நம் சமூகத்தை புரிந்துக் கொள்வோம்-1

 இந்தியாவிலும், தமிழகத்திலும் தொழிற்துறை வளர்ச்சி போதிய அளவு இல்லாததுதான் சாதியம் இருப்பதற்கான முதற்காரணி. இந்தியாவில் பணி செய்பவர்களில் (Work force) 2020ல் இருந்த சுமார் 50 கோடிப்பேரில் 47 கோடிப்பேர் அமைப்புச்சாரா பணிகளிலும், 3 கோடிப்பேர் மட்டுமே அமைப்பு சார்ந்த பணிகளிலும் இருந்துள்ளனர். இவைபோக மத்திய மாநில அரசுகள், பொதுத்துறைகள் போன்றவற்றில் 4.5 கோடி மக்கள் பணிபுரிகின்றனர். மொத்தப் பணிகளில் சுமார் 15% க்கும் குறைவானவர்களே இந்தியாவில் அமைப்பு சார்ந்த பணிகளில் (Organised or Formal) உள்ளனர். 80% க்கும் அதிகமானவர்கள் அமைப்பு சாரா பணிகளில் (unorganized or informal)தான் இருக்கின்றனர். ஆனால் வளர்ச்சியடைந்த மேற்கத்திய நாடுகளில் 10-20% க்கும் குறைவானவர்களே அமைப்புச் சாரா பணிகளில் இருக்கின்றனர். 80% க்கும் அதிகமானவர்கள் அமைப்பு சார்ந்த பணிகளில்தான் இருக்கின்றனர். தமிழகத்திலும் அமைப்பு சார்ந்த பணிகளில் 80%க்கும் அதிகமானவர்கள் பணிபுரியும் பொழுதுதான் சாதியின் தாக்கம் இல்லாமல் போகும்.

இந்தியாவில் 2018ஆம் ஆண்டில் கிராமப்புற மக்களில் 70% மக்களும், மொத்த மக்கள் தொகையில் 50% மக்களும் வேளாண்மை சார்ந்த தொழில்களில் ஈடுபட்டுள்ளனர். தமிழகத்தில் மொத்த மக்கள் தொகையில் 2001ல் 49.2% மக்களும், 2011ல் 42.1% மக்களும் வேளாண்மையை நம்பி இருந்தனர். இன்றும் (2021) 40% க்கும் சற்று குறைவான மக்கள் வேளாண்மையை நம்பி இருப்பர். வளர்ந்த நாடுகளில் 10% க்கும் குறைவான மக்களே வேளாண்மையை நம்பி உள்ளனர். சான்றாக அமெரிக்க மக்களில் 1.5%க்கும் குறைவான மக்களே வேளாண்மையை நம்பியுள்ளனர். தமிழகம் அந்த நிலையை அடையும் பொழுதுதான் சாதியின் தாக்கம் இல்லாமல் போகும்.

65% இந்தியர்கள் 35 வயதுக்குட்பட்டவர்கள், இந்தியாவின் பெரிய, ஆற்றல்மிக்க மற்றும் இளம் மக்கள்தொகையால் இந்த வளர்ச்சி உந்தப்படுகிறது. இருப்பினும், இளம் இந்தியர்கள் எதிர்கொள்ளும் மிகப்பெரிய சவால்களில் ஒன்று வேலையின்மை. இது ஒரு வாய்ப்பு அல்லது மக்கள்தொகை பேரழிவா என்பது முக்கிய கேள்வியை எழுப்புகிறது
தற்போதுள்ள தொழிலாளர்களுக்கும் புதிய தொழிலாளர் சந்தையில் நுழைபவர்களுக்கும் அவர்களின் உற்பத்தித்திறனை மேம்படுத்துவதன் மூலம் வாய்ப்புகளை உருவாக்க வேண்டிய அவசியம் உள்ளது.

 கண்டுபிடிப்பு மற்றும் தொழில்முனைவு: இந்தியாவில் உள்ள இளம் மற்றும் ஆற்றல்மிக்க மக்கள், புதுமை மற்றும் தொழில்முனைவோர் கலாச்சாரத்தை வளர்த்து, புதிய தொழில்கள், தொழில்நுட்பங்கள் மற்றும் தீர்வுகளின் வளர்ச்சிக்கு பங்களித்து, வேலை வாய்ப்புகளை உருவாக்கி, பொருளாதார முன்னேற்றத்தை உந்துகின்றனர்.

· பொருளாதார வளர்ச்சிக்கான சாத்தியம்: அதன் மக்கள்தொகை நன்மைகளை திறம்பட பயன்படுத்துவதன் மூலம், இந்தியா அதிக பொருளாதார வளர்ச்சி விகிதங்களை அடைய மற்றும் அதன் வாழ்க்கைத் தரத்தை மேம்படுத்தும் திறனைக் கொண்டுள்ளது.

· ஏராளமான மனித மூலதனம்: இந்தியா ஒரு பரந்த அளவிலான படித்த மற்றும் திறமையான நபர்களைக் கொண்டுள்ளது, இது அதன் மனித மூலதன நன்மைக்கு பங்களிக்கிறது. இந்த பணியாளர் பல்வேறு துறைகளில் புதுமை, உற்பத்தித்திறன் மற்றும் பொருளாதார போட்டித்திறனை இயக்க முடியும்.

நுகர்வோர் சந்தை: இந்தியாவின் பெரிய மக்கள்தொகையானது கணிசமான உள்நாட்டு நுகர்வோர் சந்தையை வழங்குகிறது, வணிகங்கள் ஒரு பரந்த நுகர்வோர் தளத்தின் தேவைகள் மற்றும் கோரிக்கைகளை பூர்த்தி செய்ய குறிப்பிடத்தக்க வாய்ப்புகளை வழங்குகிறது, பொருளாதார நடவடிக்கைகளை உந்துகிறது.

· கண்டுபிடிப்பு மற்றும் தொழில்முனைவு: இந்தியாவில் உள்ள இளம் மற்றும் ஆற்றல்மிக்க மக்கள், புதுமை மற்றும் தொழில்முனைவோர் கலாச்சாரத்தை வளர்த்து, புதிய தொழில்கள், தொழில்நுட்பங்கள் மற்றும் தீர்வுகளின் வளர்ச்சிக்கு பங்களித்து, வேலை வாய்ப்புகளை உருவாக்கி, பொருளாதார முன்னேற்றத்தை உந்துகின்றனர்.

இந்தியாவில் *நிரந்தர பணியாளர்களின் எண்ணிக்கை* பல்வேறு துறைகள் மற்றும் அரசு துறைகளைப் பொறுத்து மாறுபடும்.  

இந்திய அரசுதுறையில் *நிரந்தர பணியாளர்கள்* (Permanent Employees) என்பவர்கள் பல்வேறு அரசு துறைகள், மற்றும் அமைப்புகளில் நிரந்தரமாக பணியமர்த்தப்பட்டவர்கள் ஆவர். இவர்களுக்கு ஓய்வூதியம், வேலை பாதுகாப்பு, மற்றும் பல நலன்கள் உண்டு. 

*முக்கியமான நிரந்தர பணியாளர்கள் பிரிவுகள்:*
1. *அகில இந்திய சேவைகள் (All India Services - AIS):*
   - இந்திய ஆட்சிப் பணி (IAS - Indian Administrative Service)
   - இந்திய காவல் பணி (IPS - Indian Police Service)
   - இந்திய வனத்துறை பணி (IFS - Indian Forest Service)

2. *மத்திய அரசுப் பணியாளர்கள் (Central Civil Services):*
   - இந்திய வெளியுறவுப் பணி (IFS - Indian Foreign Service)
   - இந்திய வருவாய் பணி (IRS - Indian Revenue Service)
   - இந்திய தணிக்கைப் பணி (IAAS - Indian Audit and Accounts Service)
   - இந்திய இரயில்வே பணி (IRTS - Indian Railway Traffic Service)
   - மற்றும் பல மத்திய அரசு பணிகள் (எ.கா: ITS, ICAS, IDAS).

3. *மாநில அரசுப் பணியாளர்கள் (State Civil Services):*
   - மாநில ஆட்சிப் பணி (State Administrative Services)
   - மாநில காவல் பணி (State Police Services)
   - மாநில வருவாய் பணி (State Revenue Services)
   - மற்றும் பிற மாநில அரசு துறைகளில் நிரந்தர பணியாளர்கள்.

4. *அரசு ஊழியர்கள் (Government Employees):*
   - அரசுப் பள்ளி ஆசிரியர்கள்
   - அரசு மருத்துவமனை டாக்டர்கள்
   - பொறியாளர்கள், தொழில்நுட்ப வல்லுநர்கள்
   - கிளார்க்குகள், டைப்பிஸ்ட்கள், டாடா எண்ணர்கள் போன்றவர்கள்.

5. *அரசு மற்றும் பொதுத்துறை நிறுவனங்கள் (PSUs & Government Companies):*
   - BSNL, இந்தியன் ஓயில், ONGC, SAIL போன்ற நிறுவனங்களில் நிரந்தர பணியாளர்கள்.

 *குறிப்பு:*
- *தற்காலிக/ஒப்பந்த அடிப்படையில் (Contractual/Temporary)* பணிபுரிபவர்கள் நிரந்தர பணியாளர்கள் அல்ல.
- *இந்திய இராணுவம், வான்படை, கடற்படை* உறுப்பினர்களும் நிரந்தர பணியாளர்களாகக் கருதப்படுகிறார்கள்.

நிரந்தர பணியாளர்கள் பொதுவாக *UPSC, SSC, மாநில PSC* போன்ற போட்டித் தேர்வுகள் மூலம் தேர்ந்தெடுக்கப்படுகிறார்கள்.

 *முக்கிய துறைகளில் நிரந்தர பணியாளர்களின் எண்ணிக்கை (ஏறத்தாழ):*  

1. *மத்திய அரசு பணியாளர்கள்* – *~34 லட்சம்* (3.4 மில்லியன்)  

   - இதில் *இந்திய ஆட்சிப் பணி (IAS), இந்திய காவல் பணி (IPS), இந்திய வருவாய் பணி (IRS)* போன்ற அலுவலகர்கள் அடங்குவர்.  

2. *அரசு மற்றும் பொதுத்துறை நிறுவனங்கள் (PSUs)* – *~14 லட்சம்* (1.4 மில்லியன்)  
   - எ.கா: *இந்திய இரயில்வே (~12 லட்சம் பணியாளர்கள்), BHEL, ONGC, SAIL* போன்றவை.  

3. *மாநில அரசு பணியாளர்கள்* – *~80 லட்சம்* (8 மில்லியன்)  
   - மாநில அரசுகளின் *கல்வி, காவல், மருத்துவம், வருவாய்* போன்ற துறைகளில் பணியாற்றுபவர்கள்.  

4. *இந்திய இராணுவம் & பாதுகாப்புப் பணிகள்* – *~14 லட்சம்* (1.4 மில்லியன்)  
   - இந்திய இராணுவம், கடற்படை, வான்படை, CRPF, BSF போன்றவை.  

 *மொத்த நிரந்தர அரசு பணியாளர்கள் (ஏறத்தாழ):*  
*~1.3 கோடி (13 மில்லியன்)* பணியாளர்கள் (மத்திய + மாநில அரசு + PSUs + பாதுகாப்புப் பணிகள்).  

> *குறிப்பு:*  
> - இந்த எண்ணிக்கை *ஒப்பந்த அடிப்படையிலான (Contractual) பணியாளர்களை* உள்ளடக்கவில்லை.  
> - தகவல்கள் *2023-24* வரையிலான மதிப்பீடுகள்.  

விரிவான தரவுகளுக்கு *இந்திய அரசின் பணியாளர் மற்றும் பயிற்சி துறை (DoPT)* அல்லது *மாநில அரசுகளின் வேலைவாய்ப்புத் துறைகளை* காணலாம்

இவை அரசு புள்ளி விவரங்களே என்றாலும் முந்தைய ஓர் தேடலில் ஓய்வூதியதாரர்களை கணக்கில் கொண்டால் சுமார் 10 கோடி பே நாட்டில் நிரந்தர பணியின் பயனடைந்தோர் பயனடைவோர் அப்படியெனும் பொழுது மற்ற பிரிவு மக்கள் எப்படி உள்ளனர்?

இந்தியாவில் *பாட்டாளி வர்க்கம் (தொழிலாளி வர்க்கம்)* என்பது உடல் உழைப்பு, தொழில்துறை பணி, விவசாயம், கட்டுமானம், சேவைத்துறை போன்ற துறைகளில் ஊதியத்திற்காக வேலை செய்யும் மக்களைக் குறிக்கிறது. இவர்கள் பெரும்பாலும் பொருளாதார ரீதியாக பின்தங்கியவர்களாகவோ அல்லது சமூக ரீதியாக பலவீனமானவர்களாகவோ இருக்கலாம்.  

 *பாட்டாளி வர்க்கத்தில் அடங்கும் குழுக்கள்:*  

1. *தொழிற்சாலைத் தொழிலாளர்கள்* (உதாரணம்: ஆடைத் தொழில், உலோகத் தொழில், இயந்திரத் தொழிலாளர்கள்)  

2. *விவசாயத் தொழிலாளர்கள்* (வேலையாட்கள், கூலி விவசாயிகள்)  

3. *கட்டுமானத் தொழிலாளர்கள்*  

4. *சேவைத்துறை பணியாளர்கள்* (வீட்டு வேலைக்காரர்கள், ஓட்டுநர்கள், டெலிவரி பைய்ஸ்)  

5. *சிறுதொழில் பணியாளர்கள்* (தையல்காரர்கள், கைவினைஞர்கள்)  

6. *அவசரகாலத் தொழிலாளர்கள்* (மின்சாரத் தொழிலாளர்கள், சுகாதாரப் பணியாளர்கள்)  

*சிறப்பு குறிப்புகள்:*  

- இவர்களில் பலர் *குறைந்த ஊதியம்*, வேலைவாய்ப்பு நிச்சயமின்மை மற்றும் சமூக பாதுகாப்பு இல்லாமல் போராடுகிறார்கள்.  

- *சங்கங்கள் மற்றும் தொழிற்சங்கங்கள்* இவர்களின் உரிமைகளுக்காகப் போராடுகின்றன.  

- மார்க்சியம் மற்றும் சோசலிசக் கோட்பாடுகளில் பாட்டாளி வர்க்கம் ஒரு முக்கியமான இடத்தை வகிக்கிறது.  

இந்தியாவில், *பாட்டாளி வர்க்கத்தின்* பொருளாதார மற்றும் சமூக நிலைமைகளை மேம்படுத்த பல சட்டங்கள் (குறைந்தபட்ச ஊதியச் சட்டம், தொழிலாளர் சட்டங்கள்) உள்ளன, ஆனால் நடைமுறையில் இவை முழுமையாக செயல்படுவதில்லை.  

விரிவான தகவல்களுக்கு *தொழிலாளர் சங்கங்கள்* அல்லது *இந்திய தொழிலாளர் அமைச்சகம்* (Ministry of Labour, Govt of India) ஆகியவறின் அடிப்படையில் தேடினால் முழு விவரம் கிடைக்கும்.

மேலும் நாட்டின் இன்நாட்டு பன்நாட்டு பெரும் கம்பெனிகள் நிதிநிறுவனங்களின் பட்டியலை காண்போம்...

