அரசும் புரட்சியும் நூல் பக்கம் - 95-105 வரை இன்று வாசிக்க திட்டமிட்டுள்ளோம் தோழர்களே,
நாம் ஆம் இங்குள்ள கம்யூனிஸ்ட்டுகள் அரசை பற்றியும் புரட்சியை பற்றியும் மார்க்சிய ஆசான்கள் கூறியவற்றை உள்வாங்காமல் மார்க்சியத்தை மறுத்தவர்களை பின் தொடர்வதன் வெளிப்பாடே இன்றைய ஆளும் வர்க்க கருத்துகளை மார்க்சியமாக முன்னெடுத்து செல்லும் மோசமான நிலை இதனை பற்றி ஆசான் லெனின் என்ன சொல்கிறார் இன்றைய பகுதியில்...
எர்ஃபுர்ட் வேலைத்திட்டத்தின் வரைவு மீதான விமர்சனம்
அரசு குறித்த மார்க்சிய போதனைகளைப் பகுப்பாய்வு செய்கையில், 1891 ஜூன் 29 அன்று காவுட்ஸ்கிக்கு ஏங்கெல்ஸால் அனுப்பப்பட்டு, 10 ஆண்டுகளுக்குப் பின்னர் Neue Zeit இல் வெளியிடப்பட்ட எர்ஃபுர்ட் வேலைத்திட்டத்தின் நகல் மீதான விமர்சனத்தைப் புறக்கணிக்க முடியாது; ஏனெனில், அரசு அமைப்புச் சிக்கல்களில் சமூக-ஜனநாயகவாதிகளின் சந்தர்ப்பவாதக் கருத்துக்களைப் பற்றியே இந்த விமர்சனம் முக்கியமாக அக்கறை கொண்டுள்ளது.
பொருளாதாரப் பிரச்சினைகள் குறித்தும் எங்கெல்ஸ் மிதமிஞ்சிய மதிப்பு வாய்ந்த ஒரு கருத்துரையை அளிக்கிருர் என்பதை போகிற போக்கில் நாம் குறிப்பிடுவோம். நவீன முதலாளித்துவத்தில் நிகழும் பல்வேறு மாறுதல்களையும் அவர் எவ்வளவு கவனத்தோடும் சிந்தனையோடும் கவனித்து வந்தார் என்பதையும், இந்தக் காரணத்தால்தான் இன்றைய ஏகாதிபத்திய சகாப்தத்தின் பணிகளை ஒரளவுக்கு அவரால் முன்கூட்டியே கணிக்க முடிந்தது என்பதையும் இந்த அவதானிப்பு காட்டுகிறது. அந்த அவதானிப்பு இதுதான்: முதலாளித்துவத்தின் குணாம்சமாக வரைவு வேலைத்திட்டத்தில் பயன்படுத்தப்பட்ட "திட்டமிடமின்மை" (Plan lessness) என்ற வார்த்தையைக் குறிப்பிட்டு ஏங்கெல்ஸ் எழுதினார்:
"நாம் கூட்டுப் பங்கு நிறுவனங்களிலிருந்து டிரஸ்டுகளுக்கு மாறும்போது, அவை முழுத் தொழில்களையும் கட்டுப்படுத்தி ஏகபோகமாக்குகின்றன, தனியார் உற்பத்தி மட்டும் நிறுத்தப்படுவதில்லை, திட்டமின்மையும் கூட நிறுத்தப்படுகிறது." (Neue Zeit, Vol. XX, 1, 1901-02, p.8)
முதலாளித்துவத்தின் மிக அண்மைய கட்டத்தை, அதாவது ஏகாதிபத்தியத்தைத் தத்துவார்த்த ரீதியில் மதிப்பீடு செய்வதில் மிகவும் இன்றியமையாதது இதுதான், அதாவது, முதலாளித்துவம் ஏகபோக முதலாளித்துவமாகிறது என்பதுதான். பிந்தையது வலியுறுத்தப்பட வேண்டும், ஏனென்றால் ஏகபோக முதலாளித்துவம் அல்லது அரசு-ஏகபோக முதலாளித்துவம் இனியும் முதலாளித்துவம் அல்ல, ஆனால் இப்போது அதை "அரசு சோசலிசம்" என்று அழைக்க முடியும் மற்றும் பிறவற்றை அழைக்க முடியும் என்ற தவறான முதலாளித்துவ சீர்திருத்தவாத வலியுறுத்தல் மிகவும் பொதுவானது. அறக்கட்டளைகள், நிச்சயமாக, ஒருபோதும் வழங்கவில்லை, இப்போது வழங்கவில்லை, முழுமையான