பாட்டாளி வர்க்கப் புரட்சியும் ஓடுகாலி காவுத்ஸ்கியும்-6- லெனின் இலக்கு -45 இதழிலிருந்து

இந்தப் பகுதி பிரசுரிக்கும் தேவை இங்குள்ள நமது இதுசாரி இயக்கங்கள் மார்க்சியத்தை விட மார்க்சியம் அல்லாத் திரிப்புவாத காவுத்ஸ்கிவாததில் மூழ்கி கிடப்பதால் மார்க்சியம் பேசிக்கொண்டே மார்க்சியத்தை மறுக்கும் போக்கில் செயல்படுவதும் எப்படி காவுத்ஸ்கி முதலாளித்துவத்தின் ஊதுகுழலாக மாறினார் என்பதனை விளக்கும் லெனின் எழுத்துகள் இங்கும் பொருந்தும் அவர்களை விமர்சிப்பதும் சரியான மார்க்சிய லெனினியத்தை போதிக்கவே

தேர்தல் நேரத்தில் எல்லோரும் தேர்தலைப் பற்றி பல்வேறு விதமான நிலைப்பாட்டில் உள்ளது போல் இடதுசாரிகளும் தங்களுக்கான ஒரு பாணியில் செயல்பட்டுக் கொண்டுதான் உள்ளார்கள். அதில் நமது ஆசான்களுடன் வழிகாட்டுதலை எந்த அளவுக்கு ஏற்றுக் கொண்டு வருவார்கள் என்பதை தான் நாம் கேள்வி கேட்கிறோம்.

நடைமுறை யுத்தி என்று கூறிக்கொண்டு நமது ஆசான்களின் எல்லாவிதமான பங்களிப்பையும் புறக்கணிக்கும் இவர்கள் தங்களின் தவறுகளை மூடி மறைப்பதற்காக தத்துவார்த்த முறையில் மூடி மூலம் பூசுகிறார்கள். 

பாட்டாளி வர்க்கப் புரட்சியும் ஓடுகாலி காவுத்ஸ்கியும்-6

நடைமுறை அரசியலின் கண்ணோட்டத்தி லிருந்து நோக்குமிடத்து, இது சந்தர்ப்பவாதிகளுக்கு, அதாவது இறுதிப் பகுப்பாய்வில் முதலாளித்துவ வர்க்கத்துக்கு அடிபணிந்து போவதாகும். சொல்லில் மார்க்சியவாதியாகவும் செயலில் முதலாளித்துவ வர்க்கத்தின் அடிவருடியாகவும் இருக்கும் இந்தக் கலையில் காவுத்ஸ்கி மேலும் மேலும் துரிதமாய் முன்னேறி விட்டார்.

"இரண்டாம் அகிலத்தின் முன்னணி அதிகாரியான காவுட்ஸ்கி, மார்க்சிசத்தை வாய்மொழியாக அங்கீகரிப்பது நடை முறையில், பாட்டாளி வர்க்கத்தின் புரட்சிகரமல்லாத "வர்க்க" போராட்டத்தை அங்கீகரிக்கும் ஒரு முதலாளித்துவ-தாராளவாத தத்துவமாக மாற்றுவதற்கு இட்டுச் சென்றுள்ளது என்பதற்கு மிகவும் எடுத்துக்காட்டு மற்றும் எடுப்பான உதாரணம் ஆவார். அப்பட்டமான குதர்க்கவாதத்தின் மூலம், மார்க்சியம் அதன் புரட்சிகர உயிர்வாழும் உணர்விலிருந்து அகற்றப்படுகிறது நெருங்கி வரும் புரட்சிகளின் சகாப்தம் குறித்தும், போருக்கும் புரட்சிக்கும் இடையிலான தொடர்பு குறித்தும் 1909 இல் ஒரு நூலை எழுதிய காவுட்ஸ்கி, வரவிருந்த போரின் புரட்சிகர அனுகூலத்தைப் பெறுவதன் மீது 1912 இல் பேசில் அறிக்கையில் கையெழுத்திட்ட காவுட்ஸ்கி, சமூக-பேரினவாதத்தை நியாயப்படுத்துவதிலும் அலங்கரிப்பதிலும் தன்னைத்தானே விஞ்சி நிற்கிறார், பிளெக்ஹானோவைப் போலவே, புரட்சி குறித்த எந்தவொரு சிந்தனையையும் மற்றும் அதை நோக்கிய அனைத்து அடிகளையும் கேலிசெய்வதில் முதலாளித்துவ வர்க்கத்துடன் சேர்ந்து கொள்கிறார். "தொழிலாள வர்க்கம் இந்த பின்வாங்குதல், முதுகெலும்பற்ற தன்மை, சந்தர்ப்பவாதத்திற்கு அடிபணிதல் மற்றும் மார்க்சிச தத்துவங்களை இணையற்ற கொச்சைப்படுத்தல் ஆகியவற்றுக்கு எதிராக ஒரு ஈவிரக்கமற்ற போராட்டத்தை நடத்தாவிட்டால் அதனால் அதன் உலக-புரட்சிகர பாத்திரத்தை ஆற்ற முடியாது. காவுத்ஸ்கிசம் தற்செயலானதல்ல; அது இரண்டாம் அகிலத்திற்குள்ளான முரண்பாடுகளின் சமூக விளைபொருளாகும், சொல்லில் மார்க்சிசத்திற்கு விசுவாசமும் செயலில் சந்தர்ப்பவாதத்திற்கு கீழ்ப்படிதலும் கலந்த ஒரு கலவையாகும்" (ஜி. சினோவியேவ் மற்றும் என். லெனின், சோசலிசமும் போரும், ஜெனீவா, 1915, பக். 13-14).

முதலாளித்துவ மற்றும் பாட்டாளி வர்க்க ஜனநாயகம்- வெட்கங்கெட்ட விதத்தில் காவுத்ஸ்கி குழம்பிப் போட்ட பிரச்சினை மெய்யாகவே எழுவது வருமாறுபொது அறிவையும் வரலாற்றையும் நாம் கேலி செய்யக் கூடாது என்றால், வெவ்வேறு வர்க்கங்கள் இருக்கும் வரை "தூய ஜனநாயகம்" என்று நாம் பேச முடியாது என்பது தெளிவு; வர்க்க ஜனநாயகம் பற்றி மட்டுமே நாம் பேச முடியும். ("தூய ஜனநாயகம்" என்பது வர்க்கப் போராட்டம் மற்றும் அரசின் இயல்பு ஆகிய இரண்டையும் பற்றிய புரிதல் இல்லாமையை வெளிப்படுத்தும் ஒரு அறியாமை சொற்றொடர் மட்டுமல்ல, மூன்று முறை வெற்று சொற்றொடரும் கூட என்று அடைப்புக்குறிக்குள் சொல்லலாம். ஏனென்றால் கம்யூனிச சமுதாயத்தில் ஜனநாயகம் என்பது மாறி ஒரு பழக்கமாக மாறும் போக்கில் உலர்ந்து உதிர்ந்துவிடும் ஆனால் ஒருபோதும் "தூய" ஜனநாயகமாக இருக்காது.)

"தூய ஜனநாயகம்" என்பது தொழிலாளர்களை முட்டாளாக்க விரும்பும் ஒரு தாராளவாதியின் பொய்யான சொற்றொடராகும். நிலப்பிரபுத்துவத்தின் இடத்தை எடுத்துக் கொள்ளும் முதலாளித்துவ ஜனநாயகத்தையும், முதலாளித்துவ ஜனநாயகத்தின் இடத்தை எடுத்துக் கொள்ளும் பாட்டாளி வர்க்க ஜனநாயகத்தையும் வரலாறு அறியும்.

மத்தியகாலத்துடன் ஒப்பிடுகையில் முதலாளித்துவ ஜனநாயகம் முற்போக் கானது என்பதையும், முதலாளித்துவ வர்க்கத்துக்கு எதிரான அதன் போராட்டத்தில் பாட்டாளி வர்க்கம் அதைத் தவறாமல் பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும் என்ற உண்மையை "நிரூபிப்பதற்கு" காவுட்ஸ்கி டஜன் கணக்கான பக்கங்களை அர்ப்பணிக்கும் போது, உண்மையில் அது தொழிலாளர்களை முட்டாளாக்கு வதற்கான நோக்கம் கொண்ட வெறும் தாராளவாத தடுமாற்றமாகும். இது படித்த ஜெர்மனிக்கு மட்டுமல்ல, கல்வியறிவற்ற ருஷ்யாவுக்கும் பொருந்தும். காவுட்ஸ்கி விய்ட்லிங்கைப் பற்றி ஒரு ஆடம்பரமான மியானுடன் பேசுகையில், தொழிலாளர் களின் கண்களில் வெறுமனே "கற்றறிந்த" மண்ணைத் தூவுகிறார். நவீன ஜனநாயகத்தின் முதலாளித்துவ சாராம்சத்தைப் பற்றிச் சொல்வதைத் தவிர்ப்பதற்காக, விய்ட்லிங், பராகுவேயின் ஜெசூட்டுகள் மற்றும் பல விஷயங்களைப் பற்றி அவர் பேசுகிறார்.

மிதவாதிகளுக்கு ஏற்புடையதை மார்க்சியத்திலிருந்து, முதலாளித்துவ வர்க்கத்துக்கு (மத்திய காலங்களின் விமர்சனம், பொதுவாக முதலாளித்து வத்தின் முற்போக்கான வரலாற்றுப் பாத்திரத்தையும்,குறிப்பாகமுதலாளித்துவ ஜனநாயகத்தின் முற்போக்கான வரலாற்றுப்பாத்திரத்தையும்) எடுத்துக் கொண்டு, முதலாளித்துவ வர்க்கத்தால் (முதலாளித்துவவர்க்கத்தைஅழிப்பதற்காக முதலாளித்துவ வர்க்கத்துக்கு எதிராக பாட்டாளி வர்க்கம் நடத்தும் புரட்சிகர வன்முறை) மார்க்சியத்தில் உள்ளவற்றை நிராகரித்து, மெளனமாக கடந்து செல்கிறார். எனவேதான், காவுத்ஸ்கி தமது எதார்த்த நிலையின் காரணமாகவும், தமது அகவய உறுதிப்பாடுகள் என்ன வாயிருப்பினும் தவிர்க்க முடியாதபடி முதலாளித்துவ வர்க்கத்தின் எடுபிடியா கவே நிரூபித்துக் கொள்கிறார்.

மத்தியகாலத்துடன் ஒப்பிடுகையில் முதலாளித்துவ ஜனநாயகம் மாபெரும் வரலாற்று ரீதியான முன்னேற்றமாகவே இருந்து வருகிறது முதலாளித்துவத்தில் அது கட்டுப்படுத்தப்பட்டதாக, துண்டாக்கப்பட்டதாக,பொய்யானதாக,பாசாங்குத்தனமானதாக, செல்வந்தர்களுக்கு ஒரு சொர்க்கமாகவும், சுரண்டப்படு வோருக்கும்ஏழைகளுக்கும்கண்ணியாகவும் ஏமாற்றுத்தனமாகவும் இருந்தே தீரும். மார்க்சின் போதனையின் மிகவும் இன்றியமையாத பகுதியாக அமைகின்ற இந்த உண்மையைத்தான், "மார்க்சிஸ்ட்" காவுட்ஸ்கி புரிந்து கொள்ளத் தவறிவிட்டார். இந்த அடிப்படையான பிரச்சினையில்காவுட்ஸ்கி முதலாளித்துவ வர்க்கத்துக்கு விஞ்ஞான பூர்வமான வற்றுக்குப் பதிலாக "மகிழ்ச்சிகளை" வழங்குகிறார். ஒவ்வொருமுதலாளித்துவஜனநாயகத்தையும் பணக்காரர்களுக்கான ஜனநாயகமாக ஆக்குகின்ற நிலைமைகள் குறித்த விஞ்ஞானபூர்வ விமர்சனமாக அணுகாமல் விலகி செல்கிறார்.