உலகளவில் பல சக்திவாய்ந்த கார்ப்பரேட் நிறுவனங்கள் ஏகாதிபத்திய முறையில் செயல்படுகின்றன. இவை பெரும்பாலும் மேற்கத்திய நாடுகளை மையமாகக் கொண்டவை. இவற்றில் சில முக்கியமானவை:

 1. *டெக்னாலஜி துறை*  

   - *Apple*  

   - *Google (Alphabet)*  

   - *Microsoft*  

   - *Amazon*  

   - *Meta (Facebook)*  

   - *Tesla*  

 2. *ஆற்றல் மற்றும் எண்ணெய் துறை*  

   - *ExxonMobil*  

   - *Shell*  

   - *BP (British Petroleum)*  

   - *Chevron*  

 3. *தொழில்துறை & உற்பத்தி*  

   - *Boeing*  

   - *Lockheed Martin* (படைக்கலத் துறை)  

   - *General Electric (GE)*  

 4. *மருந்து & வேளாண்மை*  

   - *Pfizer*  

   - *Johnson & Johnson*  

   - *Monsanto (Bayer)* (வேளாண் ரசாயனங்கள்)  

 5. *நிதி மற்றும் வங்கி துறை*  

   - *JPMorgan Chase*  

   - *Goldman Sachs*  

   - *BlackRock*  

இந்த நிறுவனங்கள் உலகளாவிய பொருளாதாரத்தில் பெரும் செல்வாக்கைக் கொண்டுள்ளன. இவற்றின் மீது அதிகார மையப்படுத்தல், சூழல் அழிவு, தொழிலாளர் சுரண்டல் போன்ற பல குற்றச்சாட்டுகள் உள்ளன.  

இவை தவிர, *ஒலிக் குடும்பம் (Koch Industries), நெஸ்லே, யுனிலீவர்* போன்றவையும் ஏகாதிபத்திய கார்ப்பரேட் அமைப்புகளாக கருதப்படுகின்றன.  

இந்த நிறுவனங்கள் அரசியல், பொருளாதாரம் மற்றும் சமூகத்தில் பெரும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகின்றன.

மேலும் இந்தியாவில் பல முக்கியமான கார்ப்பரேட் நிறுவனங்கள் உள்ளன, அவை பல்வேறு துறைகளில் செயல்படுகின்றன. இங்கு சில முக்கியமான கார்ப்பரேட் நிறுவனங்களின் பட்டியல் உள்ளது:

*1. டாடா குழுமம் (Tata Group)*

   - *துறை:* ஊர்தி, மின்னணு, மென்பொருள், எஃகு, தொலைத்தொடர்பு, வங்கி, சுற்றுலா போன்றவை.

 - *முக்கிய நிறுவனங்கள்:* டாடா மோட்டார்ஸ், டாடா ஸ்டீல், டாடா கன்சல்டன்சி சர்வீசஸ் (TCS), டாடா பவர், டாடா கம்யூனிகேஷன்ஸ்.

 *2. ரிலையன்ஸ் இண்டஸ்ட்ரீஸ் (Reliance Industries Limited - RIL)*

   - *துறை:* பெட்ரோகெமிக்கல், தொலைத்தொடர்பு, சில்லறை வணிகம், டிஜிட்டல் சேவைகள்.

   - *முக்கிய நிறுவனங்கள்:* ரிலையன்ஸ் ஜியோ, ரிலையன்ஸ் ரிடெயில்.

*3. அதானி குழுமம் (Adani Group)*

 - *துறை:* உள்கட்டமைப்பு, மின்சாரம், கப்பல் போக்குவரத்து, புதுப்பிக்கத்தக்க ஆற்றல்.

  - *முக்கிய நிறுவனங்கள்:* அதானி பவர், அதானி போர்ட்ஸ், அதானி கிரீன் எனர்ஜி.

*4. இன்போசிஸ் (Infosys)*

   - *துறை:* மென்பொருள் மற்றும் ஐடி சேவைகள்.

   - *தலைமையகம்:* பெங்களூர்.

*5. விப்ரோ (Wipro)*

   - *துறை:* மென்பொருள், ஐடி சேவைகள், கன்சல்டிங்.

   - *தலைமையகம்:* பெங்களூர்.

*6. எச்.டி.எஃப்.சி வங்கி (HDFC Bank)*

   - *துறை:* வங்கி மற்றும் நிதிச் சேவைகள்.

   - *தலைமையகம்:* மும்பை.

*7. ஐ.சி.ஐ.சி.ஐ வங்கி (ICICI Bank)*

   - *துறை:* வங்கி மற்றும் நிதிச் சேவைகள்.

   - *தலைமையகம்:* மும்பை.

*8. மகிந்திரா & மகிந்திரா (Mahindra & Mahindra)*

   - *துறை:* ஊர்தி உற்பத்தி, விவசாய எந்திரங்கள், ரியல் எஸ்டேட்.

   - *தலைமையகம்:* மும்பை.

*9. பாய்ஸ் (Bajaj Group)*

   - *துறை:* இரு சக்கர வாகனங்கள், நிதிச் சேவைகள், காப்பீடு.

   - *முக்கிய நிறுவனங்கள்:* பாஜாஜ் ஆட்டோ, பாஜாஜ் ஃபைனான்ஸ்.

*10. எல் & டி (Larsen & Toubro - L&T)*

   - *துறை:* பொறியியல், கட்டுமானம், தொழில்நுட்பம்.

   - *தலைமையகம்:* மும்பை.

இந்தியாவில் இன்னும் பல தேசிய மற்றும் பன்னாட்டு கார்ப்பரேட் நிறுவனங்கள் செயல்பட்டு வருகின்றன. இவை தவிர, *ஆசியன் பெயின்ட்ஸ், ஜிந்தல் ஸ்டீல், ஓலா கேப்ஸ், பிடிஎஸ் (Paytm), ப்ளிப்கார்ட்* போன்ற நிறுவனங்களும் முக்கியமானவை. 

தமிழ்நாட்டில் (Tamil Nadu) பல பெரிய மற்றும் முக்கியமான கார்ப்பரேட் நிறுவனங்கள் (Corporate Companies) உள்ளன. இவை தமிழ்நாட்டின் பொருளாதாரத்தில் முக்கிய பங்கு வகிக்கின்றன. சில முக்கியமான நிறுவனங்களின் பட்டியல் கீழே தரப்பட்டுள்ளது:

*தமிழ்நாட்டின் முக்கிய கார்ப்பரேட் நிறுவனங்கள்:*

*1. தகவல் தொழில்நுட்பம் (IT) மற்றும் மென்பொருள் நிறுவனங்கள்:*

- *TCS (Tata Consultancy Services)* – சென்னை, கோயம்புத்தூர், மற்றும் பிற நகரங்களில் பெரிய அளவிலான செயல்பாடுகள்.

- *Infosys* – சென்னை, மகாபலிபுரம் (SHORE), திருவல்லா (Trivallur) போன்ற இடங்களில் அலுவலகங்கள்.

- *Wipro* – சென்னை, கோயம்புத்தூர்.

- *HCL Technologies* – சென்னை, மதுரை.

- *Cognizant (CTS)* – சென்னை, கோயம்புத்தூர், திருச்சி.

- *Zoho Corporation* – சென்னை (அடையார்), தெனாலி (Tenkasi).

- *Hexaware Technologies* – சென்னை.

- *L&T Technology Services (LTTS)* – சென்னை.

*2. தானுந்து மற்றும் உதிரிபாகங்கள் தயாரிப்பு நிறுவனங்கள்:*

- *Hyundai Motors India* – சென்னை (இராஜ்பள்ளி, ஸ்ரீபெரும்புதூர்).

- *Renault-Nissan Alliance* – சென்னை (ஓராகடம்).

- *Ashok Leyland* – சென்னை, அதிராம்பாக்கம், போண்டிசேரி.

- *TVS Motors* – ஓசூர், சென்னை.

- *Royal Enfield (Eicher Motors)* – சென்னை (திருவட்டி).

- *BMW India* – சென்னை (மகிந்திரா சிட்டி).

- *Daimler India Commercial Vehicles (BharatBenz)* – ஓராகடம்.

*3. உற்பத்தித் தொழில்கள் (Manufacturing):*

- *Saint-Gobain India* – சென்னை, திருப்பதி.

- *Foxconn (Hon Hai Precision Industry)* – செங்கல்பட்டு (ஸ்ரீபெரும்புதூர்).

- *Samsung Electronics* – சென்னை (ஸ்ரீபெரும்புதூர்).

- *Flex (Formerly Flextronics)* – சென்னை.

- *Murugappa Group (Carborundum, TI Cycles, Cholamandalam, etc.)* – சென்னை.

*4. மருந்து மற்றும் உயிரித் தொழில்நுட்ப நிறுவனங்கள் (Pharma & Biotech):*

- *Aurobindo Pharma* – சென்னை, தூத்துக்குடி.

- *Sun Pharmaceuticals* – சென்னை.

- *Pfizer* – சென்னை.

- *Biocon* – சென்னை, மலேசியா (தொடர்புடைய அலுவலகங்கள்).

- *Lupin Limited* – சென்னை.

*5. வங்கிகள் மற்றும் நிதி சேவைகள்:*

- *ICICI Bank* – சென்னை (முக்கிய மண்டல அலுவலகம்).

- *HDFC Bank* – சென்னை.

- *Indian Bank* – சென்னை (தலைமையகம்).

- *Indian Overseas Bank (IOB)* – சென்னை (தலைமையகம்).

- *Karur Vysya Bank* – கரூர்.

- *City Union Bank* – கும்பகோணம்.

*6. பிற முக்கிய நிறுவனங்கள்:*

- *ஆர்ட்டிசி (Arasu Cable TV Corporation)* – தமிழ்நாடு அரசு நிறுவனம்.

- *TANGEDCO (தமிழ்நாடு மின்சார வாரியம்)* – மின்சார விநியோகம்.

- *TASMAC (Tamil Nadu State Marketing Corporation)* – மதுபான விற்பனை.

*முக்கிய தொழிற்துறை மண்டலங்கள்:*

- *சென்னை* – IT, தானுந்து, நிதி சேவைகள்.

- *கோயம்புத்தூர்* – பொறியியல், ஆடைத் தொழில், IT.

- *ஓசூர்* – தானுந்து, உற்பத்தி.

- *திருப்பூர்* – துணி மற்றும் ஆடைத் தொழில்.

- *தூத்துக்குடி* – கப்பல் துறை, கனிமங்கள்.

தமிழ்நாடு இந்தியாவின் முன்னணி தொழில்துறை மாநிலங்களில் ஒன்றாகும், மேலும் பல பன்னாட்டு நிறுவனங்கள் இங்கு தங்கள் செயல்பாடுகளை விரிவுபடுத்தி வருகின்றன.

இவ்வளவு  நிறுவனங்கள் இருந்தும் உழைக்கும் மக்கள் எந்தளவிற்கு வேலைவாய்ப்பு பெற்றுள்ளனர் சற்று புள்ளி விவரங்களை காணுங்கள்...

இந்தியாவில் *பாட்டாளி வர்க்கம் (தொழிலாளி வர்க்கம்)* என்பது உடல் உழைப்பு, தொழில்துறை பணி, விவசாயம், கட்டுமானம், சேவைத்துறை போன்ற துறைகளில் ஊதியத்திற்காக வேலை செய்யும் மக்களைக் குறிக்கிறது. இவர்கள் பெரும்பாலும் பொருளாதார ரீதியாக பின்தங்கியவர்களாகவோ அல்லது சமூக ரீதியாக பலவீனமானவர்களாகவோ இருக்கலாம்.  

*பாட்டாளி வர்க்கத்தில் அடங்கும் குழுக்கள்:*  

1. *தொழிற்சாலைத் தொழிலாளர்கள்* (உதாரணம்: ஆடைத் தொழில், உலோகத் தொழில், இயந்திரத் தொழிலாளர்கள்)  

2. *விவசாயத் தொழிலாளர்கள்* (வேலையாட்கள், கூலி விவசாயிகள்)  

3. *கட்டுமானத் தொழிலாளர்கள்*  

4. *சேவைத்துறை பணியாளர்கள்* (வீட்டு வேலைக்காரர்கள், ஓட்டுநர்கள், டெலிவரி பைய்ஸ்)  

5. *சிறுதொழில் பணியாளர்கள்* (தையல்காரர்கள், கைவினைஞர்கள்)  

6. *அவசரகாலத் தொழிலாளர்கள்* (மின்சாரத் தொழிலாளர்கள், சுகாதாரப் பணியாளர்கள்)  

*சிறப்பு குறிப்புகள்:*  

- இவர்களில் பலர் *குறைந்த ஊதியம்*, வேலைவாய்ப்பு நிச்சயமின்மை மற்றும் சமூக பாதுகாப்பு இல்லாமல் போராடுகிறார்கள்.  

- *சங்கங்கள் மற்றும் தொழிற்சங்கங்கள்* இவர்களின் உரிமைகளுக்காகப் போராடுகின்றன.  

- மார்க்சியம் மற்றும் சோசலிசக் கோட்பாடுகளில் பாட்டாளி வர்க்கம் ஒரு முக்கியமான இடத்தை வகிக்கிறது.  

இந்தியாவில், *பாட்டாளி வர்க்கத்தின்* பொருளாதார மற்றும் சமூக நிலைமைகளை மேம்படுத்த பல சட்டங்கள் (குறைந்தபட்ச ஊதியச் சட்டம், தொழிலாளர் சட்டங்கள்) உள்ளன, ஆனால் நடைமுறையில் இவை முழுமையாக செயல்படுவதில்லை.  

இந்தியாவில் *வேலையற்றோர் எண்ணிக்கை* (Unemployment Rate) காலத்திற்கு காலம் மாறுபடுகிறது. 2024ல் *மத்திய புள்ளியியல் அமைப்பு (NSSO)* மற்றும் *சென்டர் ஃபார் மானிட்டரிங் இந்தியன் எகனாமி (CMIE)* வெளியிட்ட தரவுகளின் படி:  

- *2024ல் இந்தியாவின் வேலையற்றோர் விகிதம்* (Unemployment Rate) *சுமார் 7-8%* ஆக இருந்தது.  

- *இளைஞர் வேலையின்மை* (Youth Unemployment, 15-24 வயது) *15-20%* வரை அதிகமாக உள்ளது.  

- *கிராமப்புறங்களில்* வேலையின்மை விகிதம் *குறைவாக* (சுமார் 6%) இருந்தாலும், *நகர்ப்புறங்களில்* (8-10%) அதிகம் உள்ளது.  

முக்கிய காரணங்கள்:  

1. *பொருளாதார மந்தநிலை*  

2. *திறமை-தொழில் தகுதி இடைவெளி* (Skill-Job Mismatch)  

3. *தொழில்துறை வளர்ச்சி மெதுவாக இருப்பது*  

4. *COVID-19 பாதிப்பு* (இன்னும் சில துறைகளில் தாக்கம் உள்ளது)  

மாநிலங்கள் அடிப்படையில் வேலையின்மை:  

- *உயர் வேலையின்மை:* ஹரியானா, ராஜஸ்தான், பீகார், ஆந்திரா  

- *குறைந்த வேலையின்மை:* குஜராத், கர்நாடகா, மகாராஷ்டிரா  

*CMIE-யின் சமீபத்திய அறிக்கை* (மார்ச் 2024) படி, வேலையின்மை விகிதம் *7.8%* ஆக இருந்தது.  