திட்டமிடலை வழங்கவும் முடியாது. ஆனால் அவர்கள் எவ்வளவுதான் திட்டமிட்டாலும், தேசிய அளவிலும், சர்வதேச அளவிலும் கூட உற்பத்தியின் அளவை முன்கூட்டியே கணக்கிட்டாலும், எவ்வளவுதான் திட்டமிட்டு அதை ஒழுங்குபடுத்தினாலும், நாம் இன்னும் முதலாளித்துவத்தின் கீழ் தான் இருக்கிறோம் - அதன் புதிய கட்டத்தில், அது உண்மைதான், ஆனால் இன்னும் முதலாளித்துவம், சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி.அத்தகைய முதலாளித்துவம் சோசலிசத்திற்கு "அருகாமையில்" இருப்பது, பாட்டாளி வர்க்கத்தின் உண்மையான பிரதிநிதிகளுக்கு சோசலிசப் புரட்சியின் அருகாமை, வசதி, சாத்தியக்கூறு மற்றும் அவசரத் தன்மை ஆகியவற்றை நிரூபிக்கும் ஒரு வாதமாக சேவை செய்ய வேண்டும், அத்தகைய ஒரு புரட்சியை நிராகரிப்பதையும் முதலாளித்துவத்தை மிகவும் கவர்ச்சிகரமானதாக ஆக்குவதற்கான முயற்சிகளையும் சகித்துக் கொள்வதற்கான ஒரு வாதமாக இருக்கக்கூடாது, இதைச் செய்ய அனைத்து சீர்திருத்தவாதிகளும் முயற்சிக்கின்றனர்.
இனி அரசு பற்றிய பிரச்சினைக்குத் திரும்புவோம். எங்கெல்ஸ் தனது கடிதத்தில் குறிப்பாக மூன்று மதிப்புமிக்க ஆலோசனைகளை முன்வைக்கிறார்: முதலாவது, குடியரசு தொடர்பாக; இரண்டாவதாக, தேசிய இனப் பிரச்சினைக்கும் அரச அமைப்புக்கும் இடையிலான தொடர்பு தொடர்பாக; மூன்றாவதாக, ஸ்தல சுய அரசாங்கம் தொடர்பானது.
குடியரசைப் பொறுத்த வரை, எர்ஃபுர்ட் வேலைத்திட்டத்தின் நகல் பற்றிய இந்த விமர்சனத்தின் மையப் புள்ளியாக எங்கெல்ஸ் இதைக் குறிப்பிட்டார். எர்ஃபுர்ட் வேலைத்திட்டம் உலகின் எல்லா சமூகஜனநாயகவாதிகளுக்கும் எவ்வளவு முக்கியத்துவத்தைப் பெற்றது என்பதையும், இரண்டாவது அகிலம் முழுவதற்கும் அது முன்மாதிரியாக ஆனது என்பதையும் நாம் நினைவு கூர்வோமானால், அதன் மூலம் எங்கெல்ஸ் இரண்டாம் அகிலம் முழுவதின் சந்தர்ப்பவாதத்தையும் விமர்சிக்கிறார் என்று நாம் மிகைப்படுத்தாமல் கூறலாம்.
ஏங்கெல்ஸ் எழுதினார், "கட்டாய இராணுவ சேவையின் அரசியல் கோரிக்கைகளில் ஒரு மாபெரும் தவறு உள்ளது. துல்லியமாக என்ன சொல்லப்பட்டிருக்க வேண்டுமோ அது [ஏங்கெல்சின் சாய்வெழுத்துக்கள்] அதில் இல்லை."
மேலும், பிற்பாடு, ஜெர்மன் அரசியலமைப்பு, கறாராகச் சொன்னால், 1850 ஆம் ஆண்டின் மிகவும் பிற்போக்கான அரசியலமைப்பின் ஒரு நகல் என்பதையும், வில்ஹெல்ம் லீப்னெக்ட் கூறியது போல், ரைக்ஸ்டாக் "வரம்பற்ற தன்மையின் மூடிமறைப்பு" மட்டுமே என்றும், குட்டி அரசுகள் மற்றும் குட்டி ஜெர்மன் அரசுகளின் கூட்டாட்சி இருப்பதைச் சட்டபூர்வமாக்குகின்ற ஒரு அரசியலமைப்பின் அடிப்படையில் "உழைப்புக் கருவிகள் அனைத்தையும் பொதுச் சொத்தாக மாற்ற விரும்புவது" வெளிப்படையானது என்றும் அவர் தெளிவுபடுத்துகிறார் அபத்தம்".