மார்க்ஸ், எங்கெல்ஸ் ஆகியோரின் தத்துவார்த்த முன்மொழிவுகளை (முதலாளித்துவவர்க்கத்தைமகிழ்விப்பதற்காக) அந்தப் பண்டிதர் மிகவும் வெட்கக்கேடான முறையில் மறந்துவிட்ட தத்துவார்த்த முன்மொழிவுகளை முதலில் மிகவும் கற்றறிந்த திரு. காவுட்ஸ்கிக்கு நினைவூட்டுவோம், பின்னர் இந்த விஷயத்தை முடிந்தவரை ஜனரஞ்சகமாக விளக்குவோம்.

பண்டைய மற்றும் நிலப்பிரபுத்துவ அரசு மட்டுமல்ல, "நவீன பிரதிநிதித்துவ அரசும் கூலி உழைப்பை மூலதனம் சுரண்டுவதற்கான ஒரு கருவியாகும்" (எங்கெல்ஸ், அரசு பற்றிய தனது நூலில்). "எனவே, அரசு என்பது போராட்டத்தில், புரட்சியில், ஒருவரின் எதிரிகளை பலவந்தமாக அடக்கி வைப்பதற்குப் பயன்படுத்தப்படும் ஒரு இடைக்கால நிறுவனம் மட்டுமே என்பதால், 'சுதந்திர மக்கள் அரசு' என்று பேசுவது சுத்த முட்டாள்தனம்; பாட்டாளி வர்க்கத்துக்கு அரசு தேவைப்படும் வரை, அதற்கு அரசு தேவைப்படுவது சுதந்திரத்தின் நலன்களுக்காக அல்ல, ஒழுங்கமைக் கத்தக்கது சுதந்திரத்தின் நலன்களுக்காக அதற்கு அது தேவைப்படுவதில்லை, மாறாக அதன் எதிரிகளை அடக்கி வைப்பதற்காகவே, சுதந்திரம் குறித்துப் பேசுவது சாத்தியமான உடனேயே அரசு என்ற நிலையில் அது இல்லாமல் போய்விடுகிறது" (எங்கெல்ஸ், பெபெலுக்கு எழுதிய கடிதத்தில், மார்ச் 28, 1875). "எவ்வாறாயினும், யதார்த்தத்தில், அரசு என்பது ஒரு வர்க்கம் மற்றொரு வர்க்கத்தை ஒடுக்குவதற்கான ஒரு இயந்திரமே அன்றி வேறல்ல, உண்மையில் முடியாட்சியில் உள்ளதைப் போலவே ஜனநாயகக் குடியரசிலும் உள்ளது" எங்கெல்ஸ், மார்க்ஸ் எழுதிய பிரான்சில் உள்நாட்டுப் போர் நூல் அறிமுகம்). [9]; சர்வஜன வாக்குரிமை என்பது "தொழிலாள வர்க்கத்தின் முதிர்ச்சியின் அளவீடாகும். இன்றைய நிலையில் அது இனி எதுவும் இருக்க முடியாது, இருக்கப் போவதுமில்லை". (எங்கெல்ஸ், அரசு பற்றிய தனது நூலில். [10] முதலாளித்துவ வர்க்கத்துக்கு ஏற்புடையதான இந்த முன்மொழிவின் முதல் பகுதியில் திரு. காவுட்ஸ்கி மிகவும் சலிப்புடன் மென்று விழுங்குகிறார். ஆனால் நாம் சாய்வெழுத்திட்ட இரண்டாவது பகுதியை முதலாளித்துவ வர்க்கத்துக்கு ஏற்புடையதல்ல ஓடுகாலி காவுத்ஸ்கி மெளனமாகக் கடந்து செல்கிறார்!) "கம்யூன் ஒரே நேரத்தில் நாடாளுமன்ற அமைப்பாக இல்லாமல், செயல்படும் அமைப்பாக, நிர்வாக அமைப்பாகவும், சட்டமியற்றும் அமைப்பாகவும் இருக்க வேண்டும். . . . ஆளும் வர்க்கத்தின் எந்த உறுப்பினர் நாடாளுமன்றத்தில் மக்களைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்த வேண்டும், ஒடுக்க வேண்டும் என்பதை மூன்று அல்லது ஆறு ஆண்டுகளுக்கு ஒரு முறை தீர்மானிப்பதற்குப் பதிலாக, கம்யூன்களில் அமைக்கப்பட்ட மக்களுக்கு சேவை செய்ய அனைவருக்கும் வாக்குரிமை வழங்கப்பட்டது, ஏனெனில் தனிப்பட்ட வாக்குரிமை மற்ற ஒவ்வொரு முதலாளிக்கும் தனது வணிகத்திற்கான தொழிலாளர்கள், ஃபோர்மேன்கள் மற்றும் கணக்காளர்களைத் தேடுவதில் சேவை செய்கிறது" (மார்க்ஸ், பாரிஸ் கம்யூன் என்ற தனது படைப்பில், பிரான்சில் உள்நாட்டுப் போர்). [11]

கற்றறிந்த திரு. காவுத்ஸ்கிக்கு நன்றாய் அறிமுகமான இந்த முன்மொழிவுகள் ஒவ்வொன்றும் அவரது முகத்தில் அறைவதாகும், அவரது விசுவாச துரோகத்தை அப்பட்டமாக வெளிப்படுத்து கிறது. காவுத்ஸ்கி தமது பிரசுரத்தில் எங்கும் இந்த உண்மைகள் பற்றிய மிகச் சொற்பப் புரிதலைக் கூட வெளிப்படுத்த வில்லை. அவரது பிரசுரம் முழுவதுமே மார்க்சியத்தைக் கேலிக்கூத்தாக்கு வதாகவே இருக்கிறது! நவீன அரசுகளின் அடிப்படைச் சட்டங்களை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள், அவற்றின் நிர்வாகத்தை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள், ஒன்றுகூடும் சுதந்திரம், பத்திரிகை சுதந்திரம் அல்லது "சட்டத்தின் முன் அனைத்து குடிமக்களும் சமம்" ஆகியவற்றை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள், நேர்மையான, வர்க்க நனவுள்ள ஒவ்வொரு தொழிலாளியும் நன்கு அறிந்திருக்கும் முதலாளித்துவ ஜனநாயகத்தின் பாசாங்குத்தனத்தின் சான்றுகளை ஒவ்வொரு திருப்பத்திலும் நீங்கள் காண்பீர்கள். எவ்வளவுதான் ஜனநாயக நாடாக இருந்தாலும், எந்த ஒரு மாநிலமும் அதன் அரசியலமைப்பில் ஓட்டைகளோ தயக்கங்களோ இல்லாததில்லை, அது முதலாளித்துவ வர்க்கத்திற்கு வேலைக்கு எதிராக துருப்புக்களை அனுப்பும் வாய்ப்பை உத்தரவாதம்செய்கிறதுதொழிலாளர்களுக்கு எதிராக துருப்புகளை அனுப்புவது, இராணுவச் சட்டத்தைப் பிரகடனப்படுத்து வது, மற்றும் இன்ன பிற, "பொது ஒழுங்கு மீறப்பட்டால்" மற்றும் உண்மையில் சுரண்டப்படும் வர்க்கம் அதன் அடிமைத்தன நிலையை "மீறினால்" மற்றும் அடிமைத்தனமற்ற முறையில் நடந்து கொள்ள முயற்சிக்கும். காவுத்ஸ்கி வெட்கங்கெட்ட முறையில் முதலாளித்துவ ஜனநாயகத்தை அலங்கரித்து விடுகிறார். எடுத்துக்காட்டாக, அமெரிக்காவிலோ ஸ்விட்சர்லாந்திலோ மிகவும் ஜனநாயக மான, குடியரசுவாத முதலாளி வர்க்கத்தினர் வேலை நிறுத்தம் செய்யும் தொழிலாளர்களை எப்படிக் கையாளு கிறார்கள் என்பதைக் குறிப்பிடாமல் விட்டுவிடுகிறார்.

ஞானியும் கற்றறிந்தவர்களுமான காவுத் ஸ்கி இந்த விஷயங்களைப் பற்றி மெளனம் சாதிக்கிறார்! இந்த விஷயத்தில் மௌனம் சாதிப்பது வெறுக்கத்தக்கது என்பதை அந்த கற்றறிந்த அரசியல்வாதி உணரவில்லை. ஜனநாயகம் என்றால் "சிறுபான்மையினரைப் பாதுகாத்தல்" என்று தொழிலாளர்களுக்கு சொல்ல அவர் விரும்புகிறார். இது நம்பமுடியாதது, ஆனால் அது ஒரு உண்மை! நமது ஆண்டவரின் 1918 ஆம் ஆண்டில், உலக ஏகாதிபத்திய படுகொலை மற்றும் சர்வதேசிய சிறுபான்மையினர் (அதாவது, சோசலிசத்தை வெறுக்கத்தக்க வகையில் காட்டிக்கொடுக்காதவர்கள்) கழுத்து நெரிக்கப்பட்ட ஐந்தாம் ஆண்டில், Renaudels, Longuets, Scheidemanns, Kautskis, Hendersons and Webbs போன்றவர்கள்.) உலகின் எல்லா "ஜனநாயகங்களிலும்" கற்றறிந்த திரு.காவுட்ஸ்கி இனிமையாக, மிக இனிமையாக, "சிறுபான்மையினரின் பாதுகாப்பு" என்ற புகழைப் பாடுகிறார். ஆர்வமுள்ளவர்கள் காவுத்ஸ்கியின் பிரசுரத்தின் 15 ஆம் பக்கத்தில் இதைப் படிக்கலாம். பக்கம் 16 இல் இந்த கற்றல் . . . பதினெட்டாம் நூற்றாண்டில் இங்கிலாந்தில் இருந்த விக் மற்றும் டோரிகளைப் பற்றி தனிநபர் உங்களுக்குக் கூறுகிறார்!

என்ன அற்புதமான புலமை! முதலாளித்துவ வர்க்கத்துக்கு எத்தகைய நாகரிகமான அடிமைத்தனம்! முதலாளிகளுக்கு முன்னால் வயிறு முட்டி ஊர்ந்து செல்வதும், பூட்ஸ் நக்குவதும் எவ்வளவு நாகரிகம்! நான் குருப்பாகவோ அல்லது ஷெய்டெமானாகவோ அல்லது கிளெமென்சோவாகவோ அல்லது ரெனௌடலாகவோ இருந்திருந்தால், திரு. காவுட்ஸ்கிக்கு மில்லியன் கணக்கான டாலர்கள் கொடுப்பேன், அவருக்கு யூதாஸ் முத்தங்களால் பரிசளிப்பேன், தொழிலாளர்கள் முன்னிலையில் அவரைப் புகழ்வேன், அவரைப் போன்ற "கெளரவமான" மனிதர்களுடன் "சோசலிச ஐக்கியத்தை" வலியுறுத்துவேன். பாட்டாளி வர்க்க சர்வாதிகாரத்தை எதிர்த்துப் பிரசுரங்கள் எழுதுவது, பதினெட்டாம் நூற்றாண்டில் இங்கிலாந்தில் விக்குகள், டோரிகள் பற்றிப் பேசுவது, ஜனநாயகம் என்றால் "சிறுபான்மையினரைப் பாதுகாப்பது" என்று வலியுறுத்துவதும், "ஜனநாயக" அமெரிக்க குடியரசில் சர்வதேசியவாதிகளுக்கு எதிரான படுகொலைகள் குறித்து மௌனமாக இருப்பதும்—இது முதலாளித்துவ வர்க்கத்திற்கு எடுபிடி சேவையாகாதா?