இந்த சதவீதம் கல்வி கற்று வேலைக்கு காத்திருக்கும் கூட்டத்தை மட்டுமே கணக்கில் கொள்பவை  ஆனால் நாட்டில் இந்த கல்வி அடைப்படையில் வராத கூட்டம் மேலே கூறிய கணக்கிலிருந்து பார்த்தால் விளங்கிக் கொள்ள முடியும்!

#  10 கோடி பேர் கூட நிரந்த பணியில் இல்லை நாடுதழுவிய வகையில் அதேபோல் பல்வேறு தனியார் துறையில் உள்ளவர்களை எல்லாம் கணக்கில் எடுத்தாலும் 40-45 கோடி பேர்தான் வேலையில் (பன்முகப்பட்ட வேலையில்) இருப்பதாக தகவல்கள் உள்ளன. 

அதாவது நாட்டு மக்கள் தொகையில் குறிப்பிட்ட சதவீததினர் வேலையின்றி வாழும் அவலத்தை காணலாம்.ஆக இந்த அமைப்புமுறையில் உழைப்பாளர்களின் அவல நிலையும் உழைக்காமல் சுரண்டி வாழும் கூட்டத்தையும் புரிந்துக் கொண்டிருப்பீர் என்று நினைக்கிறேன்...

இன்னும் பின்னர்......

 

திருத்தல்வாதத்தின் புதிய முகமூடி ஆளும் மதவாதிகளின் கேளிப்பொருளாய்

 மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் அரசியல் யு-டர்ன்: வரைவு தீர்மானத்தில் பாஜக-ஆர்எஸ்எஸ்ஸை "பாசிஸ்ட்" என்று முத்திரை குத்த மறுப்பது எதிர்க்கட்சிகளின் சுற்றுச்சூழல் அமைப்பை உலுக்குகிறது ஒரு முறை பாஜகவையும் அதன் சித்தாந்த பங்காளியான ஆர்எஸ்எஸ்ஸையும் கடுமையாக விமர்சித்த மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் ...

இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சி (மார்க்சிஸ்ட்) [சிபிஐ-எம்] அதன் 24 வது கட்சி மாநாட்டிற்கான வரைவு தீர்மானம் வெளியிடப்பட்டதைத் தொடர்ந்து அரசியல் வெளியில் சூடான விவாதத்தை அதிகரித்துள்ளது. இந்தியா முழுவதும் உள்ள இடதுசாரி அபிமானிகளுக்கு அதிர்ச்சி அலைகளை ஏற்படுத்தியுள்ள ஒரு நடவடிக்கையில்...

மோடி அரசாங்கம் ஒரு பாசிச அல்லது நவ-பாசிச அரசாங்கம் என்று நாங்கள் கூறவில்லை, அல்லது இந்திய அரசை ஒரு நவ-பாசிச அரசு என்று நாங்கள் குணாம்சப்படுத்தவில்லை. ஆனால், 10 வருட பா.ஜ., ஆட்சிக்கு பின், ...

இருப்பினும், பிஜேபி ஆட்சியின் பத்து ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, பிஜேபி-ஆர்எஸ்எஸ் கைகளில் அரசியல் அதிகாரம் ஒருங்கிணைக்கப்பட்டுள்ளது, இது நவ-பாசிச குணாம்சங்களின் வெளிப்பாட்டிற்கு வழிவகுத்தது." மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் நுணுக்கமான நிலைப்பாடு...

CPI-M’s Political U-Turn: Refusal to label BJP-RSS as "fascist" in draft resolution shakes the opposition ecosystem

ஒரு மதவாத கட்சி மெட்சும் அளவிற்கு வளர்ந்துள்ள உழைக்கும் மக்கள் விரோத சுரண்டும் வர்க்க பாசத்தில் வெளிபடையாக  தன்னை அந்த அணியில் இணைத்துக் கொண்டுள்ள சி.பி.எம் இனி உழைக்கும் மக்களின் கட்சி என்று இழவுக் காத்த கிளியாக உள்ள தோழர்களே திருத்தல்வாதம் எங்கே கொண்டு போய் சேரும் என்பதனை லெனின் மிகத் தெளிவாக சுட்டிக்காட்டி இருப்பார் சற்று புரிந்துக் கொள்ளுங்கள்.

இன்னும் எத்தனை காலம் இவர்களின் பொய்களை நம்பி ஏமாறப்போகிறீர்கள் தோழர்களே

சமூகத்தில் சாதியயை புரிந்துக் கொள்ள மார்க்சியம் புரிந்திருக்க வேண்டும்.

 உலகில் தோன்றிய எல்லா சித்தாந்தங்களும் மனிதகுலத்தை விளங்கிடச் செய்தது. மார்க்ஸ் மட்டுமே அதன் அடிப்படைகளை விளக்கி அதனை மாற்றுவதற்கான வழியைக் கூறினார். எவ்வாறு டார்வின் “உயிர்ப் பொருள் இயல்பின் வளர்ச்சி விதியைக்” கண்டறிந்தாரோ அவ்வாறே “மனிதகுல வரலாற்றின் வளர்ச்சி விதியை” மார்க்ஸ் கண்டறிந்தார்; “அரசியல், விஞ்ஞானம், கலை, மதம் ஆகியவற்றில் ஈடுபடுவதற்கு முதலில் உணவு, உடை, இருப்பிடம் ஆகியவை வேண்டும் என்ற எளிய உண்மையை மதச் சித்தாந்தங்களால் மறைக்கப்பட்டிருந்ததை மார்க்ஸ் வெளிச்சமிட்டு காட்டினார். எனவே மனித வாழ்க்கைக்கு உடனடியாக அவசியமான பொருள் சார்ந்த வகைமுறைகளின் உற்பத்தியும் அதன் விளைவாக அந்த சமூக வாழ்க்கை தேவைக்கேற்பட்ட பொருளியல் வளர்ச்சியுமே. அரசு நிறுவனங்களதும், சட்டக்கருத்தாக்கங்களதும் கலைகளதும் ஏன் மதங்கள் பற்றிய சிந்தனைகளதும் அஸ்திவாரமாக அமைந்தன எனவும். மனித வாழ்வியல் (பொருளியல்) தேவையின் அடிப்படையிலேயே மற்றவற்றை (மேற்கட்டுமானம்) விளக்கப்பட வேண்டுமேயன்றி இதுவரை இருந்து வந்தது போல மறுவிதமாக அல்ல என்பதையும் மார்க்ஸ் கண்டறிந்தார்.

மார்க்சியம் என்பது நாம் வாழும் உலகையும், அதன் அங்கமான மானுட சமூகத்தையும் குறித்த ஒருபொதுவான கோட்பாடாகும் அல்லது சித்தாந்தமாகும். இந்த சித்தாந்தத்திற்கு அடிப்படை இயக்கவியல் பொருள்முதல்வாதம் மற்றும் வரலாற்றியல் பொருள்முதல்வாதம் என்ற தத்துவமாகும். மார்க்சிய சித்தாந்தமானது மனித சமூகம் என்றால் என்ன? அது ஏன் மாறுகிறது? இதற்கு மேலும் என்னென்ன மாற்றங்கள் மனித குலத்திற்கு ஏற்படப்போகிறது என்பதை தொடர்ந்து கண்டறிவதற்கு பயன்படும் சித்தாந்தமாகும். இயற்கையில் ஏற்படும் மாற்றங்கள் தற்செயலானவை அல்ல. சில நுண்ணிய விதிகளின் அடிப்படையிலேயே மாற்றங்கள் ஏற்படுகிறது என்பதை இயற்கை பற்றிய விஞ்ஞானங்கள் நமக்கு தெளிவு படுத்துகிறது. அது போலவே சமூகத்தில் ஏற்படும் மாற்றங்களும் சில நுண்ணிய விதிகளின் அடிப்படையிலேயே ஏற்படுகிறது. அந்த பொதுவான விதிகளை மார்க்சியம் கண்டறிந்து சமூகத்தை மாற்ற விரும்புபவர்களுக்கு முன்னால் வைத்துள்ளது. சமூக மாற்றத்திற்கான பொதுவான காரணம் என்ன? எந்த அடிப்படையில் இந்த மாற்றங்கள் நிகழ்கின்றன என்ற பொது உண்மையை, பொதுவான வழிகாட்டுதலை, பொதுவான கண்ணோட்டத்தை மார்க்சியம் வழங்குகிறது. இந்த பொதுவான கண்ணோட்டத்தை உள்வாங்கி அதன் அடிப்படையில் குறிப்பான சமூகத்தின் அல்லது குறிப்பான நாட்டின் சூழல்களை ஆய்வு செய்து குறிப்பாக சமூக மாற்றத்திற்கான கொள்கை திட்டத்தை உருவாக்க வேண்டும் என்று மார்க்சியம் வலியுறுத்துகிறது. உள்ள அடக்குமுறை ஒடுக்குமுறைகளுக்கு தீர்வை முன் வைக்கிறது. மார்க்சியமானது நிரந்தரமான வறட்டுசூத்திரங்களை முன்வைக்கவில்லை; மாறாக குறிப்பான பிரச்சனைகளை ஆராய்ந்து முடிவெடுப்பதற்கான பொதுவான வழிகாட்டுதலையும் கண்ணோட்டத்தையும் வழங்குகிறது.

 

குறிப்பான சமூக மாற்றத்திற்கு தீர்வுகளை அறிந்திட அந்த நாட்டின் குறிப்பான சூழல்களை புறக்கணித்துவிட்டு மார்க்சியத்தை மட்டும் பேசிக்கொண்டிருப்பதோ அல்லது ரஷ்யா மற்றும் சீனாவில் நடந்த மாற்றங்களைப் பற்றி மட்டும் பேசிக் கொண்டிருப்பதாலோ பயன் இல்லை. மேலும் ரஷ்ய, சீனப் புரட்சிகளின் அனுபவத்தையும் புறக்கணித்து விட்டு சொந்தநாட்டு சூழல்களையும் அதன் அனுபவங்களை மட்டும் பார்த்து குறிப்பான சமூகத்தை மாற்றுவதற்கான விஞ்ஞானப் பூர்வமான முடிவை எடுக்க முடியாது. மார்க்சிய கண்ணோட்டத்தையும் குறிப்பிட்ட நாட்டின் சமூக இயக்கத்தையும் இணைத்து ஆய்வு செய்வதன் மூலம் மட்டுமே சமூக மாற்றத்திற்கான கொள்கை முடிவுகளை நாம் விஞ்ஞானப்பூர்வமாக எடுக்க முடியும். 

 

ஒரு நாட்டில் சமூக மாற்றத்திற்கான கொள்கை முடிவுகளை ஆய்வு செய்து எடுக்க விரும்புபவர்கள், அந்தநாட்டின் மாவீரர்களையோ, அரசியல் தலைவர்களையோ அடிப்படையாகக் கொள்ளக் கூடாது, மேலும் அங்குள்ள மதங்களையோ, மதத்தலைவர்களையோ அடிப்படையாகக் கொள்ளக்கூடாது. மாறாக அந்த நாட்டில் வாழும் மக்களையேதான் அடிப்படையாகக் கொள்ளவேண்டும் என்று மார்க்சியம் நமக்கு வழிகாட்டுகிறது. ஏனென்றால் இயற்கை மாற்றங்கள் சூழ்நிலை சாதகமாக இருந்தால், தானாகவே மாற்றம் ஏற்பட்டுவிடும், அதுபோல சமூக மாற்றங்கள் நடக்காது. மாறாக சமூகத்தை மக்களின் முயற்சி மற்றும் செயல்பாடுகளின் மூலம்தான் மாற்றத்தை ஏற்படுத்த முடியும். அதாவது சமூக மாற்றத்தில் மனிதர்களுக்கு முக்கியமான பங்கு இருக்கிறது. ஆகவேதான் சமூக மாற்றத்திற்கான கொள்கைத் திட்டம் வகுப்பதற்கு மனிதர்களின் வாழ்நிலை உணர்வுநிலை, அவர்களின் தயார்நிலை போன்ற அம்சங்களை அடிப்படையாகக் கொள்ள வேண்டும் என்று மார்க்சியம் வழிகாட்டுகிறது. 

 

மனித சமூகம் உயிர் வாழ மற்றும் வளர்ச்சியடைய வேண்டுமானால், அதற்கு உணவு, உடை, இருப்பிடம் போன்ற அடிப்படை தேவைகள் பூர்த்தி செய்யப்பட வேண்டும். அதற்கு மனிதர்கள் உற்பத்தியில் ஈடுபடவேண்டும். ஆகவே மனித சமூகத்தின் வரலாற்றை புரிந்து கொண்டு சமூகத்தை மாற்றியமைப்பதற்கு நமது ஆய்வானது உற்பத்தியை அடிப்படையாகக் கொண்டிருக்க வேண்டும் என்று நமக்கு மார்க்சிய சமூக விஞ்ஞானம் போதிக்கிறது. இவ்வளவு விரிவாக விளக்குவதன் நோக்கம் நம் சமூகத்தில் உள்ள ஏற்றதாழ்வான வர்க்க அமைப்பே சாதியின் இருப்பிற்கு காரணமாக உள்ளது. அதனை புரிந்து, மாற்ற மார்க்சிய அறிவை பெற வேண்டும். மார்க்சிய போதனையை நாம் உள்வாங்கிக் கொள்ள வேண்டும்.

 

மனிதர்கள் உற்பத்தியில் ஈடுபடும்போது உற்பத்திச் சாதனங்களின் துணைக் கொண்டே உற்பத்தியில் ஈடுபடுகிறார்கள். மனித சமூகம் உற்பத்தியில் ஈடுபடலான தொடக்கக் காலங்களில் இந்த உற்பத்திச்சாதனங்கள் சமூகத்தின் பொதுச்சொத்தாக இருந்தது. அதனால் மக்களிடையே வர்க்கப் பிரிவுகளோ ஏற்றத்தாழ்வுகளோ இல்லை. உற்பத்தியின் வளர்ச்சிப் போக்கில் பல்வேறு வேலைப் பிரிவினைகள் தோன்றியது. அதன் தொடர்ச்சியாக மனிதர்களிடையே உடமையுள்ளவர்கள் மற்றும் உடமையற்றவர்கள் உருவாகினார்கள். மேலும் சமூகத்தின் தேவைக்கு அதிகமான உற்பத்தி நடந்தது. இந்த உபரியையும் உற்பத்திச் சாதனங்களையும் திறமையானவர்கள் கைப்பற்றிக் கொண்டு பலரை உடமையற்றவர்களாக மாற்றியதோடு அவர்களை சுரண்டியும் வாழ ஆரம்பித்தனர். இப்படித்தான் வர்க்கங்கள் தோன்றின. இதன் பின்பு சமூக உற்பத்தியானது மனிதர்களின் விருப்பு வெறுப்புகளுக்கு அப்பாற்பட்ட இந்த வர்க்கங்களுக்கு இடையிலான உறவின் அடிப்படையிலேயே நடக்கிறது. இதனைத்தான் உற்பத்தி உறவு என்கிறோம். இந்த உற்பத்தி உறவுதான் சமூகத்தின் அடித்தளமாக இருக்கிறது. இதனை ஆய்வு செய்து மாற்றியமைப்பதன் மூலமே சமூகத்தை மாற்றியமைக்க முடியும். வர்க்க சமூகத்தில் பல்வேறு உடமை வர்க்கப் பிரிவுகள் இருந்தாலும் எந்த வர்க்கங்களின் கைகளில் அரசியல் அதிகாரம் இருக்கிறதோ அந்த வர்க்கங்கள்தான் அந்த சமூகத்தின் ஆளும்வர்க்கமாகும். இந்த அதிகாரத்தை பயன் படுத்தியே ஆளும்வர்க்கம் சமூகத்திலுள்ள பிற அனைத்து வர்க்கங்களையும் கட்டுப்படுத்தி சுரண்டி உற்பத்தி நடத்துகிறது. இந்த வகையில் தனது சுரண்டலை நியாயப்படுத்தவும் தொடர்ந்து சுரண்டலை நடத்துவதற்கான கருத்துக்களை உருவாக்கி அதனை மக்களிடம் பிரச்சாரம் செய்வதற்கான அரசியல் கட்சிகள் மற்றும் சாதி மத நிறுவனங்களையும் கலை இலக்கியங்களையும் மற்றும் வன்முறை கருவியான அரசையும் உருவாக்குகிறார்கள். இவ்வாறு அடித்தளத்திலுள்ள தனது உற்பத்தி உறவை பாதுகாக்கவும் பலப்படுத்துவுமான இந்த அமைப்புகளையும் சித்தாந்த நிறுவனங்களையும் மேல்தளம் (மேல்கட்டுமானம்) என்கிறோம். மேலும் சுருக்கமாக அறிவோம். மனிதகுலம் தோன்றியதிலிருந்து இதுவரை 5 விதமான சமுக அமைப்பு தோன்றியுள்ளது. அவை அதன் சமுக உற்பத்தி முறையின் அடிப்படையில் அதனை ஒவ்வொன்றாக மேலோட்டமாக பார்ப்போம்.