"எவ்வாறாயினும், அதைத் தொடுவது ஆபத்தானது" என்று ஏங்கெல்ஸ் மேலும் கூறினார், ஜெர்மனியில் ஒரு குடியரசுக்கான கோரிக்கையை சட்டபூர்வமாக வேலைத்திட்டத்தில் சேர்ப்பது சாத்தியமில்லை என்பதை அவர் நன்கு அறிந்திருந்தார். ஆனால் "அனைவரையும்" திருப்திப்படுத்தும் இந்த வெளிப்படையான கருத்தை அவர் ஏற்க மறுத்துவிட்டார். அவர் தொடர்ந்தார்: "இருப்பினும், எப்படியாவது அல்லது வேறு, விஷயம் தாக்கப்பட வேண்டும். இது எவ்வளவு அவசியமானது என்பதை சமூக-ஜனநாயகப் பத்திரிகைகளின் பெரும் பகுதியில் [einreissende] வேரூன்றி வரும் சந்தர்ப்பவாதம் தற்காலத்தில் துல்லியமாகக் காட்டுகிறது. சோசலிச-விரோத சட்டம் புதுப்பிக்கப்பட்டுவிடுமோ என்ற அச்சத்தில்,[5] அல்லது அந்த சட்டத்தின் ஆட்சியின் போது செய்யப்பட்ட அனைத்து வகையான அவசர அறிவிப்புகளையும் நினைவுகூர்ந்து, அவர்கள் இப்போது ஜெர்மனியில் தற்போதைய சட்ட ஒழுங்கு அனைத்து கட்சி கோரிக்கைகளையும் சமாதான வழிகளில் முன்வைப்பதற்கு போதுமானதாக காண வேண்டும் என்று விரும்புகின்றனர்...."
ஜெர்மன் சமூக-ஜனநாயகவாதிகள் சோஷலிச எதிர்ப்புச் சட்டம் புதுப்பிக்கப்படும் என்ற அச்சத்தால் தூண்டப்பட்டனர் என்ற அடிப்படை உண்மையை எங்கெல்ஸ் குறிப்பாக வலியுறுத்தினார், அதை சந்தர்ப்பவாதம் என்று வெளிப்படையாக விவரித்தார்; துல்லியமாக ஜேர்மனியில் குடியரசோ சுதந்திரமோ இல்லை என்பதால், ஒரு "அமைதியான" பாதை குறித்த கனவுகள் முற்றிலும் அபத்தமானவை என்று அவர் அறிவித்தார். எங்கெல்ஸ் அவரது கைகளைக் கட்டிப் போட்டுவிடக் கூடாது என்பதில் கவனமாக இருந்தார். குடியரசு அல்லது மிகவும் சுதந்திர நாடுகளில் சோசலிசத்தை நோக்கிய ஒரு அமைதியான அபிவிருத்தியை "ஒருவர் கற்பனை செய்ய முடியும்" ("கற்பனை மட்டுமே"!) என்று அவர் ஒப்புக் கொண்டார், ஆனால் ஜேர்மனியில், அவர் மீண்டும் கூறினார்,
"... ஜெர்மனியில், அரசாங்கம் ஏறத்தாழ சர்வ வல்லமை படைத்ததாக உள்ளது மற்றும் ரைக்ஸ்டாக் மற்றும் ஏனைய அனைத்து பிரதிநிதித்துவ அமைப்புகளுக்கும் உண்மையான அதிகாரம் இல்லை, ஜெர்மனியில் இதுபோன்றவொரு விடயத்தை ஆதரிப்பதென்பது, அனைத்திற்கும் மேலாக, அவ்வாறு செய்ய வேண்டிய அவசியமில்லை என்பது, எதேச்சாதிகாரத்தில் இருந்து மூடிமறைப்பை அகற்றி, அதன் நிர்வாணத்திற்கு ஒரு திரையாக ஒருவர் தன்னை ஆவதை அர்த்தப்படுத்துகிறது."