முதலாளித்துவ ஜனநாயகத்தில் ஆளும் கட்சி சிறுபான்மையினரின் பாதுகாப்பை மற்றொரு முதலாளித்துவக் கட்சிக்கு மட்டுமே விரிவுபடுத்துகிறது, அதே வேளையில் பாட்டாளி வர்க்கம், எல்லா தீவிரமான, ஆழமான, அடிப்படையான பிரச்சினைகளிலும்,"சிறுபான்மையினரைப் பாதுகாப்பதற்குப் பதிலாக" இராணுவச் சட்டம் அல்லது படுகொலைகளைப் பெறுகிறது என்ற ஒரு "அற்ப விஷயத்தை" கற்றறிந்ததிரு.காவுட்ஸ்கி"மறந்துவிட்டார்" - தற்செயலாக மறந்துவிட்டார். ஒரு ஜனநாயகம் எந்த அளவுக்கு உயர்ந்த வளர்ச்சியடைந்திருக்கிறதோ, அந்த அளவுக்கு படுகொலைகள் அல்லது உள்நாட்டுப் போர் எந்த ஆழ்ந்த அரசியல் வேறுபாட்டுடனும் தொடர்புடையதாக இருக்கும் இது முதலாளித்துவ வர்க்கத்துக்கு அபாயகரமானது. கற்றறிந்த திரு.காவுட்ஸ்கி முதலாளித்துவ ஜனநாயகத்தின் இந்த "விதியை" குடியரசு பிரான்சில் ட்ரேஃபஸ் வழக்கு தொடர்பாகவும், அமெரிக்க ஜனநாயகக் குடியரசில் நீக்ரோக்கள் மற்றும் சர்வதேசியவாதிகள் அடித்துக் கொல்லப்பட்டதுடனும், ஜனநாயக பிரிட்டனில் அயர்லாந்து மற்றும் அல்ஸ்டர் விவகாரத்துடனும், போல்ஷ்விக்குகளை தூண்டில் போட்டதுடனும், ரஷ்ய ஜனநாயகக் குடியரசில் 1917 ஏப்ரலில் அவர்களுக்கு எதிராக படுகொலைகள் நடத்தப்பட்டதுடனும் தொடர்புபடுத்திப் படித்திருக்க முடியும். நான் வேண்டுமென்றே போர்க்காலத்திலிருந்து மட்டுமல்ல, போருக்கு முந்தைய காலமான சமாதானகாலத்திலிருந்துஉதாரணங்களைத் தேர்ந்தெடுத்துள்ளேன். ஆனால் வாய் கிழிய திரு. காவுட்ஸ்கி இருபதாம் நூற்றாண்டின் இந்த உண்மைகளைக் கண்டு கண்களை மூடிக்கொள்ள விரும்புகிறார், அதற்குப் பதிலாக, பதினெட்டாம் நூற்றாண்டின் விக் கட்சியினர் மற்றும் டோரிகளைப் பற்றி அதிசயிக்கத்தக்க வகையில் புதிய, குறிப்பிடத்தக்க சுவாரஸ்யமான, வழக்கத்திற்கு மாறான அறிவூட்டும் மற்றும் நம்பமுடியாத முக்கியமான விஷயங்களைத் தொழிலாளர்களுக்குச் சொல்வதையே விரும்புகிறார்!

முதலாளித்துவ நாடாளுமன்றத்தை எடுத்துக் கொள்வோம். ஜனநாயகம் எவ்வளவுக்கு எவ்வளவு உயர்ந்த நிலையில் வளர்கிறதோ, அவ்வளவுக்கு அவ்வளவு அதிகமாகமுதலாளித்துவநாடாளுமன்றங்கள் பங்குச் சந்தையும் வங்கியாளர்களும் ஆட்படுகின்றன என்பதை கற்றறிந்த காவுத்ஸ்கிஒருபோதும் கேள்விப்பட்ட தில்லை என்று இருக்க முடியுமா? நாம் முதலாளித்துவ நாடாளுமன்றத்தைப் பயன்படுத்தக் கூடாது என்று இதற்கு அர்த்தமல்ல (அநேகமாக உலகில் வேறு எந்தக் கட்சியையும் விட போல்ஷிவிக்குகள் அதை நன்றாகப் பயன்படுத்திக் கொண்டனர், ஏனென்றால் 1912-14 இல் நான்காவது டூமாவில் ஒட்டுமொத்த தொழிலாளர் நலக் குழுவையும் நாம் வென்றெடுத்தோம்). ஆனல் காவுத் ஸ்கி மறப்பது போல் முதலாளித்துவ நாடாளுமன்ற அமைப்பின் வரலாற்று வரம்புகளையும் மரபார்ந்த இயல்பையும் மிதவாதிகள் மட்டுமே மறக்க முடியும் என்பதே இதற்குப் பொருள். மிகவும் ஜனநாயகமான முதலாளித்துவ அரசில் கூட, ஒடுக்கப்பட்ட மக்கள், முதலாளிகளின்"ஜனநாயகம்"பிரகடனப்படுத்திய சம்பிரதாய சமத்துவத்திற்கும், பாட்டாளிகளைக் கூலி-அடிமைகளாக மாற்றும் ஆயிரக்கணக்கான உண்மையான வரம்புகள் மற்றும் சூழ்ச்சிகளுக்கும் இடையிலான கடுமையான முரண்பாட்டை ஒவ்வொரு படியிலும் எதிர்கொள்கின்றனர். துல்லியமாக இந்த முரண்பாடுதான் முதலாளித்துவத்தின் அழுகிய தன்மை , பொய்மை மற்றும் பாசாங்குத்தனத்திற்கு மக்களின் கண்களைத் திறந்து கொண்டிருக்கிறது . இந்த முரண் பாட்டைத்தான் சோஷலிசத்தின் கிளர்ச்சி யாளர்களும் பிரசாரகர்களும் மக்களைப் புரட்சிக்குத் தயார் செய்யும் பொருட்டு இடையறாது அம்பலப்படுத்தி வருகின்றனர்! இப்போது புரட்சியின் சகாப்தம் தொடங்கிவிட்டதால், காவுத்ஸ்கி அதற்கு முதுகைத் திருப்பிக் கொண்டு, மரணப்படுக்கையில் இருக்கும் முதலாளித்துவ ஜனநாயகத்தின் கவர்ச்சியைப் புகழ்ந்து பேசத் தொடங்குகிறார்.

சோவியத் அரசாங்கம் இந்த வடிவங்களில் ஒன்றான பாட்டாளி வர்க்க ஜனநாயகம், மக்களில் மிகப் பெரும்பான்மையோருக்கு, சுரண்டப்படுவோருக்கும் உழைப்பாளி மக்களுக்கும் உலகில் முன்னெப்போதும் கண்டிராத ஜனநாயகத்தின் வளர்ச்சி யையும் விரிவாக்கத்தையும் கொண்டு வந்துள்ளது. காவுட்ஸ்கி செய்ததைப் போல, ஜனநாயகம் குறித்து ஒரு முழு பிரசுரத்தை எழுதுவது, அதில் இரண்டு பக்கங்கள் சர்வாதிகாரத்திற்கும் டஜன் கணக்கான பக்கங்கள் "தூய ஜனநாயகத்திற்கும்"அர்ப்பணிக்கப்பட்டுள்ளன, ஆனால் இந்த உண்மையைக் கவனிக்கத் தவறுவது தாராளவாத பாணியில் விடயத்தை முற்றிலும் சிதைப்பதாகும்.