 

மார்க்சின் படைப்புக்களில் இருந்தும் அதன் குறிப்புக்களில் இருந்தும் மார்க்சிய மானிடவியல் அணுகுமுறையில் “குடும்பம் தனிச்சொத்து அரசு ஆகியவற்றின் தோற்றம்(05)” என்ற நூல் ஏங்கெல்சால் முழுமையாக்கப்பட்டது. உடனடி வாழ்க்கையின்‌ உற்பத்தியும்‌ புனருற்பத்தியுமே வரலாற்றில்‌ தீர்மானகரமான காரணியாகும்‌. ஆனால்‌ இது இருவகையான தன்மைகொண்டது. ஒரு பக்கத்தில்‌, வாழ்க்கைக்குத்‌ தேவையான சாதனங்களை உற்பத்தி செய்வது அதாவது உணவு, உடை, வீடு ஆகியவற்றையும்,‌ அவற்றைப்‌    பெறுவதற்குத்‌ தேவையான கருவிகளையும்‌ உற்பத்தி செய்‌வது; மறுபுறத்தில்‌, மனிதர்களையே உற்பத்தி செய்வது அதாவது மனித குலத்தைப்‌ பெருக்குவது. ஒருதிட்டவட்டமான வரலாற்றுச்‌ சகாப்தத்தைச்‌ சேர்ந்த, ஒரு திட்டவட்டமான நாட்டைச்‌ சேர்ந்த மக்கள்‌ எந்த சமூக அமைப்பின்‌ கீழ்‌ வாழ்ந்து வருகிறார்களோ அந்த சமூக அமைப்பை உற்பத்தியின்‌ இரண்டு வகைகள்‌ கட்டுப்‌ படுத்துகின்றன. ஒரு பக்கத்தில்‌, உழைப்பின்‌ வளர்ச்சி எந்தக்‌ கட்டத்தில்‌ இருக்கிறது என்பதும்‌ மறுபக்கத்தில்‌, குடும்பத்தின்‌ வளர்ச்சி எந்தக்‌ கட்டத்தில்‌ இருக்கிறது என்பதும்.‌

 

எந்த அளவுக்கு உழைப்பின்‌ வளர்ச்சி குறைவாகவும் உற்பத்தியளவு குறுகியதாகவும் உள்ளதோ‌ அதன்‌ காரணமாக சமூகத்தின்‌ செல்வமும்‌ குறுகியதாகவும்‌ இருக்கின்றது. அதன் காரணமாக சமூக அமைப்பின்‌ மீது குலமரபு உறவுகளின் எச்சங்கள் தொடர்வதும்‌ குலமரபு உறவுகளை அடிப்‌படையாகக்‌ கொண்ட இந்தச்‌ சமூகக்‌ கட்டுக்கோப்புக்குள்‌ளாகவே உழைப்பின்‌ உற்பத்தித்‌திறன்‌ மேன்மேலும்‌ வளர்கிறது; அத்துடன்‌ கூடவே தனிச்சொத்தும்‌ பரிவர்த்‌தனையும்‌ வளர்கின்றன; செல்வத்தில்‌ வேற்றுமைகளும்‌ மற்றவர்களுடைய உழைப்புச்‌ சக்தியைப்‌ பயன்படுத்திக்‌ கொள்வதற்குரிய வாய்ப்பும்‌, அதன்‌ மூலம்‌ வர்க்க முரண்‌பாடுகளின்‌ அடிப்படையும்‌ வளர்கின்றன. இவை புதிய சமூக அம்சங்கள்‌; இவை தலைமுறைக்குப்‌ பின்‌ தலைமுறையாக பழைய சமூகத்தின்‌ கட்டுக்கோப்பைப்‌ புதிய நிலைமைகளுக்கேற்பத்‌ திருத்தியமைக்கப்‌ பார்க்கின்றன. முடிவில்‌, அவ்விரண்டிற்கும்‌ இடையிலுள்ள பொருந்தாநிலை ஒரு முழுமையான புரட்சிக்கு இட்டுச்செல்கிறது. புதிதாக வளர்ச்சியடைந்த சமூக வர்க்கங்களின்‌ மோதலில்‌ குலமரபுக்‌ குழுக்களின்‌ அடிப்படையில்‌ அமைந்திருந்த பழைய சமூகம்‌ வெடித்துச்‌ சிதறிவிடுகிறது. அந்தப்‌ பழைய சமூகத்தின்‌ இடத்தில்‌ ஒரு புதிய சமூகம்‌ தோன்றுகிறது. அந்த அரசின்‌ கீழ்நிலை அங்கங்களாக குலமரபுக்‌ குழுக்கள்‌ இல்லை, வட்டார அடிப்படையில்‌ அமைந்த குழுக்களே இருக்கின்றன. இந்தப்‌ புதிய சமூகத்தில்‌ சொத்துடைமை அமைப்பு குடும்ப அமைப்பின்‌ மீது முழுமையாக ஆதிக்கம்‌ செலுத்துகிறது. மேலும்‌, இந்த சமூகத்தில்‌ வர்க்க முரண்‌பாடுகளும்‌ வர்க்கப்‌ போராட்டங்களும்‌ இப்பொழுது சுதந்திரமாக வளர்கின்றன. இந்த வர்க்க முரண்பாடுகளும்‌ வர்க்கப்‌ போராட்டங்களுமே இதுவரை ஏடறிந்த எல்லா வரலாற்றுக்கும்‌ உள்ளடக்கமாக இருக்கின்றன.

 

இங்குள்ள எல்லாம் அடக்குமுறையும் ஒடுக்குமுறையும் சுரண்டலும் அரசு என்ற வலிமை மிக்க அடக்குமுறை கருவியின் துணைக்கொண்டே நிகழ்கிறது. சொத்துள்ளவன் சொத்தற்றவனின் உழைப்பை சுரண்ட, சுரண்டலாளர்களின் கருவியாக அரசு அன்றும் இன்றும் இருக்கிறது. அன்று வாளின் வலிமை கொண்டு அரசன் அவன் அதிகாரத்தால் மக்கள் சமூகத்தின் மீது பல்வேறுவிதாமான கருத்தியல் மற்றும் கோட்பாட்டு நியமங்களை திணித்தான் அவைதான் அன்றைய நியாயம் நீதி நடைமுறை அதனை மீற அச்சமூகத்தில் உரிமை இல்லை. இன்றை அரசும் தன் அதிகார எல்லையில் அதே போன்ற சுரண்டல் அடக்குமுறை ஒடுக்குமுறையை நடத்த வேண்டிய தேவை அவர்களின் வர்க்க நிலையில்தான் ஆம் உழைக்கும் மக்களின் உழைப்பை சுரண்ட பல கோட்பாடுகள் அவை ஆளும் வர்க்க நலனிற்கானதே. இங்கே யார் எதற்காக அடக்கப்படுகின்றனர் யாரின் நலனிலிருந்து சிந்தித்தால் தெளிவடைய முடியும். அவை அந்த வர்க்க நிலையிலிருந்தே காணல் வேண்டும். குறிப்பிட்ட சாதியினர் மட்டுமே சுரண்டி பிழைக்கின்றனர் மற்றெல்லாம்  சாது என்பதல்ல! வர்க்க சமூகத்தில் வர்க்கம் சாரா எவையும் இல்லை அவர்கள் எந்த சாதியை சார்ந்தவராக இருப்பினும்.

மார்கசியம் வரலாற்று பொருள்முதல்வாதம் என்ற சமூக விஞ்ஞானம் என்ற இயங்கியலை புரிந்துக் கொள்ளாத எவையும் முழுமை இல்லை....

நிலவுடமை சமூகமும் சாதியின் கெட்டிப்பாடும்

நேற்று என்னுடைய நூலை வாசித்து பிழைத் திருத்தம் செய்யும் தோழர் கேட்டார்.... 

ஏன் தோழர் தமிழ் சமூகம் அறிய சங்க கால இலக்கியங்களை அதிகமாக கையாண்டுள்ளீர் இவை தேவைதான என்றார்? மேலும் அவரே நீங்கள் மார்க்சிய கண்ணோட்டத்தில் ஆராயும் பொழுது மார்க்சியத்தை பேசிக் கடக்கலாமே என்றார்!

அதற்கு நான்.... 

தோழர் இங்குள்ள பலர் ஏன் மார்க்சியவாதிகள் கூட இயக்கவியல் வரலாற்று பொருள்முதல்வாதம் என்ற மனித சமூக விஞ்ஞானத்தை மார்க்ஸ் உலகிற்கு தெரிவித்தார் என்பதனையே அறியாத பொழுது சாதியானது தமிழ் சமூகத்தில் இல்லை அதனை வெளியில் இருந்து வந்த யாரோ புகுத்தி விட்டனர் என்பது எவ்வளவு அபத்தம் என்பதனை விளக்க சில கூடுதல் பங்கங்களை இங்கே ஒதுக்கியுள்ளேன் தோழர் என்றேன் ...

அதற்கு அவர் சரிங்க தோழர் என்றார்.

அந்த சில பகுதி உங்கள் முன்னே...   

“தாயுரிமை தூக்கியயெறியப்‌ பெற்றது பெண்ணினம்‌ உலக வரலாற்று ரீதியில்‌ பெற்ற முதல்‌ தோல்வியாகும்‌. வீட்டிலேயும்‌ ஆட்சி சுதந்திரத்தை ஆண்‌ கைப்பற்றினான்‌. பெண்‌ இழிநிலைக்குத்‌ தள்ளப்பட்டாள்‌. ஆணின்‌ காம இச்சைக்கு அடிமையானாள்‌. கேவலம்‌ குழந்தைகளைப்‌ பெறும்‌ சாதனமாக ஆகிவிட்டாள்‌(48)” என்ற எங்கெல்ஸின்‌ கூற்றை அப்படியே நமது பண்டைச்‌ சமுதாயத்திற்கும்‌ பொருந்தியுள்ளமையைக்‌ காணலாம்‌.

தமிழ்‌ இலக்கியங்களிலும்‌ பெண்ணுக்கு வற்புறுத்தப்பட்ட அளவுக்கு ஆணுக்கு கற்பு வற்புறுத்தப்படவில்லை எனலாம்‌. மனைவி என்பவள்‌ ஒருவனோடு மட்டுமே உறவுகொண்டு குடும்பத்திற்கு வாரிசான குழந்தையை அதிலும்‌ ஆண்மகவைப்‌ பெற்றுத்‌ தரவேண்டும்‌; கணவன்‌ என்பவன்‌ எப்படி வேண்டுமானாலும்‌ வாழ்ந்து யாரோடு வேண்டுமானாலும்‌ இன்பம்‌ நுகரஉரிமையுள்ளவன்‌ என்ற ஆணாதிக்க மனோபாவமே கணவன்மாரைப்‌ பரத்தையரை நாடிச்‌ செல்ல வழிவகுத்தது எனலாம்‌. நிலவுடமைச்‌ சமுதாய அமைப்பும்‌ பரவியிருந்த தன்மையைச்‌ சங்க இலக்கியப்‌ பாடல்கள்‌ தெளிவுபடுத்துகின்றன. வேட்டைக்‌ கருவிகளும்‌, ஆடு, மாடுகளும்‌ தனிமனிதனின்‌ உடமைகளாக இருந்த நிலையைத்‌ தனியுடமைச் சமுதாயம்‌ எனவும்‌, வளம்மிக்க நிலங்களும்‌, நிலப்பகுதிகளால்‌ சூழப்பட்ட ஊர்களும்‌ வலிமைமிக்க மருதநிலத்‌ தலைவனின்‌ ஆதிக்கத்தில்‌ இருந்த நிலையை நிலவுடமைச்‌ சமுதாயம்‌ எனவும்‌ கொள்ளலாம்‌. மருதத்தில்‌ தோன்றிய நிலவுடமைச்‌ சமுதாயம்‌ தனியுடமைச்‌ சமுதாயத்தின்‌ வளர்ந்த வடிவமான நிலவுடமை சமுதாய அமைப்பின்‌ தொடக்க நிலையை மருதப்‌ பாடல்களின்‌ வாயிலாக அறிய முடிகிறது. குடும்பத்தில் ஆணே உயர்ந்தவன்‌; ஆண் குழந்தையே விரும்பத்தக்கது என்ற சிந்தனை நிலவுடமைச்‌ சிந்தனை எனலாம்‌.

முதன் முதலாக வர்க்கங்களின்‌ தோற்றத்தோடு அரசின்‌ தோற்றத்தையும்‌ ஒப்பிட்டு விளக்கியவர்கள்‌ மார்க்சும்‌, எங்கெல்சும்‌ ஆவர்‌. “வர்க்க பேதங்களைக்‌ கட்டுப்பாட்டலும்‌, தன்‌ ஆதிக்கத்திலும்‌ வைத்திருக்கவேண்டிய தேவையில்‌ கருவான அரசு, வர்க்க மோதல்களில்‌ செழுமை பெற்று உருவானது. பொருளாதார மேலாதிக்கமும்‌ அதனால்‌ அதிக வலிமையும்‌ பெற்ற வகுப்பார்‌ அரசியல்‌ நிலையிலும்‌ ஆதிக்கம்‌ செலுத்தத்‌ தொடங்கி, உடமைகளையும்‌ கருவிகளையும்‌ கையகப்படுத்தி வர்க்கச்‌சுரண்டலைத்‌ தோற்றுவித்தனர்‌.(44)” எனும்‌ எங்கெல்சின்‌ கருத்து வர்க்க மோதலால்‌ அடக்குமுறை கருவியாக உருவான அரசின்‌ தோற்றத்தை விளக்குகிறது. தமிழகத்தைப்‌ பொருத்தவரையில்‌ குறிஞ்சி நிலத்தில்‌ அமைந்த வேட்டைச்‌ சமூக அமைப்பிலோ, முல்லை நிலத்தில்‌ ஏற்பட்ட கால்நடைச்‌ சமூக அமைப்பிலோ அரசுகள்‌ தோற்றம்‌ பெறவில்லை. மாறாக இனக்‌ குழுத்‌ தலைவர்கள்‌ பலர் தோன்றி மக்கள்‌ மத்தியில்‌ செல்வாக்கும்‌ பெற்றுள்ளனர்‌ ஆனால்‌ மருத நிலத்தில்‌ உருவான வேளாண்‌ சமூக அமைப்பிலேதான்‌ அரசுகள்‌ தோன்றியிருக்க வேண்டும்‌.