ஜெர்மன் சமூக-ஜனநாயகக் கட்சியின் அதிகார பூர்வமான தலைவர்களில் மிகப் பெரும்பான்மையோர் இந்த அறிவுரையைப் புறாவாகப் புறாவாகப் பிடித்துக் கொண்டவர்கள், எதேச்சாதிகாரத்திற்கு ஒரு திரையாக உண்மையில் நிரூபணமாகி விட்டனர்.
"... நீண்டகால நோக்கில் அத்தகைய கொள்கை ஒருவரின் சொந்தக் கட்சியையே தவறான பாதையில் இட்டுச் செல்லும். அவை பொதுவான, அருவமான அரசியல் பிரச்சினைகளை முன்னணிக்குக் கொண்டுவந்து, அவ்விதத்தில் முதலாவது மாபெரும் நிகழ்வுகளின், முதல் அரசியல் நெருக்கடியின் தருணத்தில் தானாகவே முன்நிற்கும் உடனடி ஸ்தூலமான கேள்விகளை மூடிமறைக்கின்றன. தீர்மானகரமான தருணத்தில் கட்சி திடீரென்று நிராதரவாக நிராதரவாகி விடுவதையும், மிகவும் தீர்மானகரமான பிரச்சினைகளில் நிச்சயமின்மையும் கருத்து வேற்றுமையும் அதில் மேலோங்கி நிற்பதையும் தவிர இதிலிருந்து என்ன விளைவு ஏற்பட முடியும்? ...
"அன்றைய நாளின் கணநேர நலன்களுக்கான மகத்தான, முதன்மையான பரிசீலனைகளை மறப்பது, பிற்கால விளைவுகளைப் பற்றிக் கவலைப்படாமல் இந்த தருணத்தின் வெற்றிக்காக போராடுவதும் முயற்சிப்பதும், இயக்கத்தின் எதிர்காலத்தை அதன் நிகழ்காலத்திற்காக தியாகம் செய்வதும் 'நேர்மையாக' அர்த்தப்படுத்தப்படலாம், ஆனால் அது சந்தர்ப்பவாதமாக இருக்கிறது, 'நேர்மையான' சந்தர்ப்பவாதம் ஒருவேளை எல்லாவற்றிலும் மிகவும் அபாயகரமானது....
"ஒன்று நிச்சயம் என்றால், அது நமது கட்சியும் தொழிலாள வர்க்கமும் ஜனநாயகக் குடியரசின் வடிவத்தில் மட்டுமே அதிகாரத்திற்கு வர முடியும் என்பதாகும். மாபெரும் பிரெஞ்சுப் புரட்சி ஏற்கனவே எடுத்துக்காட்டியிருப்பதைப் போல, பாட்டாளி வர்க்க சர்வாதிகாரத்திற்கான பிரத்தியேக வடிவமும் இதுதான்...."
மார்க்சின் படைப்புகள் அனைத்திலும் இழையோடியுள்ள அடிப்படைக் கருத்தை, அதாவது, ஜனநாயகக் குடியரசு என்பது பாட்டாளி வர்க்க சர்வாதிகாரத்திற்கு மிக நெருக்கமான அணுகுமுறை என்பதை ஏங்கெல்ஸ் இங்கே குறிப்பாக அதிர்ச்சியூட்டும் வடிவத்தில் உணர்ந்திருந்தார். ஏனெனில், இப்படிப்பட்ட ஒரு குடியரசு, மூலதனத்தின் ஆட்சியை, ஆகவே வெகுஜனங்கள் ஒடுக்கப்படுவதையும் வர்க்கப் போராட்டத்தையும் சற்றும் ஒழிக்காமல், தவிர்க்க முடியாதபடி இந்தப் போராட்டம் அவ்வளவு விரிவடைவதற்கும், வளர்வதற்கும், கட்டவிழ்வதற்கும், தீவிரமடைவதற்கும் இட்டுச் செல்கிறது. ஒடுக்கப்பட்ட வெகுஜனங்களது அடிப்படை நலன்களை நிறைவு செய்வது சாத்தியமானதும் இந்த சாத்தியப்பாடு தவிர்க்க முடியாதவாறும், பாட்டாளி வர்க்கச் சர்வாதிகாரத்தின் மூலமே முற்றிலுமாக நிறைவேற்றப்படுகிறது. பாட்டாளி வர்க்கம் அந்த வெகுஜனங்களுக்குத் தலைமை தாங்குவதன் மூலம். இவையும் கூட இரண்டாம் அகிலம் முழுமைக்குமான மார்க்சிசத்தின் "மறக்கப்பட்ட வார்த்தைகளே", அவை மறக்கப்பட்டு விட்டன என்ற உண்மை 1917 ரஷ்யப் புரட்சியின் முதல் ஆறு மாதங்களின் போது மென்ஷிவிக் கட்சியின் வரலாற்றில் குறிப்பான தெள்ளத் தெளிவாக விளங்கிக் காட்டப்பட்டது.