வெளியுறவுக் கொள்கையை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். எந்த முதலாளித்துவ அரசிலும், மிகவும் ஜனநாயகமான அரசிலும் கூட இது பகிரங்கமாக நடத்தப்படுவதில்லை. மக்கள் எங்கும் ஏமாற்றப்படுகிறார்கள். ஜனநாயக பிரான்சிலும் சுவிட்சர்லாந்திலும் அமெரிக்காவிலும் பிரிட்டனிலும் இது ஏனைய நாடுகளைக் காட்டிலும் ஒப்பிட முடியாத அளவுக்கு நுட்பமான முறையிலும் செய்யப்படுகிறது. சோவியத் அரசாங்கம் அயல்நாட்டுக் கொள்கையின் மர்மத் திரையை புரட்சிகரமான முறையில் கிழித்தெறிந்துள்ளது. காவுத்ஸ்கி இதைக் கவனிக்கவில்லை, கொள்ளையடிக்கும் யுத்தங்களின் சகாப்தத்தில் மெளனம் சாதிக்கிறார்."செல்வாக்குமண்டலங்களைப் பங்கிட்டுக் கொள்வதற்காக" (அதாவது, முதலாளித்துவ கொள்ளைக்காரர் களிடையே உலகைப் பங்கிட்டுக் கொள்வதற்காக)இரகசியஉடன்படிக்கைகள் என்பது தலையாய முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாகும், ஏனென்றால் இதைச் சார்ந்தே சமாதானம், பத்து மில்லியன் கணக்கான மக்களின் வாழ்வா சாவா பிரச்சினை சார்ந்திருக்கிறது.அரசின் கட்டமைப்பை எடுத்துக் கொள்வோம். சோவியத் அரசியல் சட்டத்தின்படி தேர்தல்கள்"மறைமுகமானவை" என்ற வாதம் வரையில் காவுட்ஸ்கி எல்லா வகையான "அற்ப விஷயங்களையும்" எடுத்துக் கொள்கிறார், ஆனால் அவர் இந்த விஷயத்தைத் தவற விடுகிறார். அரசு இயந்திரத்தின் வர்க்கத் தன்மையை அவர் காணத் தவறுகிறார். முதலாளித்துவ ஜனநாயகத்தின் கீழ் முதலாளிகள், ஆயிரக்கணக்கான தந்திரங்களால் - அவை எவ்வளவு "தூய்மையான" ஜனநாயகம்வளர்த்தெடுக்கப்படுகிறதோ அந்த அளவுக்கு மிகவும் தந்திரமாகவும் பயனுள்ளதாகவும் இருக்கும் - மக்களை நிர்வாக வேலையிலிருந்தும், பத்திரிகை சுதந்திரத்திலிருந்தும், ஒன்றுகூடும் சுதந்திரம், முதலியன இருந்தும் எவ்வளவு படுமோசமாக நடந்துக் கொள்கிறது. சோவியத் அரசாங்கம்தான் உலகிலேயே முதலாவதாக இருக்கிறது (அல்லது கறாராகச் சொன்னால், இரண்டாவது, ஏனென்றால் பாரிஸ் கம்யூன் அதையே செய்யத் தொடங்கியது) மக்களை, குறிப்பாக சுரண்டப்பட்ட மக்களை நிர்வாகப் பணியில் சேர்த்துக் கொண்டது. முதலாளித்துவ நாடாளுமன்றங்களில் உழைக்கும் மக்கள் பங்கு கொள்வதிலிருந்து தடுக்கப்படுகிறார்கள் (முதலாளித்துவ ஜனநாயகத்தின் கீழ் முக்கியமான பிரச்சினைகளை அவர்கள் ஒருபோதும் தீர்மானிப்பதில்லை. அவை பங்குச் சந்தைகளாலும் வங்கிகளாலும் தீர்மானிக்கப்படுகின்றன). ஆயிரக்கணக் கான தடைகளால் தீர்மானிக் கப்படுகின்றன, முதலாளித்துவ நாடாளு மன்றங்கள் தங்களுக்கு அந்நியமான நிறுவனங்கள், முதலாளித்துவ வர்க்கத்தால் தொழிலாளர்களை ஒடுக்குவதற்கான கருவிகள், ஒரு விரோத வர்க்கத்தின் நிறுவனங்கள், சுரண்டும் சிறுபான்மையினர் என்பதை தொழிலாளர்கள் நன்கு அறிவார்கள், காண்கிறார்கள், உணர்கிறார்கள். சோவியத்துகள் உழைப்போரும் சுரண்டப்படுவோருமான மக்களது நேரடியான ஒழுங்கமைப்பாகும். சாத்தியமான எல்லா வழிகளிலும் அவர்கள் தமது சொந்த அரசை ஒழுங்கமைத்து நிர்வகிப்பதற்கு சோவியத்துகள் உதவுகின்றன. இதில் உழைப்போரும் சுரண்டப்படுவோருமான மக்களின் முன்னணிப் படையான நகர்ப்புறப் பாட்டாளி வர்க்கம்தான் பெரிய நிறுவனங்களால் சிறந்த முறையில் ஒன்றுபடும் அனுகூலத்தை அனுபவிக் கிறது; தேர்ந்தெடுக்கப் பட்டவர்களைத் தேர்ந்தெடுத்து அவர்கள் மீது கட்டுப்பாட்டைச் செலுத்துவது மற்றவர்களை விட அதற்கு எளிதானது. ஒழுங்கமைப்பின் சோவியத் வடிவம் தானாகவே எல்லா நாடுகளையும் ஒன்றிணைக்க உதவுகிறது தமது முன்னணிப் படையான பாட்டாளி வர்க்கத்தைச் சுற்றி உழைக்கிற, சுரண்டப்படுகிற மக்கள். பழைய முதலாளித்துவ எந்திரம் —அதிகாரத்துவம், செல்வத்தின் தனிச்சலுகைகள், முதலாளித்துவக் கல்வி, சமூகத் தொடர்புகள், இன்ன பிற) (இந்த மெய்யான தனியுரிமைகள் எவ்வளவுக்கெவ்வளவு அதிக உயர்ந்த முதலாளித்துவ ஜனநாயகம் வளர்த்தெடுக்கப்படுகிறதோ அவ்வளவுக்கவ்வளவு பல்வகைப்படும்) — இவையனைத்தும் சோவியத் வடிவிலான ஒழுங்கமைப்பின் கீழ் மறைந்து விடுகின்றன. பத்திரிகைச் சுதந்திரம் என்பது பாசாங்குத்தனம் அல்ல. ஏனென்றால் அச்சு ஆலைகளும் காகித இருப்புகளும் முதலாளித்துவ வர்க்கத்திடமிருந்து பறிக்கப்படுகின்றன. சிறந்த கட்டிடங்கள், அரண்மனைகள், மாளிகைகள் மற்றும் மாளிகைகளுக்கும் இதே விஷயம் பொருந்தும். சோவியத் அதிகாரம் சுரண்டலாளர்களிடமிருந்து ஆயிரக்கணக்கானச் சிறந்த கட்டடங்களை ஒரே வீச்சில் பறித்துக் கொண்டது, இவ்விதத்தில் ஒன்றுகூடும் உரிமையை —இது இல்லாமல் ஜனநாயகம் ஒரு மோசடியாகும்— மக்களுக்கு பத்து லட்சம் மடங்கு ஜனநாயகமாக்கியது உள்ளூர் அல்லாத சோவியத்துக்களுக்கு மறைமுகத் தேர்தல்கள் சோவியத்துகளின் காங்கிரஸ் களை நடத்துவதை எளிதாக்குகின்றன, அவை வாழ்க்கை கொந்தளிப்பாக இருக்கும் ஒரு நேரத்தில் ஒட்டுமொத்த எந்திரத்தையும் குறைந்த செலவு, அதிக நெகிழ்வுத்தன்மை, தொழிலாளர்கள் மற்றும் விவசாயிகளுக்கு மிகவும் அணுகக்கூடியதாக ஆக்குகின்றன, மேலும் ஒருவரின் உள்ளூர் பிரதிநிதியை மிக விரைவாக திரும்ப அழைப்பது அல்லது சோவியத்துகளின் ஒரு பொது காங்கிரசுக்கு அவரை ஒப்படைப்பது அவசியம்.

பாட்டாளி வர்க்க ஜனநாயகம் எந்த முதலாளித்துவ ஜனநாயகத்தையும் விட பத்து லட்சம் மடங்கு அதிக ஜனநாயகமானது;சோவியத் ஆட்சியதி காரம் மிகவும் ஜனநாயகமான முதலாளித்துவக் குடியரசைக் காட்டிலும் பத்து லட்சம் மடங்கு அதிக ஜனநாயகமானது.இதைப் பார்க்கத் தவற வேண்டுமானால், ஒருவர் வேண்டு மென்றே முதலாளி வர்க்கத்திற்கு சேவை செய்ய வேண்டும், அல்லது முதலாளித்துவ புத்தகங்களின் தூசி படிந்த பக்கங்களுக்குப் பின்னால் இருந்து உண்மையான வாழ்க்கையைக் காண இயலாமல் ஒரு கதவு ஆணியைப் போல அரசியல் ரீதியாக இறந்தவராக இருக்க வேண்டும், முதலாளித்துவ ஜனநாயக தப்பெண்ணங்களில் முழுமையாக மூழ்கியிருக்க வேண்டும், அதன் மூலம் புறநிலையாக ஒருவர் தன்னை முதலாளித்துவ வர்க்கத்தின் எடுபிடியாக மாற்றிக் கொள்ள வேண்டும்.

இதைப் பார்க்கத் தவற வேண்டுமானால், ஒடுக்கப்பட்ட வர்க்கங்களின் கண்ணோட்டத்திலிருந்து பிரச்சினையை முன்வைக்கத் திறனற்றவர்களாகி விடுவார்கள் உலகில் ஒரு நாட்டில், மிகவும் ஜனநாயகமான முதலாளித்துவ நாடுகளில்கூட, ஒரு சராசரி சாமானிய தொழிலாளி, சராசரி சாமானிய விவசாயத் தொழிலாளி அல்லது பொதுவாக கிராம அரை பாட்டாளி வர்க்கம் (அதாவது, மக்கள் தொகையில் மிகப் பெரும்பான்மையினரின் ஒடுக்கப்பட்டவர்களின் பிரதிநிதி) சிறந்த கட்டிடங்களில் கூட்டங்களை நடத்துவதற் கான அத்தகைய சுதந்திரத்தை நெருங்கும் எதையும் அனுபவிக்கிறதா? தனது கருத்துக்களை வெளிப்படுத்தவும் தனது நலன்களைப் பாதுகாக்கவும் மிகப் பெரிய அச்சகங்களையும்காகிதக்கையிருப்புகளையும் பயன்படுத்துவதற்கான அத்தகைய சுதந்திரம், சோவியத் ரஷ்யாவில் இருந்ததைப் போல, தனது சொந்த வர்க்கத்தைச் சேர்ந்த ஆண்களையும் பெண்களையும் அரசை நிர்வகிப்பதற்கும் "தட்டுவதற்கும்" ஊக்குவிப்பதற்கான அத்தகைய சுதந்திரமா?எந்த நாட்டிலும் திரு. காவுத்ஸ்கிக்கு ஆயிரத்தில் ஒரு நன்கறிந்த தொழிலாளர்கள் அல்லது விவசாயத் தொழிலாளர்களில் ஒருவருக்குக்கூட பதில் குறித்து ஐயம் இருக்க முடியும் என்று நினைப்பது நகைப்புக்குரியது. முதலாளித்துவப் பத்திரிகைகளில் உண்மை துண்டு துண்டாக ஒப்புக் கொள்ளப்படுவதைக் கேட்டு உள்ளுணர்வு ரீதியாக, உலகத் தொழிலாளர்கள் சோவியத் குடியரசுக்கு அனுதாபம் காட்டுகிறார்கள். ஏனென்றால் அவர்கள் சோவியத் குடியரசை பாட்டாளி வர்க்க ஜனநாயகமாக, ஏழைகளுக்கான ஜனநாயகமாக, பணக்காரர்களுக்கான ஜனநாயகமாக அல்ல, ஒவ்வொரு முதலாளித்துவ ஜனநாயகத்தையும், ஏன் சிறந்தது கூட, உண்மையில். முதலாளித்துவ அதிகாரவர்க்கத்தின ராலும், நாடாளுமன்றத்தின் முதலாளித்துவ உறுப்பினர்களாலும், முதலாளித்துவ நீதிபதிகளாலும் நாம் ஆளப்படுகிறோம் (நமது அரசு "வடிவம் பெறுகிறது") இதுதான் மிகவும் ஜனநாயகமான நாடுகள் உட்பட அனைத்து முதலாளித்துவ நாடுகளிலும் ஒடுக்கப்பட்ட வர்க்கங்களைச் சேர்ந்த கோடிக்கணக் கான மக்கள் தங்கள் சொந்த அனுபவத்திலிருந்து அறிந்து, ஒவ்வொரு நாளும் உணர்ந்து எளிய, வெளிப் படையான மற்றும் மறுக்க முடியாத உண்மையாகும்.

ஆனால் ரஷ்யாவில், அதிகாரத்துவ எந்திரம் முற்றிலுமாக நொறுக்கப்பட்டு, தரைமட்டமாக்கப்பட்டுள்ளது; பழைய நீதிபதிகள் அனைவரும் மூட்டை முடிச்சுகளுடன் அனுப்பப்பட்டுள்ளனர், முதலாளித்துவ நாடாளுமன்றம் கலைக்கப்பட்டுள்ளது- தொழிலாளர் களுக்கும் விவசாயிகளுக்கும் மிகவும் அணுகக்கூடிய பிரதிநிதித்துவம் வழங்கப் பட்டுள்ளது; அதிகார வர்க்கத்தினருக்குப் பதிலாக அவர்களது சோவியத்துகள் இடம் பெற்றுள்ளன, அல்லது அவற்றின் சோவியத்துகள் அதிகார வர்க்கத்தினரின் கட்டுப்பாட்டில் வைக்கப்பட்டுள்ளன, அவற்றின் சோவியத்துகளுக்கு நீதிபதிகளைத் தேர்ந்தெடுக்கும் அதிகாரம் அளிக்கப்பட்டுள்ளது. சோவியத் ஆட்சியதிகாரம், அதாவது பாட்டாளி வர்க்கச் சர்வாதிகாரத்தின் இப்போதைய வடிவம், மிகவும் ஜனநாயகமான முதலாளித்துவக் குடியரசைக் காட்டிலும் பத்து லட்சம் மடங்கு அதிக ஜனநாயகமானது என்பதை ஒடுக்கப்பட்ட வர்க்கங்கள் யாவும் அங்கீகரிக்கப் போதுமானதாகும். ஒவ்வொரு தொழிலாளிக்கும் மிகத் தெளிவாகவும் வெளிப்படையாகவும் இருக்கும் இந்த உண்மையை காவுத்ஸ்கி புரிந்து கொள்ளவில்லை, ஏனென்றால் எந்த வர்க்கத்திற்கான ஜனநாயகம் என்ற கேள்வியை முன்வைப்பதற்கு அவர் "மறந்துவிட்டார்","கல்லாதவர்"?"தூய்மையான" (அதாவது, வர்க்கமல்லாததா? அல்லது வர்க்கத்திற்கு மேலானதா?) ஜனநாயகத்தின் கண்ணோட்டத்தில் அவர் வாதிடுகிறார். அவர் ஷைலாக் போல வாதிடுகிறார்: என் "பவுண்டு சதை" மற்றும் வேறு எதுவும் இல்லை. அனைத்து குடிமக்களுக்கும் சமத்துவம் - இல்லையெனில் ஜனநாயகம் இல்லை.