மருதநில மக்களின்‌ நிலைத்த வாழ்வும்‌, நிலையான. குடியிருப்பு அமைப்பும்‌, நிலங்களின்‌ விளைச்சலில்‌ கிடைத்த அதிகப்‌ படியான உபரியும்‌ அரசுகள்‌ தோன்றக்‌ காரணமாக இருக்கலாம்‌, நகரங்கள்‌ முதன்முதலில்‌ தோன்றியது உழவுத்‌ தொழிலில் சிறந்த மருதநிலத்திலேயே. உழவுத்‌ தொழிலும்‌, நிலையான குடியிருப்பும்‌, களர்‌ பெருக்கமும்‌ நாகரிகம்‌ தோன்றுவதற்குப்‌ பெரிதும்‌ துணை செய்தன, நிலையாகக்‌ குடியிருப்புதனால்‌ உழவன்‌ குடியானவன்‌ எனம்‌ பெயர்‌ பெற்றான்‌. “இல்வாழ்வான்‌” எனத்‌ திருவள்ளுவரால்‌ சிறப்பித்துச்‌ சொல்லப்பெற்றவனும்‌ உழவனே” என்று அறுதியிட்டுரைக்கும்‌ சங்கால இலக்கியங்கள் பொறுப்பும்‌, ஊர்ப்பெருக்கமும்‌, ஆட்சியமைப்பும்‌ ஏற்பட்டன என பகிர்கின்றன‌. ஆதிக்க வளர்ச்சியும்‌ அரசு உருவாக்கமும்‌வேளாண்‌ சமூக அமைப்பிலும்‌ அனைவருமே ஆதிக்கம்‌ செலுத்தும்‌ நிலையில்‌ இல்லை. வலிமையும்‌ படையும்‌ கொண்ட ஒருசிலரே ஆதிக்கநிலை எய்திக்கொண்டிருக்க, ஏனையோர்‌ உழைக்கும்‌ வேளாண்‌ குடிகளாகவே வாழ்ந்து வந்துள்ளமையைச்‌ சங்க இலக்கியங்களில்‌ காண்கின்றோம்‌.

தொல்காப்பியம்‌ சமூக ஏற்றத்தாழ்வுகள்‌ குறித்துப்‌ பல சூத்திரங்களில்‌ கூறுவது பலரும்‌ அறிந்ததே. வர்ணங்களைப்‌ பற்றிப்‌ பேசுவதோடு இலக்கியத்தில்‌ இடம்பெறும்‌ மாந்தரிடையே வேறுபாடு கற்பித்துக்‌ காட்டுகின்றது.

மார்கன்‌, எங்கெல்ஸ்‌, மார்க்ஸ்‌ ஆகியோர்‌ உற்பத்தி அடிப்படையும்‌, வலிமை அடிப்படையுமே பண்டையக் குழுத்‌ தலைமைக்கும்‌, அரசு தலைமைக்கும்‌ அடிப்படை என்று விளக்கினர்‌. பொருளாதார ஆதிக்கம்‌ மிக்ககுழு, அதனினும்‌ குறைந்த குலக்குழுவைத்‌ தனது வலிமையால்‌ அடிமையாக்கிற்று என்பது அவர்தம்‌ கோட்பாடு. தமிழ்‌ நிலத்திலும்‌ இக்கோட்பாடு பொருந்துவதைக்‌ காண்கிறோம்‌.

அரசின்‌ தலைவன்‌ வேந்தன். பழங்காலத்தில்‌ ஏர்த்தொழில்‌ செய்தவரே போர்த்தொழிலையும்‌ மேற்கொண்டனர்‌. ஏரையும்‌, போரையும்‌ ஒருங்கே கொண்டிருந்த காரணத்தால்‌ இவர்களிடமிருந்தே வேந்தர்கள்‌ தோன்றியுள்ளனர்‌. நாம்‌ நினைவில்‌ கொள்ள வேண்டும்‌. குறிஞ்சி, முல்லை, நிலங்களில்‌ வாழ்ந்து வந்த குலச்சமுதாயத்‌ தலைவர்களை மருதநில வேந்தர்கள்‌ வென்று தமது அரசை நிலைநிறுத்தினர்‌. நால்வகைப்‌ படைகளின்‌ இறுமாந்த தோற்றத்தோடும்‌, மருதநில விளைச்சலின்‌ ஆற்றலோடும்‌ வந்து மோதிய வேந்தர்களுக்கு முன்‌ இயற்கைப்‌ பொருளாதாரத்தையும்‌ தம்மையும்‌ மட்டுமே நம்பி வாழ்ந்த பாரி முதலான குறுநிலத்‌ தலைவர்கள்‌ நிற்க இயலாமல்‌ அழிந்ததில்‌ வியப்பில்லை இங்கு நினைவு கொள்ளத்தக்கது. மருதநிலக்‌ கடவுள்‌ வேந்தனா இந்திரனா? வீரச்‌ செயல்புரிந்த முன்னோர்களையும்‌ அவர்களின்‌ நடுகல்லையும்‌ வணங்குவதே தமிழர்தம்‌ கடவுள் கொள்கை. அதனடிப்படையில்‌ மருதநில மக்கள்‌ தம்‌ குலத்து முன்னோடியான வேந்தனைக்‌ கடவுளாக எண்ணி வழிபட்டனர்‌ . அரசு ஒரு நிறுவன அமைப்பாதல்‌ சங்ககாலத்‌ தமிழகத்தில்‌ஓயாது போர்‌, படையெடுப்பு, ஊர்‌ அழிப்பு அரசுரிமைச்‌ சண்டை ஆகியவற்றின்‌ அடிப்படையிலேயே மெல்லமெல்ல அரசுகள்‌ தோன்றின. இப்படித்‌ தோன்றிய அரசுகள்‌ காலப்போக்கில்‌ தம்மை நிலைநிறுத்திக்‌ கொண்டு விரிவுப்படுத்தத்‌ தொடங்கின. குறுநில மன்னர்களும்‌ ஆட்சிபுரிந்த வரலாற்றை மருதப்‌ பாடல்களால்‌ அறிகிறோம்‌. இவர்களை குலக்குழுச்‌ சமுதாயத்‌ தலைவர்களின்‌ எச்சங்களாகக்‌ கொள்ளலாம்‌. ஏனைய சமூகங்களைக்‌ காட்டிலும்‌ மருதநிலத்தில்‌ அமைந்த வேளாண் சமூகஅமைப்பில்‌ அரசு தோன்றி நிலைபெற்று விளங்குவதற்கு அனைத்து வாய்ப்புகளும்‌ இருந்த காரணத்தால்‌ நாகரிக அமைப்புடைய இச்சமூகத்தில்‌ மூவேந்தர்களின்‌ பேரரசுகள்‌ தோன்றின. அவை ஒன்றோடொன்று மாறுபட்டு மோதிக்கொண்டன. ஆங்காங்கே பல சிற்றரசர்களும்‌, ஆட்சிபுரிந்தனர்‌ அதில் மக்கள் பிரிவினர் வாழ்க்கையை ஊகித்தறிவது என்பது வரலாற்று ஆய்வுகளில் தெளிவுப் படுதப்பட்டுள்ளன.நம்மிடையே இன்று பேசு பொருளாக உள்ள சாதி மதம் தோற்றம் பற்றிய கருத்துகள் சமூக உருவாக்கத்தில் வளர்ச்சி போக்கின் ஓர் அங்கமே. அவை எல்லா உலக சமூக அமைப்பிலும் பொதுவானவையே சில சமூகங்களில் தோன்றி வேகமாக மறைந்திருக்கலாம் அல்லது அதன் தேவை ஒட்டி வாழ்ந்துக் கொண்டும் இருக்கலாம். ஆகையால் நாம் சமூக வளர்ச்சி விதிகளை புரிந்துக் கொண்டால் இந்த சாதியானது எப்படி தோன்றியது ஏன் இன்றும் நம் மத்தியில் நிலை நிறுத்தப்பட்டுள்ளது என்பதனை புரிந்துக் கொள்ளும் ஓர் முயற்சிதான் என் இந்த தேடல்.இந்தியாவில் காணப்படும் சாதி அமைப்பு பற்றி ஒரு தெளிவான கருத்துருவாக்கம்.

சாதியை பற்றி பல்வேறு ஆதாரங்களை கொண்டு நாம் தேடும் பொழுது சாதியின் ஆதார தோற்றம் அதன் வளர்ச்சி மிகத் தெளிவாக வேளாண்மை உற்பத்தியில் மக்கள் சமூகம் ஈடுபடும் பொழுது தோன்றியதே. இந்த உழைப்பு பிரிவினை உலகிற்கே பொருந்தும். ஆனால் இந்தியா போன்ற நாட்டில் இன்றும் ஏன் உயிர்புடன் உள்ளது என்பதே நம் முன் உள்ள கேள்வி.அவை அரசின் அதிகார தேவைகாக உள்ளது.

இதற்கு பதில் ஒரு சாதரண நடைமுறையோடு பார்ப்போம். நம் நாட்டின் முதன்மை குடிமக்களாக கருதும் சனாதிபதி சாதியின் காரணமாய் கோயில் சன்நிதியில் அனுமதிக்க படுவதில்லை என்ற பெரும் சர்ச்சை அடிக்கடி பார்க்கிறோம். அவை ஏன் எப்படி?

இந்திய அரசதிகாரத்தில் பங்குபெரும் ஒவ்வொருவரும் இந்திய அரசால் உருவாக்கப்பட்டுள்ள ‘சட்டதிட்டங்களை’ ஏற்க உறுதி ஏற்றுதான் ஆட்சி அதிகாரத்தில் செயல்படுகின்றனர். அதனால் இந்தியாவை ஆளுமை செய்யும் ஒவ்வொரு நிறுவனதிற்கும் அதற்கான சட்டதிட்டங்கள் உள்ளன. அதனை ஏற்று நடக்க வேண்டியது அதிகாரத்தில் உள்ளவர்களின் பணியாகும். அதன்படிதான் நீதிமன்றத்தின் செயலை அரசாங்கங்கள் தலையிடாது. கோயில் நிர்வாகத்தின் செயலில் அரசிற்கு பணியில்லை. கலாச்சார அங்கமான எல்லா நச்சு விச கிருமிகளையும் பிற்போக்கையும் மத நிறுவனம் வளர்த்து மக்கள் மூளையில் ஏற்றும் வேலையை காலகாலமாக செய்கிறது. அந்த நிறுவனத்தின் செயலில் எந்த ஆட்சியில் உள்ளவர்களும் தலையிடுவதில். மதத்தின் பெயரில் நடைபெறும் மக்களின் வாழ்வியலுக்கு பயனற்ற பிற்போக்கு பித்தலாட்டங்களும் தொடர்கதையாக உள்ளது. அதனை ஆளும் வர்க்கம் ஊற்றி வளர்க்கும் பிற்போக்கு பணியை திறம்பட செய்கிறது அதில் ஒன்றுதான் மத நிருவனங்களில் ஆட்சியாளர்கள் தலையிடுதலில்லை. ஆகையால் அதன் தன்னாட்சியின் வெளிபாடுதான் சனாதிபதியாக இருந்தாலும் சாதியின் அடிப்படையில் ஒடுக்கபட்ட பிரிவை சார்ந்தவராக இருப்பின் கோயிலில் நுழைவதை தடுக்கின்றனர். இதற்கான சட்டமுறை என்பது ஆளும் வர்க்க தேவைக்கானதே. அவை அடக்குமுறைக்கானதே அதன் ஒரு வடிவம்தான் இவை. இந்த அரசுதான் இந்த வடிவத்தை காக்கிறது. 

இவை ஏற்றதாழ்வை கற்பித்து சாதிய மனோபவத்தை மக்கள் மத்தியில் துளிர்ப்புடன் வைத்துள்ளது. இந்த அரசையும் மத நிறுவனங்களையும் இல்லாதொழிக்க மற்றதெல்லாம் காணமல் போகும் கால போக்கில்… அதற்கான முதன்மையான பணி இந்த எல்லா அடக்குமுறை ஒடுக்குமுறைக்கும் காரணமான அரசமைப்பை இந்த அடக்குமுறை ஒடுக்குமுறையில்லா வர்க்க அரசை உருவாக்க வேண்டும். இங்குள்ள ஏற்றதாழ்வான சமூக அமைப்பில் உள்ள சாதியின் தோற்றம் ஒருவகையில் உழைப்பு சுரண்டலிலிருந்தே தோன்றியது. அதன் சமூக இருப்பானது அதிகாரம் படைத்த கூட்டம் ஏதுமற்ற சாதரண மக்களின் உழைப்பை சுரண்ட எதிர்த்து கேள்வி கேட்காமல் இருக்க மதசாயம். எல்லாம் வர்க்க சமூக ஒடுக்குமுறையின் வடிவங்களே. இந்த வர்க்க சமூகத்தை மாற்றி அமைக்காமல் தனியாக சாதி ஒழிப்பது என்பது சாதியின் விரிந்த பரப்பை புரிந்துக் கொள்ளாமையாக இருக்கும்.

இன்னும் பின்னர்

ரசிய சமூக ஜனநாயகவாதிகளும் போலந்து சமூக ஜனநாகவாதிகளுக்கும் இடையில் சுயநிர்ணயம் பற்றிய விவாதம்

9. 1903 திட்டமும் அதன் லிக்விடேட்டர்களும்
ருஷ்ய மார்க்சியவாதிகளின் வேலைத்திட்டம் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்ட 1903 காங்கிரசின் நடவடிக்கைக் குறிப்புகள் மிகவும் அரிதாகி விட்டன; இன்று தொழிலாளி வர்க்க இயக்கத்தின் செயலூக்கமுள்ள உறுப்பினர்களில் மிகப் பெரும்பான்மையோர் பல்வேறு அம்சங்களின் உள்ளார்ந்த நோக்கங்களைப் பற்றி அறிந்திருக்கவில்லை (அது தொடர்பான எல்லா இலக்கியங்களும் சட்டபூர்வத்தன்மையின் ஆசீர்வாதங்களை அனுபவிப்பதில்லை என்பதால் இன்னும் அதிகமாக இருந்தது...). எனவே, விவாதிக்கப்படும் பிரச்சினை குறித்து 1903 காங்கிரசில் நடைபெற்ற விவாதத்தைப் பகுப்பாய்வு செய்வது அவசியமாகும்.