கூட்டாட்சிக் குடியரசு என்ற விடயத்தில், மக்களின் தேசிய இன இயைபு சம்பந்தமாக, எங்கெல்ஸ் எழுதினார்:
"இன்றைய ஜெர்மனியின் இடத்தை எது எடுக்க வேண்டும் [அதன் பிற்போக்குத்தனமான முடியாட்சி அரசியலமைப்பு மற்றும் குட்டி அரசுகளாக அதன் சமமான பிற்போக்குத்தனமான பிளவு, இந்த பிரிவினை "பிரஷ்யனிசத்தின்" அனைத்து குறிப்பான அம்சங்களையும் ஒட்டுமொத்தமாக ஜெர்மனியில் கலைப்பதற்கு பதிலாக நிலைநிறுத்துகிறது]? பிரிக்க முடியாத ஒற்றைக் குடியரசின் வடிவத்தைத்தான் பாட்டாளி வர்க்கம் பயன்படுத்த முடியும் என்பது என் கருத்து. அமெரிக்க ஐக்கிய நாடுகளின் பிரம்மாண்டமான நிலப்பரப்பில், கூட்டாட்சிக் குடியரசு இன்னும் மொத்தத்தில் இன்றியமையாத ஒன்றே. ஆனால், கிழக்கு மாநிலங்களில் கூட்டாட்சிக் குடியரசு ஏற்கெனவே ஒரு தடையாகி வருகிறது. இரண்டு தீவுகளிலும் நான்கு தேசிய இனங்கள் வாழ்கின்றன. ஒரே நாடாளுமன்றம் இருந்தபோதிலும் மூன்று வெவ்வேறு சட்ட அமைப்புகள் அருகருகே உள்ளன. பிரிட்டனில் இது ஒரு முன்னேற்ற அடியாகும். சின்னஞ்சிறு சுவிட்சர்லாந்தில் இது நெடுங்காலமாகவே இடையூறாக இருந்து வருகிறது. சுவிட்சர்லாந்து ஐரோப்பிய அரசின் சாத்வீக உறுப்பினனாக இருப்பதில் திருப்தி அடைந்து வருவதால்தான் அதைப் பொறுத்துக் கொள்ள முடிகிறது ஜேர்மனியைப் பொறுத்தவரை, சுவிஸ் மாதிரியில் கூட்டாட்சி என்பது ஒரு மகத்தான பின்னோக்கிய அடி எடுத்து வைப்பதாக இருக்கும். இரண்டு அம்சங்கள் ஒன்றிய அரசை முழுமையாக ஒன்றுபட்ட அரசிலிருந்து வேறுபடுத்துகின்றன: முதலாவதாக, ஒவ்வொரு உறுப்பு நாடும், ஒவ்வொரு கோட்டமும், அதன் சொந்த சிவில் மற்றும் குற்றவியல் சட்டமியற்றும் மற்றும் நீதி அமைப்பைக் கொண்டுள்ளது, இரண்டாவதாக, ஒரு மக்கள் சபையுடன் ஒரு கூட்டாட்சி சபையும் உள்ளது, அதில் ஒவ்வொரு மாநிலமும், பெரியதாக இருந்தாலும் அல்லது சிறியதாக இருந்தாலும், அவ்வாறே வாக்களிக்கிறது. ஜெர்மனியில், ஒன்றிய அரசு என்பது முழுமையாக ஐக்கியப்பட்ட அரசை நோக்கிய இடைக்காலமாகும், மேலும் 1866 மற்றும் 1870 இன் "மேலிருந்து வந்த புரட்சி" தலைகீழாக மாற்றப்படக்கூடாது, மாறாக "கீழிருந்து ஒரு இயக்கத்தால்" துணையாக செய்யப்பட வேண்டும்.