கற்றறிந்த காவுத்ஸ்கி, "மார்க்சியவாதி" மற்றும் "சோஷலிஸ்ட்" காவுத்ஸ்கியை நாம் கேட்க வேண்டும்: சுரண்டப்படு வோருக்கும் –சுரண்டுவோருக் கும் இடையே சமத்துவம் இருக்க முடியுமா? இரண்டாவது அகிலத்தின் சித்தாந்தத் தலைவர் எழுதிய ஒரு நூலை விவாதிப்பதில் இத்தகைய கேள்வியை எழுப்புவது பயங்கரமானது, நம்ப முடியாதது. ஆனால் "கலப்பையில் கையை வைத்த பிறகு, திரும்பிப் பார்க்காதே" என்று கூறிவிட்டு, காவுத்ஸ்கியைப் பற்றி எழுத முற்பட்ட பிறகு, சுரண்டப்படு பவருக்கும் சுரண்டுபவருக்கும் இடையே ஏன் சமத்துவம் இருக்க முடியாது என்பதை நான் கற்றறிந்த மனிதருக்கு விளக்க வேண்டும்.

குறிப்பு:-

இந்தப் பிரசுரம் ரஷ்ய மற்றும் ஜெர்மன் மொழிகளில் பிரசுரிக்கப்பட்டு, 1915 செப்டம்பரில் கூடிய சிம்மர்வால்ட் மாநாட்டின் பிரதிநிதிகளிடையே சுற்றுக்கு விடப்பட்டது. மாநாட்டிற்குப் பிறகு பிரான்சிலும், நார்வேயில் இடதுசாரி சமூக-ஜனநாயகச் செய்தித்தாளிலும் அது வெளியிடப்பட்டது. அதை ஆங்கிலத்தில் அமெரிக்காவில் வெளியிட லெனின் பலமுறை முயன்று வெற்றி பெறவில்லை. நூலின் மொழியாக்கம் நேரடி நூலிருந்தே செய்யப்பட்து மூலநூல் அப்படியே உள்ளன.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

சமரசங்கள் குறித்து - லெனின்.பகுதி - 1. இலக்கு 45 இதழிலிருந்து

 சமரசங்கள் குறித்து - லெனின்.பகுதி - 1.

என்னுடன் உரையாடுகையில் தோழர் லான்ஸ்பரி தொழிலாளர் இயக்கத்தில் பிரிட்டீஷ் சந்தர்ப்பவாதத் தலைவர்களுடைய பின்வரும் வாதத்தை விசேஷமாய் வலியுறுத்தினார்.

போல்ஷ்விக்குகள் முதலாளிகளுடன் சமரசம் செய்து கொள்கிறார்கள். உதாரணமாய், எஸ்தோனியாவுடனான சமாதான ஒப்பந்தத்தில் மரச்சலுகைகளுக்கு ஒத்துக்கொண்டனர். அப்படியானால், பிரிட்டீஷ் தொழிலாளர் இயக்கத்தின் மிதவாதத் தலைவர்கள் முதலாளிகளுடன் செய்துகொள்ளும் சமரசங்களும் இதே அளவுக்கு நியாயமானவையே.

பிரிட்டனில் பரவலாய் அடிபடும் இந்த வாதம் தொழிலாளர்களுக்கு முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததென்றும், இதைப் பரிசீலனை செய்வது அவசர அவசியமானதென்றும் தோழர் லான்ஸ்பரி கருதுகிறார்.

இந்த விருப்பத்தைப் பூர்த்தி செய்ய முயலுகிறேன்.

பாட்டாளி வர்க்கப் புரட்சியின் ஆதரவாளர் முதலாளிகளுடனோ முதலாளித்துவ வர்க்கத்துடனோ சமரசங்கள் செய்துகொள்ள லாமா? இதுதான் மேற்கூறிய வாதத்துக்கு அடிநிலையாய் இருக்கும் கேள்வி என்பது தெளிவு. ஆனால் இந்தப் பொதுப்படையான வழியில் இக்கேள்வியை எழுப்புவதானது கேட்ப்பவரின் அளவு கடந்த அரசியல் அனுபவமின்மையையும் அரசியல் உணர்வில் அவருடைய தாழ் நிலையையும் காட்டுவதாகவோ, வழிப்பறி, கொள்ளை, மற்றும் முதலாளித்துவ வன்முறையின் ஏனைய ஒவ்வொரு வகையும் நியாயமே என்கிற தமது நிலையை மூடிமறைப்ப தற்காக குதர்க்கவாதத்தில் இறங்கும் அவருடைய கயமையைக் காட்டுவதாக வேத்தான் இருக்கிறது. உண்மையில், பொதுப்படையான இந்தக் கேள்விக்கு எதிர்மறையில் பதிலளிப்பது அபத்தமே ஆகும். பாட்டாளி வர்க்கப் புரட்சியின் ஆதரவாளர் முதலாளிகளுடன் சமரசங்கள் அல்லது ஒப்பந்தங்கள் செய்துகொள்ளலாம் தான். எல்லாம் எவ்வகையான ஒப்பந்தம்செய்துகொள்ளப்படுகிறது, எந்த நிலைமைகளில் செய்து கொள்ளப்படு கிறது என்பதையே பொறுத்திருக்கிறது. பாட்டாளி வர்க்கப் புரட்சியின் கண்ணோட்டத்தில் நியாயமான ஒப்பந்தத்துக்கும் (இதே கண்ணோட்டத்தில்)துரோகமான, வஞ்சகமான ஒப்பந்தத்துக்கும் இடையிலான வேறுபாட்டை இதில், இதில் மட்டுமே தான் காண முடியும், காணவும் வேண்டும். இதைத் தெளிவுபடுத்த முதலில் மார்க்சியத்தின் மூலவர்களுடைய வாதத்தினை நினைவு படுத்துகிறேன்; பிறகு தெட்டத் தெளிவான எளிய உதாரணங்கள் சிலவற்றைத் தருகிறேன்.

மார்க்சையும் எங்கெல்சையும் காரணமின்றி நாம் விஞ்ஞான சோசலிசத்தின் மூலவர் களாய் கருதவில்லை. எல்லா வாய்வீச்சுக்கும் அவர்கள் தீராப் பகைவர்களாய் இருந்தவர்கள். சோசலிசத்தின் பிரச்சனைகள் (சோசலிசப் போர்த்தந்திரப் பிரச்சனைகளும் அடங்கலாய்) விஞ்ஞான வழியிலேயேதான் எடுத்துரைக் கப்பட வேண்டுமென்று அவர்கள் போதித்தனர். கடந்த நூற்றாண்டின் எழுபதாம் ஆண்டுகளில் கம்யூனிலிருந்து வெளியே ஓடியவர்களான பிரெஞ்சுப் பிளாங்கிய வாதிகளின் புரட்சிகர அறிக்கையைப் பகுத்தாய்ந்தபோது எங்கெல்ஸ் “சமரசங்கள் கூடவே கூடாது” என்று அவர்கள் பெருமையாய்ப் பிரகடனம் செய்தது வெற்றுப் பேச்சே ஆகுமென்று தெட்டத் தெளிவாய் அவர்களிடம் கூறினார்.

சமரசங்கள் செய்துகொள்ளும் கருத்தையே நிராகரித்துவிடக் கூடாது. மிகவும் புரட்சிகரமான வர்க்கத்தின் மிகவும் புரட்சிகரமானகட்சியும்கூடசூழ்நிலைமையின் நிர்பந்தத்தால் சில சமயம் சமரசங்கள் செய்து கொள்வது அத்தியாவசியமாகி விடுகிறது. எல்லா சமரசங்களுக்கு இடையிலும் புரட்சிகரப் போர்த்தந்திரத்தை யும், நிறுவனத்தையும், தொழிலாளி வர்க்கத்தின், அதன் நிறுவன ஒழுங்கமைப்பு பெற்ற முன்னணிப் படையான கம்யூனிஸ்டுக் கட்சியின் புரட்சிகர உணர்வையும், வைராக்கியத்தையும், தயார் நிலையையும் பாதுகாத்துக் கொள்ளவும் பலப்படுத்தவும் உருக்கு உறுதியாக்கிக் கொள்ளவும் வளர்த்துச்செல்லவும் முடிகிறது என்பதே இங்குள்ள பிரச்சனையாகும்.

மார்க்சின் போதனைகளுடைய அடிப்படைக் கூறுகளை அறிந்த எவரும் இந்தப் போதனைகளின் முழுமொத்தத்திலிருந்து தவிர்க்க முடியாதபடி இந்த முடிவினைத் தான் வந்தடைந்தாக வேண்டும். ஆனால் பிரிட்டனில் வரலாற்றுக் காரணங்கள் பலவற்றின் விளைவாகவும் மார்க்சியமானது சார்ட்டிஸ்டுஇயக்கத்துக்குப் பிற்பாடு (பல வழிகளிலும் இந்த இயக்கம் மார்க்சியத்துக்கான தயாரிப்பாகவும், மார்க்சியத்துக்கு முன்பு “இறுதி முடிவுக்கு ஒரு படி குறைவான”தாகவும் இருந்தது.) (குறிப்பு:- சார்ட்டிஸ்டு இயக்கம் – ஆங்கிலேயத் தொழிலாளர்களின் வெகுஜனப் புரட்சி இயக்கம்; மிகக் கடினமான பொருளாதார நிலைமைகள், அரசியல் உரிமைகள் இல்லாத நிலை இவற்றின் காரணமாய் எழுந்தது. மக்கள் உரிமைச் சாசனம் (சார்ட்டர்) கோரியதால் இந்த இயக்கம் இப்பெயரைப் பெறலாயிற்று. 1830 ஆம் ஆண்டுகளின் பிற்பாதியில் மாபெரும்

பொதுக்கூட்டங்கள், ஆர்ப்பாட்டங்களுடன் இந்த இயக்கம் ஆரம்பமாகி சிற்சில இடைவெளிகள் விட்டு 1850 ஆம் ஆண்டுகளின் ஆரம்பப் பகுதிவரை நடைபெற்றது. முரணற்றப் புரட்சிகரப் பாட்டாளி வர்க்கத் தலைமையும் தெளிவான

வேலைத்திட்டமும் இல்லாததே சார்ட்டிஸ்டு இயக்கத்தின் தோல்விக்கான பிரதான காரணம்).தொழிற்சங்கங்கள், கூட்டுறவுகள் இவற்றின் சந்தர்ப்பவாத, அரை - முதலாளித்துவத் தலைவர்களால் பின்னிலைக்குத் தள்ளப்பட்டுவிட்டதால், பரிசீலனையிலுள்ள கருத்தோட்டத்தின் மெய்பொருளை எல்லோரும் அறிந்த சர்வசாதாரண, அரசியல், பொருளாதார வாழ்க்கையின் உண்மைகளிலிருந்து எடுக்கப்பட்ட பொருத்தமான எடுத்துக்காட்டு களைக் கொண்டு விளக்கமுயலுகிறேன்.