 "தேசிய இனங்களின் சுயநிர்ணய உரிமை" பற்றிய ருஷ்ய சமூக-ஜனநாயக இலக்கியம் எவ்வளவுதான் அற்பமானதாக இருந்தாலும், இந்த உரிமை பிரிந்து செல்லும் உரிமை என்றே எப்போதும் புரிந்து கொள்ளப்பட்டு வந்திருக்கிறது என்பதைத் தெளிவாகக் காட்டுகிறது என்பதை முதலாவதாகச் சொல்ல வேண்டும். செம்கோவ்ஸ்கிகளும், லீப்மன்களும், யுர்க்கேவிச்களும் இதை ஐயுறுகிறார்கள், "9 தெளிவற்றது" என்று அறிவிக்கிறார்கள், இன்ன பிறரும் தமது அப்பட்டமான அறியாமை அல்லது கவனக்குறைவின் காரணமாகவே அவ்வாறு செய்கிறார்கள். 1902 இலேயே, பிளெக்ஹானோவ், ஜார்யாவில் வரைவு வேலைத்திட்டத்தில் "சுய-நிர்ணய உரிமையை" பாதுகாத்தார், மேலும் இந்த கோரிக்கை, முதலாளித்துவ ஜனநாயகவாதிகளுக்கு கட்டாயமானதல்ல என்றாலும், "சமூக-ஜனநாயகவாதிகள் மீது கட்டாயமானது" என்று எழுதினார். பிளெக்ஹானோவ் எழுதினார், "மாபெரும் ரஷ்ய தேசியத்தின் நமது சக-நாட்டு மக்களின் தேசிய தப்பெண்ணங்களைப் புண்படுத்தும் என்ற அச்சத்தில், அதை முன்னெடுக்க நாம் தயங்கினாலும் சரி, அந்த அழைப்பு... 'அனைத்து நாடுகளின் தொழிலாளர்களே ஒன்றுபடுங்கள்!' என்பது எங்கள் உதடுகளில் உள்ள ஒரு வெட்கக்கேடான பொய்யாக இருக்கும்...."[3]

பரிசீலிக்கப்படும் கருத்துக்கு ஆதரவான அடிப்படை வாதத்திற்கு இது மிகவும் பொருத்தமான விளக்கமாகும்; நமது வேலைத்திட்டத்தை விமர்சிப்பவர்கள் கோழைத்தனமாக அதைத் தவிர்ப்பதில் வியப்பில்லை. இந்த புள்ளியைக் கைவிடுவது, என்ன நோக்கங்களுக்காக இருந்தாலும் சரி, உண்மையில் மாபெரும் ரஷ்ய தேசியவாதத்திற்கு ஒரு "வெட்கக்கேடான" விட்டுக்கொடுப்பாகும். ஆனால் எல்லா தேசிய இனங்களின் சுயநிர்ணய உரிமை பற்றிய பிரச்சினை இருக்கும்போது ஏன் மாபெரும் ரஷ்யா? ஏனென்றால் அது மாபெரும் ரஷ்யர்களிடமிருந்து பிரிந்து செல்வதைக் குறிக்கிறது. பாட்டாளிகளின் ஐக்கியத்தின் நலன்கள், அவர்களின் வர்க்க ஐக்கியத்தின் நலன்கள், தேசிய இனங்கள் பிரிந்து செல்வதற்கான உரிமையை அங்கீகரிப்பதைக் கோருகின்றன—இதைத்தான் பிளெக்ஹானோவ் பன்னிரண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன்பாக மேலே மேற்கோள் காட்டிய வார்த்தைகளில் ஒப்புக் கொண்டார். நமது சந்தர்ப்பவாதிகள் இது குறித்து சிந்தித்திருந்தால் சுயநிர்ணய உரிமை பற்றி இவ்வளவு அபத்தமாக பேசியிருக்க மாட்டார்கள்.

பிளெஹனோவ் முன்வைத்த வரைவுத் திட்டத்தை ஏற்றுக் கொண்ட 1903ம் ஆண்டு காங்கிரசில் முக்கியமான பணி திட்டக் கமிஷனால் செய்யப்பட்டது. துரதிர்ஷ்டவசமாக அதன் நடவடிக்கைகளின் குறிப்புகள் எதுவும் வைக்கப்படவில்லை; இந்த அம்சத்தில் அவர்கள் குறிப்பாக சுவாரஸ்யமானவர்களாக இருந்திருப்பார்கள், ஏனென்றால் கமிஷனில் மட்டுமே போலிஷ் சமூக-ஜனநாயகவாதிகளின் பிரதிநிதிகளான வார்ஸ்ஸாவ்ஸ்கி மற்றும் ஹானெக்கி ஆகியோர் தங்கள் கருத்துக்களைப் பாதுகாக்கவும், "சுயநிர்ணய உரிமையை அங்கீகரிப்பதை" எதிர்க்கவும் முயன்றனர். அவர்களது வாதங்களை (வார்ஸ்ஸாவ்ஸ்கியின் உரை மற்றும் அவரும் ஹனெக்கியும் எழுதிய அறிக்கையில், பக். 134-36 மற்றும் 388-90 காங்கிரஸ் கூட்டக் குறிப்புகளில் எடுத்துரைக்கப்பட்டுள்ளது) நாம் பகுப்பாய்வு செய்துள்ள ரோசா லுக்சம்பேர்க் தனது போலிஷ் கட்டுரையில் முன்வைத்த வாதங்களுடன் ஒப்பிட்டுப் பார்க்கும் எந்த வாசகரும் அவை ஒரே மாதிரியானவை என்பதைக் காண்பார்.

வேறு எவரையும் விட பிளெக்ஹானோவ் போலந்து மார்க்சிஸ்டுகளுக்கு எதிராகப் பேசிய இரண்டாவது காங்கிரசின் வேலைத்திட்டக் கமிஷனால் இந்த வாதங்கள் எவ்வாறு கையாளப்பட்டன? அவர்கள் இரக்கமின்றி ஏளனம் செய்யப்பட்டனர்! தேசிய இனங்களின் சுயநிர்ணய உரிமையை அங்கீகரிப்பதை நிராகரிக்க வேண்டுமென்று ருஷ்யாவின் மார்க்சியவாதிகளுக்கு முன்மொழிந்ததன் அபத்தம் மிகத் தெளிவாகவும் தெளிவாகவும் எடுத்துக்காட்டப்பட்டதால், போலிஷ் மார்க்சியவாதிகள் காங்கிரசின் முழுக் கூட்டத்தில் தங்கள் வாதங்களைத் திரும்பச் சொல்லக்கூடத் துணியவில்லை! மாபெரும் ரஷ்ய, யூத, ஜார்ஜிய மற்றும் ஆர்மீனிய மார்க்சிஸ்டுகளின் உச்ச சபையில் தங்கள் வழக்கின் நம்பிக்கையற்ற தன்மையை உணர்ந்து அவர்கள் காங்கிரஸை விட்டு வெளியேறினர்.

இந்த வரலாற்று நிகழ்வு தத்தமது சொந்த வேலைத்திட்டத்தில் தீவிர அக்கறை கொண்ட ஒவ்வொருவருக்கும் மிகப்பெரும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது என்பதை சொல்லத் தேவையில்லை. காங்கிரசின் திட்டக் கமிஷனில் போலிஷ் மார்க்சியவாதிகளின் வாதங்கள் முற்றிலுமாக தோற்கடிக்கப்பட்டன என்பதும், காங்கிரசின் பிளீனக் கூட்டத்தில் போலிஷ் மார்க்சியவாதிகள் தங்கள் கருத்துக்களைப் பாதுகாக்கும் முயற்சியைக் கைவிட்டார்கள் என்பதும் மிகவும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாகும். ரோசா லுக்சம்பேர்க் 1908 இல் தனது கட்டுரையில் இதைப் பற்றி ஒரு "அடக்கமான" மௌனத்தைக் கடைப்பிடித்ததில் ஆச்சரியமில்லை - காங்கிரஸின் நினைவு மிகவும் விரும்பத்தகாததாக இருந்திருக்க வேண்டும்! 1903 இல், அனைத்து போலாந்து மார்க்சிஸ்டுகளின் சார்பாக, வேலைத்திட்டத்தின் §9 ஐ "திருத்துவதற்கு" வார்ஸ்ஸாவ்ஸ்கி மற்றும் ஹனெக்கி ஆகியோரால் முன்வைக்கப்பட்ட அபத்தமான முட்டாள்தனமான முன்மொழிவு குறித்தும் அவர் மௌனம் சாதித்தார், இந்த முன்மொழிவை ரோஸா லுக்சம்பேர்க்கோ அல்லது பிற போலந்து சமூக-ஜனநாயகவாதிகளோ மீண்டும் கூற துணியவில்லை (அல்லது ஒருபோதும் துணிய மாட்டார்கள்).

ரோஸா லுக்சம்பேர்க், 1903ல் தனது தோல்வியை மறைத்து, இந்த உண்மைகள் குறித்து மெளனம் சாதித்த போதிலும், தமது கட்சியின் வரலாற்றில் அக்கறை கொண்டிருப்பவர்கள், அவற்றை உறுதிப்படுத்திக் கொள்வதையும் அவற்றின் முக்கியத்துவத்தைப் பற்றிச் சிந்திப்பதையும் தமது கடமையாகக் கொள்வார்கள்.

1903 காங்கிரசை விட்டு வெளியேறியபோது, ரோசா லுக்சம்பேர்க்கின் நண்பர்கள் பின்வரும் அறிக்கையை சமர்ப்பித்தனர்:

"வரைவு வேலைத்திட்டத்தின் பிரிவு 7 [இப்போது விதி 9] பின்வருமாறு வாசிக்கப்பட வேண்டும் என்று நாங்கள் முன்மொழிகிறோம்: § 7. அரசுடன் இணைக்கப்பட்ட அனைத்து நாடுகளுக்கும் கலாச்சார வளர்ச்சியின் முழு சுதந்திரத்தை உத்தரவாதப்படுத்தும் நிறுவனங்கள்." (பக். 390 மினிட்ஸ்.)

இவ்வாறாக, அந்த நேரத்தில் போலந்து மார்க்சிஸ்டுகள் தேசிய இனப் பிரச்சினை குறித்து மிகவும் தெளிவற்ற கருத்துக்களை முன்வைத்தனர், சுயநிர்ணயத்திற்குப் பதிலாக அவர்கள் நடைமுறையில் இழிபுகழ்பெற்ற "கலாச்சார-தேசிய சுயாட்சியை" வேறொரு பெயரில் மட்டுமே முன்மொழிந்தனர்!

இது கிட்டத்தட்ட நம்பமுடியாததாகத் தெரிகிறது, ஆனால் துரதிர்ஷ்டவசமாக இது ஒரு உண்மை. காங்கிரசில் ஐந்து புந்துக்காரர்கள் ஐந்து வாக்குகளும், மூன்று காக்கேசியர்கள் ஆறு வாக்குகளும் பெற்றிருந்தாலும், காஸ்ட்ரோவின் உற்சாகமான குரலை எண்ணாமல், சுயநிர்ணய உரிமை பற்றிய ஷரத்தை நிராகரிப்பதற்கு ஒரு வாக்கு கூட அளிக்கப்படவில்லை. இந்த விதியுடன் "கலாச்சார-தேசிய சுயாட்சியை" சேர்க்கும் முன்மொழிவுக்கு மூன்று வாக்குகளும் (கோல்ட்பிளாட்டின் சூத்திரத்திற்கு ஆதரவாகவும்: "தேசங்களுக்கு கலாச்சார அபிவிருத்தியின் முழு சுதந்திரத்தை உத்தரவாதம் செய்யும் நிறுவனங்களை நிறுவுதல்") மற்றும் லீபரின் சூத்திரத்திற்கு நான்கு வாக்குகளும் ("தேசங்கள் தங்கள் கலாச்சார வளர்ச்சியில் சுதந்திரத்திற்கான உரிமை") ஆதரவாகவும் அளிக்கப்பட்டன.

இப்போது ஒரு ரஷ்ய தாராளவாதக் கட்சி - அரசியலமைப்பு-ஜனநாயகக் கட்சி - காட்சிக்கு வந்துள்ளது, அதன் வேலைத்திட்டத்தில் தேசிய இனங்களின் அரசியல் சுயநிர்ணயம் "கலாச்சார சுயநிர்ணயம்" மூலம் பதிலீடு செய்யப்பட்டுள்ளது என்பதை நாம் அறிவோம். ஆகவே, ரோஸா லக்ஸம்பேர்க்கின் போலிஷ் நண்பர்கள், இத்தாலிய சோசலிசக் கட்சியின் தேசியவாதத்தை "எதிர்த்து" வந்தனர்; மார்க்சிய வேலைத்திட்டத்திற்குப் பதிலாக ஒரு தாராளவாத வேலைத்திட்டத்தை முன்மொழிந்த அளவுக்கு அதை வெற்றிகரமாகச் செய்தனர்! அதே மூச்சில் அவர்கள் எங்கள் வேலைத்திட்டம் சந்தர்ப்பவாதமானது என்று குற்றம் சாட்டினர்; இந்தக் குற்றச்சாட்டை இரண்டாவது காங்கிரசின் திட்டக் கமிஷன் சிரிப்புடன் வரவேற்றதில் வியப்பேதுமில்லை!

நாம் ஏற்கெனவே பார்த்தது போல, "தேசிய இனங்களின் சுயநிர்ணயத்தை" எதிர்க்காத இரண்டாவது காங்கிரசின் பிரதிநிதிகளால் "சுயநிர்ணயம்" எவ்வாறு புரிந்து கொள்ளப்பட்டது?

மினிட்ஸிலிருந்து பின்வரும் மூன்று பகுதிகள் பதிலை வழங்குகின்றன:

"'சுயநிர்ணயம்' என்ற பதத்திற்கு ஒரு பரந்த விளக்கம் கொடுக்கப்படக்கூடாது என்று மர்த்தீனவ் கருதுகிறார்; ஒரு தேசம் தன்னை ஒரு தனி அரசியலாக நிறுவிக் கொள்வதற்கான உரிமை, பிராந்திய சுயாட்சியாக அல்ல" (பக். 171) (பக். 171). ரோஸா லக்ஸம்பர்க்கின் நண்பர்களின் வாதங்கள் நிராகரிக்கப்பட்டு கேலி செய்யப்பட்ட திட்டக் கமிஷனில் மர்த்தீனோவ் ஓர் உறுப்பினராக இருந்தார். மர்த்தீனவ் அப்போது தமது கருத்துக்களில் பொருளாதாரவாதி, இஸ்க்ராவின் மூர்க்கமான எதிர்ப்பாளர்; திட்டக் கமிஷனின் பெரும்பான்மையினரால் ஏற்றுக்கொள்ளப்படாத ஒரு கருத்தை அவர் தெரிவித்திருந்தால் அவர் நிச்சயமாக நிராகரிக்கப்பட்டிருப்பார்.

கமிஷன் தனது பணியை முடித்த பிறகு, காங்கிரஸ் வேலைத்திட்டத்தின் §8 (தற்போதைய விதி 9) பற்றி விவாதித்தபோது புந்துக்காரர் கோல்ட்பிளாட் தான் முதலில் பேசினார்.