எங்கெல்ஸ் அரசு வடிவங்களைப் பற்றிப் பாராமுகமாய் இருப்பதற்குப் பதிலாக, குறிப்பிட்ட இடைக்கால வடிவம் எதிலிருந்து எதற்குக் கடந்து செல்கிறது என்பதை குறிப்பிட்ட நேர்வு ஒவ்வொன்றுக்குமான ஸ்தூலமான வரலாற்றுத் தனி இயல்புகளுக்கு ஏற்ப நிலைநாட்டும் பொருட்டு இடைக்கால வடிவங்களை முழு முழுமையுடன் பகுத்தாய்வதற்கு முயன்றார்.
பாட்டாளி வர்க்கம் மற்றும் பாட்டாளி வர்க்கப் புரட்சியின் கண்ணோட்டத்திலிருந்து விஷயத்தை அணுகிய எங்கெல்ஸ், மார்க்சைப் போலவே, ஜனநாயக மத்தியத்துவத்தை, பிரிக்க முடியாத ஒன்றான குடியரசை ஆதரித்தார். கூட்டாட்சிக் குடியரசை ஒரு விதிவிலக்காகவோ, வளர்ச்சிக்குத் தடையாகவோ அல்லது முடியாட்சியிலிருந்து மையப்படுத்தப்பட்ட குடியரசுக்கு மாறுவதாகவோ, சில சிறப்பு நிலைமைகளின் கீழ் ஒரு "முன்னோக்கிய அடி" என்றோ அவர் கருதினார். இந்தத் தனி நிலைமைகளில் அவர் தேசிய இனப் பிரச்சினையை முன்னணியில் வைக்கிறார்.
சிறிய அரசுகளின் பிற்போக்குத் தன்மையையும், சில ஸ்தூலமான சந்தர்ப்பங்களில் தேசிய இனப் பிரச்சினையால் இது திரையிடப்படுவதையும் எங்கெல்ஸ் இரக்கமின்றி விமர்சித்த போதிலும், மார்க்சைப் போலவே, தேசிய இனப் பிரச்சினையை ஒதுக்கித் தள்ளுவதற்கான சிறிதளவு விருப்பத்தையும் எங்கெல்ஸ் ஒருபோதும் காட்டிக் கொடுக்கவில்லை. "தமக்கான" சிறிய அரசுகளின் குறுகிய அற்பவாத தேசியவாதத்தை முற்றிலும் நியாயப்படுத்திய எதிர்ப்பிலிருந்து தொடங்கும் டச்சு மற்றும் போலிஷ் மார்க்சியவாதிகள் இந்த விருப்பத்தை ஒதுக்கித் தள்ள விரும்பினர். பெரும்பாலும் குற்றவாளிகளாகிறார்கள்.
புவியியல் நிலைமைகள், ஒரு பொது மொழி மற்றும் பல நூற்றாண்டுகளின் வரலாறு ஆகியவை நாட்டின் பல்வேறு சிறு பிரிவுகளில் தேசிய இனப் பிரச்சினைக்கு "முடிவு கட்டிவிட்டதாகத் தோன்றும்" பிரிட்டனைப் பொறுத்தவரையிலும் கூட - அந்த நாட்டைப் பொறுத்தவரையிலும் கூட, தேசிய இனப் பிரச்சினை இன்னும் கடந்த காலத்தின் விஷயமாக இருக்கவில்லை என்ற வெளிப்படையான உண்மையை எங்கெல்ஸ் கணக்கிட்டார். அதன் விளைவாக ஒரு கூட்டாட்சிக் குடியரசை ஸ்தாபிப்பது ஒரு "முன்னோக்கிய அடி" என்று அங்கீகரித்தது. கூட்டாட்சிக் குடியரசின் குறைபாடுகள் பற்றிய விமர்சனத்தை எங்கெல்ஸ் கைவிட்டதாகவோ ஒன்றுபட்ட, மத்தியத்துவம் பெற்ற ஜனநாயகக் குடியரசை மிகவும் தீர்மானகரமாக ஆதரித்துப் போராடுவதைக் கைவிட்டதாகவோ இங்கே ஒரு சிறு அறிகுறியும் இல்லை என்பது உண்மையே.