முன்னொருமுறை என்னுடைய பேச்சுக்களில் ஒன்றில் நான் கொடுத்த ஓர் உதாரணத்திலிருந்து தொடங்குகிறேன். (குறிப்பு:- லெனின் முன்னொருமுறை பேசிய பேச்சு – “சுதந்திரம் சமத்துவம் ஆகிய முழக்கங்களைக் கொண்டு மக்களை ஏமாற்றுதல்” என்னும் தலைப்பில் முதலாவது அனைத்து ரஷ்ய முதியோர் கல்விக் காங்கிரசில் நிகழ்த்திய சொற்பொழிவைப் பார்க்கவும் – லெனின் நூல்திரட்டு தொகுதி 38, பக்கங்கள் 341 - 42) ஆயுதங்கள் கொண்ட கொள்ளைக் கூட்டத்தினர் நீங்கள் செல்லும் காரைத் தாக்குவதாய் வைத்துக்கொள்வோம்.

உங்கள் பொட்டுக்கு நேராய் கைத்துப்பாக்கியை வைத்ததும் உங்கள் காரையும் பணத்தையும் ரிவால்வாரையும் நீங்கள் கொள்ளைக் கூட்டத்தினரிடம் ஒப்படைத்துவிடுவதாகவும்,கொள்ளைக்காரர்கள் இந்தக் காரையும் பிறவற்றையும் உபயோகித்து மேலும் சில கொள்ளைகள் நடத்துவதாகவும் வைத்துக்கொள்வோம்.

இது வழிப்பறிக்காரர்களுடன் செய்து கொள்ளப்படும் ஒரு சமரசமே, அவர்களுடனான ஓர் ஒப்பந்தமே என்பதில் சந்தேகமில்லை; கைபயப்பம் இடப்படாமல் மௌனமாமாய் செய்துகொள்ளப்பட்டது என்றாலும் திட்டவட்டமான ஒப்பந்தமே ஆகும். “கொள்ளைக்காரர்களே, என் காரையும் ஆயுதத்தையும் பணத்தையும் உங்களுக்குத் தருகிறேன், உங்களுடைய சகவாசத்திலிருந்து என்னை விட்டுவிடுங்கள்” வழிப்பறிக்காரர்களுடன் இத்தகைய ஒப்பந்தம் செய்துகொண்ட ஆளைக் கொள்ளையில் உடந்தையாக இருந்தார், ஒப்பந்தம் செய்து கொண்டவரிடமிருந்து பெற்ற கார், பணம், ஆயுதம் இவற்றின் துணை கொண்டு கொள்ளைக் கூட்டத்தினர் மூன்றாவது ஆட்க்கள் மீது தாக்கி நடத்திய கொள்ளையில் உடந்தையாக இருந்தார் என்று சொல்வீர்களா? இல்லை, சொல்லமாட்டீர்கள்.

சின்னஞ்சிறு விவரம் வரை முற்றிலும் தெளிவாகவும் சுலபமாகவும் விளங்கும் விவகாரம் இது.வேறொரு வகை சூழ்நிலையில் கொள்ளைக்காரர்களிடம் காரையும் பணத்தையும் ஆயுதத்தையும் பேசாமல் ஒப்படைப்பதானது பகுத்தறிவுடைய எவராலும் கொள்ளையில் உடந்தையாய்க் கொள்ளப்படும் என்பதும் இதே போலத் தெளிவு. முடிவு தெளிவாய் விளங்குகிறது; பொதுவாகப் பேசுமிடத்து, கொள்ளைக்காரர்களுடன் சில சமயம் ஒப்பந்தங்கள் அவசியமாகவும் அனுமதிக்கப் படக் கூடியவையாகவும் இருக்கலாம் என்ற கருத்தியலான நிர்ணயிப்பின் அடிப்படையில் கொள்ளையில் ஒருவர் உடந்தையாய் இருந்திருக்க முடியாதென தீர்ப்பளிப்பது எவ்வளவு அபத்தமானதோ, அதே அளவுக்கு அபத்தமானதுதான் கொள்ளைக்காரர் களுடனான எல்லா ஒப்பந்தங்களையும் அல்லது சமரசங்களையும் நிராகரிப்பதும்.

இனி ஓர் அரசியல் உதாரணத்தை எடுத்துக்கொள்வோம்.....(கையெழுத்துப் பிரதி

இத்துடன் நின்றுவிடுகிறது.) லெனின் - நூல் திரட்டு தொகுதி 40, 1920, மார்ச் - ஏப்ரலில் எழுதப்பட்டது.

எமது விளக்கம்

ரஷ்யப் புரட்சியை தலைமையேற்று நடத்திய போல்ஷ்விக் கம்யூனிஸ்டுக் கட்சியானது முதலாளித்து வர்க்கங்களுடன் அதாவது முதலாளித்துவ கட்சிகளுடன் பல சமயங்களில் சமரசங்கள் செய்துள்ளார்கள். ஆகவே பிற கம்யூனிஸ்டுக் கட்சிகளும் இது போன்ற சமரசங்கள் செய்துகொள்வது நியாயமானதே என்ற கேள்வி எழுந்த போது, அதற்கு லெனின் கொடுத்த பதில்தான் மேலேகண்ட இந்த கட்டுரையாகும்.

இந்தக் கேள்விக்கு பொதுப்படையாக பதில் கொடுப்பது சரியானது அல்ல என்றும் பொதுவாக சமரசங்கள் செய்துகொள்ள வேண்டியது தவறல்ல, அது அவசியமும் கூட என்றாலும், குறிப்பான பிரச்சனையில் ஒரு சமரசம் செய்துகொள்ள வேண்டியது அவசியம்தானா? என்பதை குறிப்பான சூழலிருந்தே முடிவு செய்ய வேண்டும் என்றும், அதாவது புரட்சிகர இயக்கத்தின் நிகழ்ச்சிப் போக்கில் அகச் சூழலையும் அதாவது கட்சி மற்றும் போராடும் வர்க்கங்களின் சூழலையும், புறச் சூழலையும் அதாவது எதிரிகள் மற்றும் எதிரிகளோடு தொடர்புள்ள பிற வர்க்கங்களின் சூழலையும் பகுத்து ஆராய்ந்து சூழலுக்கு ஏற்ப முடிவெடுக்க வேண்டும் என்றும், அப்படியே சமரசம் செய்ய வேண்டுமானால் என்னவகையான சமரசம் செய்ய வேண்டும் என்பதை குறிப்பாக முடிவு செய்ய வேண்டும் என்றும், இத்தகைய முடிவுகளை குறிப்பாக பிரச்சனைகளை எதிர்நோக்கும் தொழிலாளி வர்க்க கட்சியால் மட்டுமே எடுக்கப்பட வேண்டும் என்கிறார் லெனின். ஒரு கம்யூனிஸ்டுக் கட்சியானது இந்தப் பிரச்சனையில் சரியான முடிவெடுத்து செயல்பட்டால் வெற்றிபெறும். தவறாக முடிவெடுத்து செயல்பட்டால் தோல்வியடையும்.

முதலாளித்துவ வர்க்க கட்சிகளுடன் சமரசம் செய்துகொள்ளலாம் என்று லெனின் சொல்லியிருக்கிறார் என்று சொல்லி கண்ணைமூடிக்கொண்டு எவ்விதமான பகுப்பாய்வும் செய்யாமல் முதலாளித்துவ கட்சிகளுடன் சமரசம் செய்துகொள்ளும் கொள்கையை சிலர் பின்பற்றுகிறார்கள். அது தவறானது என்பதை லெனின் சொல்லியிருக்கிறார் என்பதை இவர்கள் பொருட்படுத்துவதில்லை. பாட்டாளி வர்க்கப் புரட்சியின் கண்ணோட்டத்தில் நியாயமான சமரசங்களுக்கும், அதே பாட்டாளிவர்க்கப் புரட்சியின் கண்ணோட்டத்தில் துரோகமான மற்றும் வஞ்சகமான சமரசத்திற்கும் இடையிலான வேறுபாட்டை இவர்கள் காணத் தவறுகிறார்கள், அல்லது மூடிமறைக்கிறார்கள்.

மார்க்சிய ஆசான்களான மார்க்சும் எங்கெல்சும், சோசலிசம் பற்றிய பிரச்சனையாக இருந்தாலும் சரி, நமது போர்த்தந்திரம் மற்றும் செயல்தந்திரப் பிரச்சனையாக இருந்தாலும் சரி, நாம் எப்போதும் விஞ்ஞானத்தின் துணை கொண்டே செயல்பட வேண்டும் என்று போதித்தார்கள். இடது தீவிரவாதிகளான பிளாங்கிஸ்டுகள் எந்த வகையான சமரத்திலும் கம்யூனிஸ்டுகள் ஈடுபடக் கூடாது என்று வாதம் செய்த போது அதனை எங்கெல்ஸ் மறுத்தார். சில சமயம் நிர்பந்தத்தின் காரணமாகவேகம்யூனிஸ்டுகள் சில சமரசங்கள் செய்துகொள்ள வேண்டியதுஅவசியமாகிவிடுகிறது என்றும் கம்யூனிஸ்டுக் கட்சியைப் பாதுகாக்கவும் உழைக்கும் மக்களைப் பாதுகாக்கவும், கட்சியின் திட்டவகைப்பட்ட போர்த்தந்திரங் களைப் பாதுகாக்கவும், மக்களின் உணர்வு நிலைகளைப் பாதுகாத்து உயர்த்தவும் மொத்தத்தில் பாட்டாளி வர்க்கத்தின் நலன்களிலிருந்து சமரசங்கள் செய்து கொள்வது, புரட்சிகரமான போராட்டங் களிலிருந்து பின்வாங்குவது போன்ற முடிவுகளை எடுத்து செயல்பட வேண்டியது கம்யூனிஸ்டுகளின் கடமை ஆகும் என்றார் எங்கெல்ஸ்.

உதாரணமாக தெலுங்கானாவில் கம்யூனிஸ்டுகளின் தலைமையில் விவசாயிகளின் ஆயுதப் போராட்டங்கள் நடத்தப்பட்டு பல வெற்றிகளை அந்த விவசாயிகள் அடைந்தனர். அந்தப் போராட்டத்தை ஒடுக்க நேரு தலைமையிலான காங்கிரஸ் அரசு இராணுவத்தை ஏவி போராட்டத்தை இரத்த வெள்ளத்தில் மூழ்கடித்தபோது கம்யூனிஸ்டு கள் அந்தப் போராட்டத்திலிருந்து பின்வாங்கி நேரு அரசுடன் சமரசம் செய்துகொண்டார்கள் அது சரியானதே. ஆனால் இத்தகைய பின்வாங்குதலின் போது தனது லட்சியத்தை கைவிடாமல் பின்வாங்க வேண்டும் என்ற லெனினிய வழிகாட்டுதலை இந்திய கம்யூனிஸ்டுகள் பின்பற்றத் தவறி, போர்க்குணமிக்கப் போராட்டங்களை கைவிட்டு விட்டு தேர்தல்களின் மூலமாகவேசோசலிசத்தை அடைந்துவிடலாம் என்ற முடிவெடுத்து முதலாளித்துவ கட்சிகளுடன் சமரசம்செய்துகொண்டு சமரசவாதிகளாகவே மாறிவிட்டது, லெனினது வார்த்தையில் சொல்ல வேண்டுமானால் இது ஒரு துரோகமே, இதுவஞ்சகமான சமரசமே. இதன் மூலம் இந்திய கம்யூனிஸ்டுக் கட்சியும் மார்க்ஸிஸ்டுக்கட்சியும்அரைமுதலாளித்துவ கட்சிகளாகவே மாறிவிட்டனர்.