அவர் சொன்னார்:

'சுயநிர்ணய உரிமை' குறித்து எந்த ஆட்சேபனையும் தெரிவிக்க முடியாது. ஒரு தேசம் சுதந்திரத்துக்காகப் போராடும் போது, அதை எதிர்க்கக் கூடாது. போலந்து ரஷ்யாவுடன் சட்டபூர்வமான திருமண உறவு கொள்ள மறுத்தால், பிளெக்ஹானோவ் கூறியதைப் போல, அதில் அது தலையிடப்படக் கூடாது. இந்தக் கருத்தை இந்த எல்லைக்குள் நான் ஏற்றுக்கொள்கிறேன்" (பக். 175-76).

காங்கிரசின் முழுநிறைவுக் கூட்டத்தில் பிளெஹானவ் இந்தப் பொருள் குறித்து பேசவே இல்லை. பிளெக்ஹானோவ் வேலைத்திட்ட ஆணைக்குழுவில் கூறியதை கோல்ட்பிளாட் குறிப்பிட்டார், அங்கு "சுய-நிர்ணயத்திற்கான உரிமை" பிரிந்து செல்வதற்கான உரிமையை அர்த்தப்படுத்தும் வகையில் எளிமையான ஆனால் விரிவான விதத்தில் விளக்கப்பட்டிருந்தது. கோல்ட்பிளாட்டிற்குப் பின்னர் பேசிய லீபர் குறிப்பிட்டார்:

"நிச்சயமாக, எந்த தேசிய இனமும் ரஷ்யாவின் எல்லைகளுக்குள் வாழ முடியாது என்று கண்டால், கட்சி அதன் பாதையில் எந்தத் தடைகளையும் வைக்காது" (பக். 176).

வேலைத்திட்டத்தை ஏற்றுக்கொண்ட கட்சியின் இரண்டாவது காங்கிரசில், சுயநிர்ணயம் என்பது பிரிந்து செல்லும் உரிமை "மட்டுமே" என்று ஒருமனதாக புரிந்து கொள்ளப்பட்டதை வாசகர் காண்பார். புந்துக்காரர்கள் கூட அந்த நேரத்தில் இந்த உண்மையை உள்வாங்கிக் கொண்டனர். தொடர்ந்த எதிர்ப்புரட்சி மற்றும் அனைத்து வகையான "விசுவாச துரோகமும்" நிலவுகின்ற நமது சொந்த வருந்தத்தக்க காலங்களில் மட்டுமே தங்களின் அறியாமையில் தைரியமாக வேலைத்திட்டம் "தெளிவற்றது" என்று அறிவிக்கும் மக்களை நாம் காண முடியும். வருந்தத்தக்க இந்த சமூக-ஜனநாயகவாதிகளுக்கு நேரம் ஒதுக்குவதற்கு முன்னால், வேலைத்திட்டம் குறித்து போலிஷ் மக்களின் அணுகுமுறையை முதலில் முடித்துக் கொள்வோம்.

அவர்கள் இரண்டாவது காங்கிரசுக்கு (1903) வந்து, ஒற்றுமை அவசியம், இன்றியமையாதது என்று அறிவித்தனர். ஆனால், திட்டக் கமிஷனில் ஏற்பட்ட "பின்னடைவுகளுக்குப் பிறகு" அவர்கள் காங்கிரசை விட்டு வெளியேறினர். அவர்களது இறுதி வார்த்தை காங்கிரசின் நடவடிக்கைக் குறிப்பில் அச்சிடப்பட்ட எழுத்து மூலமான அறிக்கையாகும். சுயநிர்ணய உரிமைக்குப் பதிலாக பண்பாட்டு - தேசிய சுயாட்சியை முன்வைப்பது என்ற மேற்கூறிய முன்மொழிவு அதில் அடங்கியிருந்தது.

1906 இல் போலந்து மார்க்சியவாதிகள் கட்சியில் சேர்ந்தனர்; (1907 காங்கிரசில், 1907 மற்றும் 1908 மாநாடுகளில், அல்லது 1910 இன் பிளீனத்தில்) இணைந்த போதும் சரி, ரஷ்ய வேலைத்திட்டத்தின் §9 ஐ திருத்துவதற்கான ஒரேயொரு முன்மொழிவைக் கூட அவர்கள் அறிமுகப்படுத்தவில்லை!

அது ஒரு உண்மை.

ரோஸா லுக்சம்பர்க்கின் நண்பர்கள் இரண்டாவது காங்கிரசின் திட்டக் கமிஷனில் நடந்த விவாதத்தாலும், அதே போல் காங்கிரசின் முடிவாலும் இந்தப் பிரச்சினை தீர்க்கப்பட்டதாகக் கருதினார்கள் என்பதையும், அவர்கள் தங்கள் தவறை மெளனமாக ஒப்புக் கொண்டு 1906 இல் கட்சியில் சேர்ந்ததன் மூலம் அதைத் திருத்திக் கொண்டனர் என்பதையும் இந்த உண்மை திட்டவட்டமாக நிரூபிக்கிறது. 1903 இல் அவர்கள் காங்கிரசை விட்டு வெளியேறிய பிறகு, கட்சியின் வழிகள் மூலம் திட்டத்தின் 9 ஆவது அம்சத்தைத் திருத்தும் பிரச்சினையை எழுப்ப ஒரு முயற்சியும் மேற்கொள்ளவில்லை.

ரோசா லுக்செம்பேர்க்கின் கட்டுரை 1908 இல் அவரது கையொப்பத்துடன் வெளிவந்தது —நிச்சயமாக, கட்சி பிரச்சாரகர்களுக்கு வேலைத்திட்டத்தை விமர்சிக்கும் உரிமையை மறுப்பது எவருடைய தலையிலும் ஏறியதில்லை— மேலும், இந்தக் கட்டுரை எழுதப்பட்டதிலிருந்து, போலாந்து மார்க்சிஸ்டுகளின் ஒரேயொரு உத்தியோகபூர்வ அமைப்பும் கூட §9 ஐ திருத்தும் பிரச்சினையை எழுப்பவில்லை.

ஆகவே ட்ரொட்ஸ்கி ரோசா லுக்செம்பேர்க்கின் சில அபிமானிகளுக்கு ஒரு பெரும் அவமதிப்பை இழைத்துக் கொண்டிருந்தார், போர்பா பதிப்பாசிரியர்கள் சார்பாக, அந்த வெளியீட்டின் (மார்ச் 1914) இதழ் எண் 2 இல் அவர் எழுதினார்:

"போலந்து மார்க்சிஸ்டுகள் 'தேசிய சுய-நிர்ணய உரிமை' முற்றிலும் அரசியல் உள்ளடக்கம் அற்றது என்றும் அது வேலைத்திட்டத்திலிருந்து நீக்கப்பட வேண்டும் என்றும் கருதுகின்றனர்" (பக். 25).

அடிபணிந்து நடக்கும் ட்ரொட்ஸ்கி எதிரியை விட ஆபத்தானவர்! பொதுவாக "போலாந்து மார்க்சிஸ்டுகளை" ரோசா லுக்செம்பேர்க்கின் ஒவ்வொரு கட்டுரையின் ஆதரவாளர்களாக வகைப்படுத்துவதற்கு, ட்ரொட்ஸ்கியால் "தனிப்பட்ட உரையாடல்கள்" (அதாவது, வெறுமனே வதந்திகள், இவற்றில் தான் ட்ரொட்ஸ்கி எப்போதும் உயிர்வாழ்கிறார்) தவிர வேறெந்த ஆதாரத்தையும் முன்வைக்க முடியவில்லை. ட்ரொட்ஸ்கி "போலாந்து மார்க்சிஸ்டுகளை" மரியாதையும் மனசாட்சியும் அற்றவர்களாக, அவர்களின் சொந்த நம்பிக்கைகளையும் அவர்களின் கட்சியின் வேலைத்திட்டத்தையும் கூட மதிக்க திராணியற்றவர்களாக சித்தரித்தார். ட்ரொட்ஸ்கி எவ்வளவு கடமைப்பட்டவர்!

1903 இல், போலாந்து மார்க்சிஸ்டுகளின் பிரதிநிதிகள் சுய-நிர்ணய உரிமை தொடர்பாக இரண்டாவது காங்கிரசில் இருந்து வெளிநடப்பு செய்த போது, ட்ரொட்ஸ்கி அந்த நேரத்தில் இந்த உரிமை உள்ளடக்கம் அற்றது என்றும் வேலைத்திட்டத்தில் இருந்து நீக்கப்படக் கூடியது என்றும் அவர்கள் கருதுவதாக கூறியிருக்க முடியும்.

ஆனல் அதற்குப் பிறகு போலிஷ் மார்க்சியவாதிகள் யாருடைய வேலைத்திட்டம் இதுவோ அந்தக் கட்சியில் சேர்ந்தார்கள், அதைத் திருத்துவதற்கான எந்தத் தீர்மானத்தையும் அவர்கள் கொண்டு வரவில்லை. [1]

ட்ரொட்ஸ்கி இந்த உண்மைகளை அவரது பத்திரிகையின் வாசகர்களிடம் இருந்து மறைத்தது ஏன்? கலைப்புவாதத்தை எதிர்க்கும் போலிஷ் மற்றும் ருஷ்ய எதிர்ப்பாளர்களிடையே கருத்து வேறுபாடுகளைத் தூண்டிவிடுவது குறித்து ஊக வணிகம் செய்வதற்கும், வேலைத்திட்டம் பற்றிய பிரச்சினையில் ருஷ்யத் தொழிலாளர்களை ஏமாற்றுவதற்கும் அது அவருக்கு ஊதியம் அளிக்கிறது என்பதால் மட்டுமே.

மார்க்சிசத்தின் எந்தவொரு முக்கியமான பிரச்சினையிலும் ட்ரொட்ஸ்கி ஒருபோதும் உறுதியான கருத்தைக் கொண்டிருந்ததில்லை. எந்த ஒரு கருத்து வேறுபாட்டின் விரிசல்களுக்குள்ளும் புகுந்து, ஒரு பக்கத்தை விட்டு மறு பக்கம் கைவிடுவது வழக்கம். தற்சமயம் அவர் புந்துக்காரர்கள், லிக்விடூடட்டர்களுடன் இருக்கிறார். இந்தக் கனவான்கள் கட்சியைப் பொறுத்தவரை சடங்குகளில் நிற்பதில்லை.

புந்துக்காரர் லீப்மன் கூறுவதைக் கேளுங்கள்.

"பதினைந்து ஆண்டுகளுக்கு முன்பு," இந்த கனவான் எழுதுகிறார், "ரஷ்ய சமூக-ஜனநாயகவாதிகள் தங்கள் வேலைத்திட்டத்தில் ஒவ்வொரு தேசிய இனத்திற்கும் 'சுய-நிர்ணய' உரிமை பற்றிய அம்சத்தை சேர்த்தபோது, ஒவ்வொருவரும் [!] தன்னைத்தானே கேட்டுக்கொண்டார்: இந்த நாகரீகமான [!] வார்த்தையின் உண்மையான அர்த்தம் என்ன? எந்த பதிலும் வரவில்லை[!]. இந்த வார்த்தை [!] மூடுபனியால் மூடப்பட்டிருந்தது. உண்மையில், அந்த நேரத்தில், அந்த மூடுபனியை அகற்றுவது கடினமாக இருந்தது. இந்தக் கருத்தை ஸ்தூலமாக்கக்கூடிய தருணம் இன்னும் வரவில்லை - அது சொல்லப்பட்டது - எனவே இப்போதைக்கு அது மூடுபனியால் மூடப்பட்டிருக்கட்டும் [!] மற்றும் நடைமுறை அவர் அதில் என்ன உள்ளடக்கத்தை வைக்க வேண்டும் என்பதைக் காட்டும்.

கட்சி வேலைத்திட்டத்தை இந்த "ராகமுஃபின்"[4] கேலி செய்யும் விதம் அற்புதமானது அல்லவா?

அதை ஏன் அவர் கேலி செய்கிறார்?

ஏனெனில், அவர் ஒரு முழுமையான முட்டாள், அவர் எதையும் கற்றுக்கொள்ளாதவர், கட்சி வரலாற்றைக் கூட படிக்காதவர், ஆனால் நிர்வாணமாக நடமாடுவது கட்சியைப் பற்றிய அறிவைப் பொறுத்தவரை "சரியான" விஷயமாகக் கருதப்படும் கலைப்புவாத வட்டங்களில் வெறுமனே இறங்கினார்.

பொம்யலோவ்ஸ்கியின் செமினரி மாணவன் "சார்க்ராட் பீப்பாய்க்குள் துப்பியதாக" பெருமை பேசுகிறான். [5] புந்துக் கனவான்கள் இன்னும் ஒரு படி மேலே சென்றுவிட்டார்கள். அவர்கள் லீப்மன்களை பகிரங்கமாக தங்கள் பீப்பாய்க்குள் துப்ப அனுமதித்தனர். சர்வதேசக் காங்கிரஸ் ஒரு முடிவை நிறைவேற்றியிருக்கிறது என்ற உண்மை குறித்தும், தமது சொந்தக் கட்சியின் காங்கிரசில் தமது சொந்த புந்தின் பிரதிநிதிகள் "சுயநிர்ணயம்" என்பதன் அர்த்தத்தைப் புரிந்து கொள்வதற்குத் தாங்கள் முற்றிலும் திறனுடையவர்கள் (அவர்கள் எத்தகைய "கடுமையான" விமர்சகர்கள் மற்றும் இஸ்க்ராவின் உறுதியான எதிரிகள்!) என்பதை நிரூபித்திருப்பது குறித்தும் லீப்மன்கள் என்ன அக்கறை கொண்டுள்ளனர்? "கட்சிப் பிரச்சாரகர்கள்" (நகைச்சுவை வேண்டாம், தயவுசெய்து!) அதன் வரலாற்றையும் வேலைத்திட்டத்தையும் செமினரி மாணவரின் பாணியில் நடத்தினால் கட்சியை கலைப்பது எளிதல்லவா?

இதோ இரண்டாவது "ராகமுஃபின்", ட்ஸ்வினைச் சேர்ந்த திரு. திரு. யுர்க்கேவிச் இரண்டாவது காங்கிரசின் நடவடிக்கைக் குறிப்புகளை தன் முன்னால் வைத்திருந்திருக்க வேண்டும், ஏனென்றால் கோல்ட்பிளாட் திரும்பத் திரும்ப கூறியவாறு, அவர் பிளெக்ஹானோவை மேற்கோள் காட்டுகிறார், மேலும் சுயநிர்ணயம் என்பது பிரிந்து செல்லும் உரிமையை மட்டுமே குறிக்க முடியும் என்ற உண்மையை அவர் அறிந்திருப்பதைக் காட்டுகிறார். எவ்வாறிருப்பினும், உக்ரேனிய குட்டி முதலாளித்துவ வர்க்கத்தினர் மத்தியில் ரஷ்ய மார்க்சிஸ்டுகள் ரஷ்யாவின் "அரசு ஒருமைப்பாட்டிற்கு" நிற்கிறார்கள் என்று குற்றஞ்சாட்டி அவதூறு பரப்புவதில் இருந்து இது அவரைத் தடுக்கவில்லை. (எண் 7-8, 1913, பக். 83, முதலியன) உக்ரேனிய ஜனநாயகவாதிகளை மாருஷ்ய ஜனநாயகவாதிகளிடமிருந்து அந்நியப்படுத்துவதற்கு இத்தகைய அவதூறுகளை விட சிறந்த வழிமுறையை யுர்க்கேவிச்கள் கண்டுபிடித்திருக்க முடியாது என்பது உண்மையே. இத்தகைய அந்நியமாதல் ஒரு தனி தேசிய அமைப்பில் உக்ரேனியத் தொழிலாளர்கள் பிரிக்கப்பட வேண்டும் என்று வாதிடும் ட்ஜ்வின் பிரச்சாரகர்கள் குழுவின் முழுக் கொள்கையின் வரிசையில் உள்ளது! [2]

பாட்டாளி வர்க்க அணிகளைப் பிளவுபடுத்துவதில் ஈடுபட்டுள்ள தேசியவாத அற்பவாதிகளின் ஒரு குழு —புறநிலையாக இதுதான் ட்ஸ்வினின் பாத்திரம்— தேசிய பிரச்சினை மீது இத்தகைய நம்பிக்கையற்ற குழப்பத்தைப் பரப்புவது முற்றிலும் பொருத்தமானதே. யூர்க்கேவிச்களும் லீப்மன்களும் "கட்சிக்கு நெருக்கமான மனிதர்கள்" என்று அழைக்கப்படும்போது "பயங்கரமாக" புண்படுத்தப்படுகிறார்கள், பிரிந்து செல்வதற்கான உரிமைப் பிரச்சினை வேலைத்திட்டத்தில் எவ்வாறு தீர்க்கப்பட வேண்டும் என்று அவர்கள் விரும்புகிறார்கள் என்பது குறித்து ஒரு வார்த்தை, ஒரு வார்த்தை கூட சொல்லவில்லை என்பதைச் சொல்லத் தேவையில்லை.