ரஷ்யாவில் 1905 ஆம் ஆண்டு நடந்த முதல் முதலாளித்துவப் புரட்சி தோல்வியடைந்தது. அதனைத் தொடர்ந்து ஸ்டோலிபியன் என்ற கொடியவனது கொடுங்கோல் நடவடிக்கைகள் அதாவது கம்யூனிஸ்டுகளை வேட்டையாடுவது, தொழிலாளர்களை கைதுசெய்து சிறையில் அடைப்பது போன்ற கொடிய நடவடிக்கையில் ஈடுபட்ட போது, ரஷ்ய கம்யூனிஸ்டுக் கட்சியிலுள்ள சிலர் புரட்சிகர கட்சியை கலைத்துவிட வேண்டும் என்றும் ஜார் ஆட்சிக்கு உகந்த முறையிலான நடவடிக்கையில் மட்டுமே ஈடுபட வேண்டும் என்றும் வாதிட்டார்கள். இவர்களை கலைப்புவாதிகள் என்று லெனின் மதிப்பிட்டு

இவர்களது திட்டத்திற்கு மாறாக கட்சியை தலைமறைவுக் கட்சியாக மாற்றி சட்டப்பூர்வமான வழிகளில் மக்களைத் திரட்டிப் போராடி சட்டப்பூர்வமான போராட்டங்களையும் சட்டத்தை மீறியப் போராட்டங்களையும் ஒன்றிணைத்தார் லெனின். அதன் தொடர்ச்சியாக 1917 ஆம் ஆண்டு ஜார் அரசாங்கத்தை மக்கள் தூக்கியெறிந்தார்கள். இத்தகைய லெனினிய முறைகளை பின்பற்றத் தவறி தற்போது மக்களின் செல்வாக்கையும் இழந்து விட்டதற்கு இந்திய கம்யூனிஸ்டுகள் பின்பற்றிய சமரசவாதமே காரணம் ஆகும். இந்த வரலாற்று அனுபவத்திலிருந்தும் நாம் புரிந்துகொள்ள வேண்டியது புரட்சியின் நலனுக்காகவும், மக்களின்நலனுக்காகவும் கம்யூனிஸ்டுகள்சமரசங்கள்செய்துகொள்வது அவசியமே என்றாலும் சமரசவாத நிலையிலிருந்து புரட்சி மற்றும் மக்களின் நலன்களுக்கு எதிராக தனது சொந்த சுயநலத்தின்அடிப்படையில்துரோகத்தனமான மற்றும் வஞ்சகமான சமரசங்களை கம்யூனிஸ்டுகள்ருபோதும் செய்துகொள்ளக் கூடாது.

தற்போது இந்தியாவில் பாசிச பா.ஜ.க.வின் கொடுங்கோல் ஆட்சி நடக்கிறது. இந்த ஆட்சியை உழைக்கும் மக்களின் நலனிலிருந்து தூக்கியெறிய வேண்டியது அவசியமானதாகும். இதனை சாதிக்கக் கூடிய வலிமை தொழிலாளி வர்க்கத்திற்கு மட்டுமே உள்ளது. தொழிலாளி வர்க்கம் மட்டும்தான் இதற்காக எவ்விதமான சலனமும் இல்லாமல் உறுதியாகப் போராடும். ஆகவே தொழிலாளி வர்க்கத்துக்கு தலைமை கொடுத்து தொழிலாளர்களைத் திரட்டி வைத்துள்ள கம்யூனிஸ்டுக் கட்சியின் தலைமையில் மட்டுமே இந்தப் பாசிசத்தை வீழ்த்த முடியும். அதன் பொருட்டு கம்யூனிஸ்டுகள் பாசிசமல்லாத பிற முதலாளித்துவ கட்சிகளோடு சமரசம் செய்துகொண்டு ஒரு ஐக்கிய முன்னணி அமைத்துப் போராட வேண்டும் என்பது பொதுவான உண்மைதான். எனினும் இந்த பொதுவான உண்மையின் அடிப்படையில் கண்மூடித்தனமாக செயல்படக் கூடாது என்று லெனின் எச்சரித்துள்ளார். குறிப்பாக தற்போதைய சூழலை பகுப்பாய்வு செய்து முடிவிற்கு வருவதுதான் விஞ்ஞானமாகும் என்பதுதான் லெனினது வழிகாட்டலாகும். தற்போது இந்தியாவில் அல்லது தமிழகத்தில் ஒரு ஒன்றுபட்ட பலம்வாய்ந்த புரட்சிகரமான கம்யூனிஸ்டுக் கட்சி இல்லை. சி.பி.ஐ, சி.பி.எம் போன்ற கட்சிகள் ஒப்பீட்டளவில் தொழிலாளர்களையும் விவசாயிகளையும் திரட்டி வைத்திருந்தாலும் இந்தக் கட்சித் தலைவர்கள் இங்குள்ள முதலாளித்துவ கட்சிகளுக்குவாலாகவே செயல்படுகின்றனர். இவ்விரு கட்சிகளுக்கு இடையில் பெரிய அளவில் கொள்கை வேறுபாடுகள் இல்லை என்றாலும் இவ்விருகட்சிகளையும் கூட ஒன்றுபடுத்துவதில் இந்தக் கட்சிகளின் தலைவர்களுக்கு ஆர்வம் இல்லை. காரணம் என்ன? ஒன்றுபட்ட கட்சிக்கு யார் தலைவர்கள் என்ற தலைமைக்கான போட்டிதான் இவர்களது பிரச்சனையாக இருக்கிறது. மக்களின்நலனுக்காக இவர்கள் ஒன்றுபட வேண்டும் என்பதில் இவர்களுக்கு அக்கறைஇல்லை. இதற்கு காரணம் இவர்களிடத்திலுள்ள தனிவுடமையின் அடிப்படையிலான சுயநலனே காரணமாகும்.

இவர்களுக்கு அடுத்தபடியாக ஏராளமான எம்.எல்.குழுக்கள் உள்ளது. இந்தக் குழுக்களின் தலைவர்களிடம், தான் என்ற அகம்பாவமும், சுயநலனும், தான் சொல்வதை மற்றவர்கள் கேட்க்க வேண்டும் என்ற பிடிவாதமும் நிறைந்த குறுங்குழுவாதி களாகவே இந்தக் குழுக்களின் தலைவர்கள் உள்ளனர். இத்தகைய தலைவர்களின் அதிகார வர்க்கப் போக்கு மற்றும் அராஜகத்தைப் பிடிக்காதவர்கள் சிலர் இந்தக் குழுக்களிலிருந்து வெளியேறி தனிக் குழுக்களை உருவாக்குகிறார்கள். அவர்களிடத்திலும் இதே தவறான போக்குகள்தான் நீடிக்கிறது. இந்தத் தவறுகளை இவர்கள் சுயவிமர்சனம் செய்து களைந்துகொள்ளத் தயாரில்லை. இவர்களும் அவர்கள் சொல்வதைத்தான் பிறர் கேட்க்க வேண்டும் என்றே கருதுகிறார்கள். அமைப்பிற்குள் உள்ள ஒவ்வொரு தோழர்களுக்கும் சுதந்திரமாகச் சிந்திப்பதற்கும், செயல்படுவதற்கும் உரிமைகள் வழங்கப்பட வேண்டும் என்ற ஜனநாயகத்தைக்கூட இவர்கள் புரிந்துகொண்டு அனுமதிக்கத் தயாரில்லை. பிறர் அவர்களது கருத்துக்களை சுதந்திரமாக வைப்பதற்கும் அவர்கள் சுதந்திரமாக செயல்பட்டு அவர்களின் சொந்த அனுபவங்களிலிருந்து புதிய கருத்துக்களை முன்வைப்பதற்கும் சுதந்திரம் கொடுப்பதன் மூலம் பல்வேறுவிதமான கருத்துகள் ஒன்றுக்கொன்று மோதி மிகவும் சரியான

அனைவராலும்அல்லதுபெரும்பான்மையினரால் ஏற்றுக்கொள்ளக் கூடிய ஒரு பொதுக் கருத்திற்கு வருவதற்கான வாய்ப்புகளையே இவர்கள் மறுக்கிறார்கள்.

இதன் மூலம் சிறிய அளவில் திரட்டப்பட்ட இவர்களது உறுப்பினர்களுக்கு உள்ளே மட்டும் விவாதிப்பதும் அதனையே சரியான கருத்து என்று கருதி குண்டுச் சட்டிக்குள்ளேயே குதிரை ஓட்டிக்கொண்டு இருக்கின்றனர். இவர்களுக்கு வெளியே உள்ள அனைவரும் குறை உள்ளவர்களாகக் கருதி இவர்களிடத்தில் குறையே இல்லாத புனிதமானவர்களாகத் தங்களைக் கருதிக் கொள்கின்றனர். முரண்பாடு அனைத்தும் தழுவியது என்ற முரண்பாடு பற்றிய விதியை இவர்கள் புரிந்துகொள்ளவும் இல்லை, அதன் அடிப்படையில் பிறரிடம் பக்குவமாக நடந்துகொள்ள வேண்டும் என்று உணர்ந்து செயல்படவும் தயாரில்லை. தற்போது நிலவும் மாறுபட்ட கருத்துகளை எதிர்த்து கருத்து மோதல்களில் ஈடுபட வேண்டியதுதான் அவசியமாகும். இதற்கு மாறாக மாறுபட்ட கருத்துக்கொண்டவர்கள் எல்லாம் எதிரிகளாக பாவித்து நபர்களின் மீது தாக்குதல் நடத்தும் மோசமான முறையை இவர்கள் கைவிட்டு ஆரோக்கிமான விவாதங்களில் ஈடுபட்டு ஒரு ஒத்த கருத்திற்கு வருவதற்கு முயற்சி செய்ய வேண்டும். அத்தகைய முயற்சியில் ஈடுபடுபவர்கள் மிகக் குறைவாகவே இருக்கிறார்கள் என்பதுதான் இன்றைய எதார்த்த பலவீனமான சூழல் ஆகும்.

இவ்வாறு பலவீனமான சூழலில் கம்யூனிச அமைப்புகள் இருப்பதும், அவர்களிடத்தில் ஒற்றுமை இல்லாமல் பலவாறு பிளவுபட்டு சிதறி இருப்பதன் காரணமாக தொழிலாளர் மற்றும் விவசாய வர்க்கங்களும் பலவாறு பிளவுபட்டும் சிதறியும் ஒற்றுமையின்றி மிகவும் பலவீனமான நிலையிலேயே உள்ளனர். இந்த வர்க்கங்களுக்கு எவ்விதமான நம்பிக்கையும் ஆர்வமும் இல்லாத விரக்தி மனப்பாண்மையிலேயே உள்ளனர். இத்தகைய சூழலில் பாசிசத்தை எதிர்த்து ஒன்றுபட்ட போராட்டத்தை நடத்திட முடியுமா? நிச்சயமாக முடியாது. இப்படி நாம் சொல்வதால் பாசித்தை எதிர்த்துப் போராடவே முடியாது என்று நாம் சொல்வதாக யாரும் கருத வேண்டாம். பாசிசத்தை எதிர்த்துப் போராடுவதில் முதன்மையாக பங்கு வகிக்கும் தொழிலாளர்களையும் விவசாயிகளையும் ஒன்று சேர்ப்பதன் மூலமே பாசிச எதிர்ப்புப் போராட்டத்தை நடத்த முடியும் என்கிறோம்.

மேலும் அத்தகைய ஒற்றுமையை சாதிக்க வேண்டுமானால் கம்யூனிஸ்டுகள் ஒன்றுபட வேண்டும் என்ற நிபந்தனைக்கு தெளிவான முடிவு காண வேண்டும் என்கிறோம். இத்தகைய கம்யூனிஸ்டுகளின் ஒற்றுமையை சாதிப்பதற்கு இரண்டு வழிகள் உள்ளன. ஒன்று அனைத்து கம்யூனிஸ்டு களும் ஒன்றுகூடி தங்களுக்குஇடையிலுள்ள கருத்து வேறுபாடுகளை ஒரு சித்தாந்தப் போராட்டத்தை நடத்தி ஒரு ஒன்றுபட்ட திட்டம் மற்றும் போர்த்தந்திரம் மற்றும் அமைப்புக் கோட்பாடுகளை உருவாக்கி ஒரு ஒன்றுபட்ட கட்சியைக் கட்டலாம். அல்லது ஏதாவது ஒரு குழு தனது சொந்தத் திட்டத்தை மக்களைத் திரட்டிப் போராடி நிருபிப்பதன் மூலம் அந்தத் திட்டத்தை பிற அமைப்புகளும் ஏற்றுக்கொண்டு ஒன்றிணையலாம். இத்தகைய வெவ்வேறான முறைகளை கையாண்டாலும் கம்யூனிச அமைப்புகளுக்கு இடையிலும் கம்யூனிஸ்டுகளுக்கு இடையிலும் ஆரோக்கிமான உறவை தொடர்ந்து நாம் கடைபிடிப்பதும் கருத்து வேறுபாடுகளை கருத்தியல் தளத்தில் விவாதித்து தீர்த்துக்கொள்ளும் முறையை கடைபிடிப்பதன் மூலம் நமக்கிடையே உள்ள முரண்பாடு பகைத் தன்மை அற்றது என்பதையும் அதனை பகையற்ற முறையில்தான் தீர்த்துக்கொள்ள வேண்டும் என்ற பக்குவ நிலையை நாம் வளர்த்துக்கொள்ள வேண்டியது மிகமிக அவசியமாகும்.

இத்தகைய ஒற்றுமையை நமக்கிடையே சாதிக்காமல் முதலாளித்துவ கட்சிகளுடன் ஐக்கிய முன்னணி என்று பேசுவது தற்கொலைக்குச் சமமாகும்.

அன்று இந்திய கம்யூனிஸ்டுக் கட்சி செய்த தவறுகளிலிருந்து பாடம் கற்றுக்கொள்ள வில்லை என்பதையே குறிக்கிறது. மேலும் இதுபோன்ற பலவீனமான சூழலில் முதலாளித்துவ கட்சிகளோடு கூட்டு சேர்ந்து ஐக்கிய முன்னணி என்பதால் முதலில் இந்த முதலாளித்துவ கட்சிகள் எதுவும் நம்மை குறிப்பாக ஒப்பீட்டளவில் பலமாக உள்ள சி.பி.எம். கட்சியையே அவர்கள் மதிப்பதில்லை என்பது கண்கூடாகத் தெரிகிறது. இந்தச் சூழலில் ஒரு சிலரை மட்டுமே திரட்டியுள்ள குழுக்களை இந்த முதலாளித்துவ கட்சிகள் எப்படிப் பார்ப்பார்கள்? மேலும் இந்த முதலாளித்துவ கட்சிகளோடு கூட்டு சேர்ந்தால் தற்போது கம்யூனிச குழுக்களிலுள்ள பலபேர் அந்த முதலாளித்துவ கட்சிகளுக்கே போய்விடுவார்கள் என்பதற்கான வாய்ப்பும் உள்ளது.

ஒருகாலத்தில் மதுரை நகரமானது கம்யூனிஸ்டுகளின் கோட்டையாக விளங்கியது. கம்யூனிஸ்டுக் கட்சியின் தலைவரான தோழர் இராமமூர்த்தி அவர்கள் சிறையில் இருந்தவாறே மக்களை சந்திக்காமலேயே பாராளுமன்றத்திற்கு தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். ஆனால் இன்று மதுரை நகரமானது தி.மு.க. மற்றும் அ.தி.மு.க.வின் கோட்டையாக மாறிவிட்டது அதற்குக் காரணம் என்ன? கம்யூனிஸ்டுகள் தி.மு.க.வுடனும், அ.தி.மு.க.வுடனும் மாறி மாறி தேர்தல் கூட்டணி வைத்து செயல்பட்டதால், குடும்பம் குடும்பமாக கம்யூனிஸ்டுக் கட்சியில் இருந்தவர்கள் குடும்பம் குடும்பமாக தி.மு.க, மற்றும் அ.தி.மு.க.வுக்கும் போய்விட்டார்கள். மேலும் தற்போதுகம்யூனிஸ்டுக் கட்சியிலுள்ளவர்கள் பா.ஜ.க.வுக்கே கட்சி மாறிக்கொண்டிருக் கின்ற நிலையைப் பார்க்கிறோம். ஆகவே கம்யூனிஸ்டுகள் தங்களுக்குள் ஒன்றுபட்டு தங்களைப் பலப்படுத்தாதவரையில் பாசிசத்தை எதிர்த்துப் போராடுவதற்கு நம்மால் முடியாது என்ற எதார்த்த நிலையை ஒவ்வொரு கம்யூனிஸ்டுகளும் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

சீனாவில் ஒரு பலம்வாய்ந்த சீனக் கம்யூனிஸ்டுக் கட்சி இருந்தது, அந்தக் கட்சி

தொழிலாளர்களையும் விவசாயிகளையும் திரட்டி வைத்திருந்தது, அதன் தலைமையில் ஒரு மக்கள் படை இருந்தது. இத்தகைய அகச் சூழல் நிலவியபோதுதான் முதலாளித்துவகட்சியான கோமிங்டானுடன் ஜப்பானிய எதிர்ப்பு ஐக்கிய முன்னணியை கட்டிப் போராடியது. இத்தகைய பலம்வாய்ந்த அகநிலை சூழ்நிலை இல்லாத நிலையில் மேலும் அகம் பலவீனமாக இருக்கும் சூழலில் தி.மு.க.வோடும் காங்கிரசோடும் ஐக்கிய முன்னணி என்று பேசுவது ஒரு துரோகமே ஆகும். மேலும் சீனாவில் கோமிங்டான் கட்சியின் நோக்கமும் ஜப்பானிய எதிர்ப்பாகும், கம்யூனிஸ்டுகளின் கொள்கையும் அதோடு ஒத்துப் போனதால் அங்கே ஐக்கிய முன்னணி சாத்தியமாயிற்று. ஆனால் இங்கே தி.மு.க, காங்கிரஸ் போன்ற கட்சிகள் இந்த பாசிசத்திற்கு அடிப்படையான தனியார்மயம், தாராளமயம், உலகமயம் போன்ற கொள்கைகளை பா.ஜ.க.வைப் போலவே ஆதரிக்கின்றர். ஆனால் கம்யூனிஸ்டுகளுக்கு இதற்கு எதிரான கொள்கைக்காகப் போராடிக்கொண்டு இருக்கிறார்கள். ஆகவே நேர் எதிரான கொள்கை உடைய கம்யூனிஸ்டுகளும் தி.மு.க, காங்கிரஸ் கட்சிகளோடு எந்தக் கொள்கையின்அடிப்படையில்ஒன்றுபடுவது?  ஆகவே சீனாவோடு ஒப்பிடும் போது அங்கே கோமிங்டானோடு சீனக் கம்யூனிஸ்டுக் கட்சி சேர்ந்து ஐக்கியமுன்னணி கட்டியது போன்ற ஐக்கிய முன்னணியை ஆளும் முதலாளித்துவ கட்சிகளின் ஒரு பிரிவினரோடு இங்கே கட்டுவது தற்கொலைக்கு ஒப்பானதே ஆகும். இத்தகைய ஐக்கிய முன்னணியை கட்ட வேண்டும் என்று சொல்பவர்கள் சுயநலவாதிகளே. இந்த முதலாளித்துவ கட்சிகளுக்கு காவடி தூக்குபவர்களே. அவர்களது கொள்கையானது மக்கள் விரோத கொள்கையே ஆகும்.

பிரிட்டனில் சார்ட்டீஸ் தொழிலாளர் இயக்கம் ஆரம்பத்தில் வளர்ச்சிபெற்று மக்களின் செல்வாக்கோடு வளர்ந்த போதும் அதற்கென்று புரட்சிகரமான திட்டம் மற்றும் போர்த்தந்திரம் இல்லாததால் அதன் வளர்ச்சி குன்றியது என்று இங்கே லெனின் குறிப்பிடுகிறார். அதே போலவே இங்குள்ள கம்யூனிஸ்டுகளிடத்திலும் இத்தகைய புரட்சிகரமான கொள்கை இல்லாததாலேயே அவர்களின் வளர்ச்சி தடைபட்டு கம்யூனிஸ்டுகள் மக்களின் செல்வாக்கை இழந்து நிற்கின்றனர். தன்னிடத்திலுள்ள குறைகளை சரியாகப் புரிந்துகொண்டு அந்த தவறுகளை களையாத எந்தவொரு தனிமனிதனும் அவர்களது வாழ்க்கையில் முன்னேற முடியாது. இது ஒரு கட்சிக்கும் பொருந்தும். ஆகவே கம்யூனிஸ்டுகள் தங்களது பலவீனத்துக்கு காரணமான தவறுகளை களைவதன் மூலமே அவர்களால் மக்களுக்காகப் பணியாற்ற முடியும். பாசிசத்தையும் வீழ்த்த முடியும். ஆகவே வரலாற்றிலிருந்து பாடம் கற்றுக்கொண்டு நாம் வாழும் இன்றைய சூழலை பகுப்பாய்வு செய்து நாம் என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதைப் பற்றி நமது ஆசான்களது கண்ணோட்டத்திலிருந்து முடிவு செய்து செயல்பட வேண்டும்.

இதற்கு மாறாக நமது மார்க்சிய ஆசான்கள் சொல்லியவற்றை வறட்டுத்தனமாகப் பின்பற்றி கண்மூடித்தனமாக செயல்படக் கூடாது. மார்க்சியமானது நமது நடைமுறைக்கான வழிகாட்டிதான், அது நாம் கண்மூடித்தனமாகப் பின்பற்றும் வறட்டுத் தத்துவம் அல்ல என்று நமது மார்க்சிய ஆசான்கள் பலமுறை நம்மை எச்சரித்துள்ளார்கள். அந்த எச்சரிக்கையை நாம் கவனத்தில் எடுத்துக்கொண்டு இன்றைய சூழலை பகுப்பாய்வு செய்து முடிவெடுத்து செயல்படுவோம். நாம் நமது

கருத்து வேறுபாடுகளை தோழமையுடன் விவாதித்து ஒரு ஒன்றுபட்ட கருத்தை வந்தடைந்து ஒன்றுபடுவோம். பாசிசத்தை எதிர்த்துப் போராடி மூலதனத்தின் ஆட்சிக்கு முடிவுகட்டி சோசலிச சமூகத்தை படைக்கும் நமது பயணத்தில் முன்னேறுவோம்………….. தேன்மொழி

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++