ஆனால் இங்கே மூன்றாவதும் முதன்மையானதுமான "ரகமுஃபின்" திரு. செம்கோவ்ஸ்கி, ஒரு கலைப்புவாத செய்தித்தாளின் பத்திகள் மூலம் மாபெரும் ரஷ்ய பார்வையாளர்களிடையே உரையாற்றுகிறார், திட்டத்தின் §9 ஐ சாடுகிறார், அதே நேரத்தில் இந்த விதியை நீக்குவதற்கான "சில காரணங்களுக்காக அவர் முன்மொழிவை அங்கீகரிக்கவில்லை" என்று அறிவிக்கிறார்!

இது நம்பமுடியாதது, ஆனால் இது ஒரு உண்மை.

1912 ஆகஸ்டில், லிக்விடூடட்டர்களின் மாநாடு அதிகாரபூர்வமாக தேசியப் பிரச்சினையை எழுப்பியது. பதினெட்டு மாதங்களாக திரு. செம்கோவ்ஸ்கி எழுதிய கட்டுரையைத் தவிர, §9 பிரச்சினை குறித்து ஒரு கட்டுரை கூட வெளிவரவில்லை. இந்த கட்டுரையில் ஆசிரியர் "ஒப்புதல் இல்லாமல்" திட்டத்தை நிராகரிக்கிறார், இருப்பினும், "சில காரணங்களுக்காக" (இது ஒரு ரகசிய நோயா?) அதைத் திருத்துவதற்கான முன்மொழிவு! உலகில் வேறெங்கும் இதேபோன்ற சந்தர்ப்பவாத உதாரணங்களைக் காண்பது கடினமாக இருக்கும் அல்லது அதைவிட மோசமாக - கட்சியைக் கைவிடுதல் மற்றும் அதை ஒழித்துக்கட்டுவதற்கான விருப்பம் ஆகியவற்றைக் காண்பது கடினமாக இருக்கும் என்பதில் நாம் உறுதியாக இருக்கலாம்.

செம்கோவ்ஸ்கியின் வாதங்கள் எத்தகையவை என்பதைக் காட்ட ஒரேயொரு உதாரணம் போதுமானது:

அவர் எழுதுகிறார், "போலாந்து பாட்டாளி வர்க்கம் ஒட்டுமொத்த ரஷ்யாவின் பாட்டாளி வர்க்கத்துடன் அருகருகே நின்று ஒரேயொரு அரசின் கட்டமைப்பிற்குள் போராட விரும்புகின்ற அதேவேளையில், போலாந்து சமூகத்தின் பிற்போக்குத்தனமான வர்க்கங்கள், அதற்கு முரணாக, போலந்தை ரஷ்யாவிடம் இருந்து பிரித்து, சர்வஜன வாக்கெடுப்பின் மூலமாக பிரிவினைக்கு ஆதரவாக பெரும்பான்மை வாக்குகளைப் பெற விரும்புகின்றன என்றால், நாம் என்ன செய்ய வேண்டும்? மத்திய நாடாளுமன்றத்தில் உள்ள ரஷ்ய சமூக-ஜனநாயகவாதிகளாகிய நாம், பிரிவினைக்கு எதிராக நமது போலாந்து தோழர்களுடன் சேர்ந்து வாக்களிக்க வேண்டுமா, அல்லது—'சுய-நிர்ணய உரிமையை' மீறாமல் இருப்பதற்காக— பிரிவினைக்கு ஆதரவாக வாக்களிக்க வேண்டுமா?" (Novaya Rabochaya Gazeta No. 71.)

இதிலிருந்து திரு. செம்கோவ்ஸ்கி பிரச்சினையின் பொருளைக்கூட புரிந்து கொள்ளவில்லை என்பது தெளிவாகிறது! பிரிந்து செல்லும் உரிமை, பிரிந்து செல்லும் பிராந்தியத்தின் நாடாளுமன்றத்தால் (உணவு, குடியொப்பம் போன்றவை) பிரச்சினைக்குத் தீர்வு காண வேண்டுமே தவிர, மத்திய நாடாளுமன்றத்தால் அல்ல என்று அவருக்குத் தோன்றவில்லை.

ஜனநாயகத்தின் கீழ் பெரும்பான்மையினர் பிற்போக்குத்தனத்தை ஆதரிக்கிறார்கள் என்றால், "நாம் என்ன செய்ய வேண்டும்" என்ற கேள்வி குறித்த குழந்தைத்தனமான குழப்பம், புரிஷ்கேவிச்சுகளும் கோகோஷ்கின்களும் பிரிவினை என்ற கருத்தையே குற்றமாகக் கருதும்போது உண்மையான மற்றும் நேரடி பிரச்சினையைத் திரையிட உதவுகிறது! ருஷ்யாவின் பாட்டாளிகள் அனைவரும் இன்று புரிஷ்கேவிச்சுகளையும் கோஷ்கின்களையும் எதிர்த்துப் போராடக் கூடாது, மாறாக அவர்களைப் புறக்கணித்துவிட்டு, போலந்தின் பிற்போக்கு வர்க்கங்களுடன் போராட வேண்டும்!

லிக்விடூடட்டர்ஸ் பத்திரிகையில் வெளியிடப்பட்ட அப்பட்டமான குப்பைகள் இதுதான்; திரு. எல். மார்த்தவ் சித்தாந்தத் தலைவர்களில் ஒருவர்; அதே எல். மார்த்தவ் என்பவர்தான் வேலைத்திட்டத்தை வரைந்தவர்; 1903 இல் அதை ஏற்றுக்கொள்வதற்கு ஆதரவாகப் பேசினார்; அதற்குப் பிறகும் கூட பிரிந்து செல்லும் உரிமையை ஆதரித்து எழுதினார். வெளிப்படையாக எல். மார்த்தவ் இப்போது விதிப்படி வாதிடுகிறார்:

புத்திசாலி அங்கே தேவையில்லை;

அனுப்பி வைப்பது நல்லது படிக்க,

பொறுத்திருந்து பார்ப்பேன். [6]

அவர் ரீட்-செம்கோவ்ஸ்கியை அனுப்பி, நமது வேலைத்திட்டத்தை திரித்து, புதிய வாசகர்களுக்கு அறிமுகமில்லாத ஒரு நாளிதழில் முடிவில்லாமல் குழப்பமடைய அனுமதிக்கிறார்!

ஆம். கலைப்புவாதம் நீண்ட தூரம் சென்றுவிட்டது - பல முக்கிய முன்னாள் சமூக-ஜனநாயகவாதிகள் கூட உள்ளனர், அவர்களிடம் கட்சி உணர்வின் ஒரு துளி கூட எஞ்சியிருக்கவில்லை.

ரோஸா லுக்சம்பர்க்கை லீப்மன்கள், யுர்க்கேவிச்கள், செம்கோவ்ஸ்கிகள் ஆகியோருடன் சேர்த்து வகைப்படுத்த முடியாது என்பது உண்மைதான். ஆனல் இம்மாதிரியான ஆட்கள்தான் அவளது தவறைப் பற்றிக் கொண்டார்கள். என்ற உண்மை அவள் தவறிவிட்ட சந்தர்ப்பவாதத்தைக் குறிப்பான தெளிவுடன் காட்டுகிறது. 

குறிப்புகள்
[1] போலந்து மார்க்சிஸ்டுகள் 1913 இல் ரஷ்ய மார்க்சிஸ்டுகளின் கோடைகால மாநாட்டில் ஒரு ஆலோசனைக் குரலுடன் மட்டுமே கலந்து கொண்டனர் என்றும், சுயநிர்ணய உரிமை (பிரிவினை) மீது வாக்களிக்கவில்லை என்றும், பொதுவாக இந்த உரிமைக்கு தங்கள் எதிர்ப்பை அறிவித்தனர் என்றும் நமக்குத் தெரிவிக்கப்படுகிறது. அவர்கள் செய்ததைப் போலவே நடந்து கொள்ளவும், இதுவரை போலந்தில் பிரிவினைக்கு எதிராகப் போராடவும் அவர்களுக்கு முழு உரிமை இருந்தது என்பது உண்மைதான். ஆனால் ட்ரொட்ஸ்கி கூறியது இதுவல்ல; ஏனெனில், போலந்து மார்க்சிஸ்டுகள் "வேலைத்திட்டத்தில்" இருந்து §9 ஐ "நீக்க" கோரவில்லை. -லெனின்

[2] குறிப்பாக திரு. லெவின்ஸ்கியின் புத்தகத்திற்கு (உக்ரேனிய மொழியில் எழுதப்பட்ட) திரு. யுர்கேவிச்சின் முன்னுரையைப் பார்க்கவும் (உக்ரேனிய மொழியில் எழுதப்பட்டது) 1914 இல் கியேவ், கலீசியாவில் உக்ரேனிய தொழிலாள வர்க்க இயக்கத்தின் வளர்ச்சி பற்றிய சுருக்கம். -லெனின்

[3] 1902 ஆம் ஆண்டு ஜரியா இதழ் 4 இல் வெளியிடப்பட்ட ஜி.வி.பிளெக்ஹானோவின் "ரஷ்ய சமூக-ஜனநாயகக் கட்சியின் வரைவு வேலைத்திட்டம்" என்ற கட்டுரையிலிருந்து லெனின் மேற்கோள் காட்டுகிறார்.

ஜார்யா —1901-02 இல் இஸ்க்ராவின் ஆசிரியர் குழுவால் ஸ்டுட்கார்ட்டில் சட்டபூர்வமாக வெளியிடப்பட்ட ஒரு மார்க்சிய அறிவியல் மற்றும் அரசியல் இதழ். ஜார்யாவின் மொத்தம் நான்கு எண்கள் (மூன்று இதழ்கள்) தோன்றின: ஏப்ரல் 1901 இல் எண் 1 (உண்மையில் மார்ச் 23 அன்று, புதிய பாணி); டிசம்பர் 1901 இல் எண் 2-3, மற்றும் ஆகஸ்ட் 1902 இல் எண் 4. இந்த வெளியீட்டின் நோக்கங்கள் ரஷ்யாவில் லெனின் எழுதிய "இஸ்க்ரா மற்றும் ஜார்யா ஆசிரியர் குழுவின் பிரகடனத்தின் வரைவு" இல் முன்வைக்கப்பட்டன. (தற்போதைய பதிப்பு, தொகுதி 4 ஐப் பார்க்கவும்.) 1902 இல், இஸ்க்ரா மற்றும் ஜார்யாவின் ஆசிரியர் குழுவில் எழுந்த கருத்து வேறுபாடு மற்றும் மோதல்களின் போது, பிளெக்ஹானோவ் செய்தித்தாளை பத்திரிகையில் இருந்து பிரிப்பதற்கான ஒரு திட்டத்தை முன்மொழிந்தார் (ஜார்யா அவரது ஆசிரியரின் கீழ் இருந்தார்), ஆனால் இந்த முன்மொழிவு ஏற்றுக்கொள்ளப்படவில்லை, மேலும் இரண்டு வெளியீடுகளும் ஒரே ஆசிரியர் குழுவின் கீழ் தொடர்ந்தன.

சர்யா சர்வதேச மற்றும் ரஷ்ய திருத்தல்வாதத்தை விமர்சித்தார், மார்க்சிசத்தின் தத்துவார்த்த கோட்பாடுகளை பாதுகாத்தார். லெனினின் பின்வரும் கட்டுரைகள் இந்த இதழில் வெளியிடப்பட்டன: = "தற்செயலான குறிப்புகள்", "ஜெம்ஸ்த்வோவைத் துன்புறுத்துபவர்களும் தாராளவாதத்தின் ஹன்னிபல்களும்", "விவசாயப் பிரச்சினை மீதான 'திறனாய்வாளர்கள்' ("விவசாயப் பிரச்சினையும் 'மார்க்சின் விமர்சகர்களும்" முதல் நான்கு அத்தியாயங்கள்), "உள்துறை விவகாரங்கள் பற்றிய மீளாய்வு", மற்றும் "ரஷ்ய சமூக-ஜனநாயகத்தின் விவசாய வேலைத்திட்டம்", அத்துடன் பிளெக்ஹானோவின் "நமது விமர்சகர்கள் மீதான விமர்சனம்" ஆகிய கட்டுரைகளும் வெளியிடப்பட்டன. பகுதி 1 சமூக வளர்ச்சி பற்றிய மார்க்ஸியத் தத்துவத்தை விமர்சிப்பவர் என்ற பாத்திரத்தில் திரு. பி. ஸ்துரூவே, "காண்ட்டுக்கு எதிராக முடியாது, அல்லது திரு. பெர்ன்ஷ்டைனின் மரண சாசனம்" மற்றும் பலர்.

[4] உருசிய நையாண்டி எழுத்தாளர் சால்டிகோவ்-ஷெட்ரின் எழுதிய "வெளிநாட்டில்" என்ற ஓவியத்திலிருந்து ஒரு மேற்கோள்.

[5] ரஷ்ய எழுத்தாளர் என்.ஜி.பொம்யலோவ்ஸ்கி எழுதிய செமினரி ஸ்கெட்ச்சஸ் என்ற நூலிலிருந்து ஒரு சொற்றொடரை லெனின் மேற்கோள் காட்டுகிறார்.

[6] லியோ டால்ஸ்டாய் எழுதிய செவஸ்தபோல் வீரர்களின் பாடலின் வார்த்தைகளை லெனின் மேற்கோள் காட்டுகிறார். இந்த பாடல் ஆகஸ்ட் 4, 1855 அன்று கிரிமியன் போரின் போது சோர்னியா ஆற்றில் ரஷ்ய துருப்புக்களின் தோல்வியுற்ற நடவடிக்கையைப் பற்றியது. அந்த நடவடிக்கையில் ஜெனரல் ரீட் இரண்டு டிவிஷன்களுக்கு தலைமை தாங்கினார்.