ஆனால் எங்கெல்ஸ் ஜனநாயக மத்தியத்துவத்தை முதலாளித்துவ மற்றும் குட்டி முதலாளித்துவ சித்தாந்தவாதிகள், அராஜகவாதிகள் மத்தியில் அராஜகவாதிகள் என்ற அதிகாரத்துவ அர்த்தத்தில் பயன்படுத்தவில்லை. மத்தியத்துவம் பற்றிய அவரது கருத்து, "கம்யூன்கள்" மற்றும் மாவட்டங்களால் அரசின் ஒற்றுமையை தன்னார்வத்துடன் பாதுகாப்பதையும், அனைத்து அதிகாரவர்க்க நடைமுறைகளையும் மேலிருந்து அனைத்து "உத்தரவுகளையும்" முற்றிலுமாக அகற்றுவதையும் இணைக்கும் அத்தகைய பரந்த உள்ளூர் சுய அரசாங்கத்தை சிறிதும் விலக்கவில்லை. அரசு குறித்த மார்க்சியத்தின் வேலைத்திட்டக் கண்ணோட்டங்களை முன்னெடுத்துச் சென்ற ஏங்கெல்ஸ் எழுதினார்:
"அப்படியானால், ஒரு ஒன்றுபட்ட குடியரசு - ஆனால் தற்போதைய பிரெஞ்சுக் குடியரசின் அர்த்தத்தில் அல்ல, இது பேரரசர் இல்லாமல் 1798 இல் நிறுவப்பட்ட பேரரசைத் தவிர வேறொன்றுமில்லை. 1792 முதல் 1798 வரை ஒவ்வொரு பிரெஞ்சு துறையும், ஒவ்வொரு கம்யூனும் [ஜெமின்டே] அமெரிக்க மாதிரியில் முழுமையான சுய-அரசாங்கத்தை அனுபவித்தன, இதைத்தான் நாமும் கொண்டிருக்க வேண்டும். தன்னாட்சி எவ்வாறு அமைக்கப்பட வேண்டும், அதிகார வர்க்கம் இல்லாமலேயே நாம் எவ்வாறு நிர்வகிக்க முடியும் என்பதை அமெரிக்காவும் முதல் பிரெஞ்சுக் குடியரசும் நமக்குக் காட்டியுள்ளன. இன்றும் ஆஸ்திரேலியா, கனடா மற்றும் பிற ஆங்கிலக் குடியேற்ற நாடுகளால் அது காட்டப்பட்டு வருகிறது. உதாரணமாக, ஸ்விட்சர்லாந்து கூட்டாட்சி முறையைக் காட்டிலும் இம்மாதிரியான மாகாண (வட்டார) வகுப்புவாதத் தன்னாட்சி மிகவும் சுதந்திரமானது. அதன்படி கோட்டம் பண்ட் (அதாவது, கூட்டாட்சி அரசு முழுவதையும்) பொறுத்த வரையில் மிகவும் சுதந்திரமாக இருக்கிறது என்பது உண்மையே. ஆனால், மாவட்டம் [பெஜிர்க்] மற்றும் கம்யூன் தொடர்பாகவும் அது சுதந்திரமாக இருக்கிறது.கோட்ட அரசாங்கங்கள் மாவட்ட ஆளுநர்களையும் [Bezirksstatthalter] மற்றும் ப்ரிஃபெக்ட்களையும் நியமிக்கின்றன - இது ஆங்கிலம் பேசும் நாடுகளில் அறியப்படுவதில்லை, மேலும் எதிர்காலத்தில் பிரஷ்ய லாண்ட்ரேட் மற்றும் ரெஜியருங்ஸ்ரேட் (ஆணையர்கள், மாவட்ட காவல்துறைத் தலைவர்கள், ஆளுநர்கள் மற்றும் பொதுவாக மேலிருந்து நியமிக்கப்படும் அனைத்து அதிகாரிகள்) ஆகியவற்றை நாங்கள் உறுதியாக ஒழிக்க விரும்புகிறோம். அதன்படி, எங்கெல்ஸ் வேலைத்திட்டத்தில் தன்னாட்சி ஷரத்துக்குப் பின்வரும் வார்த்தைகளை முன்மொழிகிறார்: "மாகாணங்களுக்கும் [குபேர்னியாக்கள் அல்லது பிரதேசங்களுக்கும்], மாவட்டங்களுக்கும், கம்யூன்களுக்கும் சர்வஜன வாக்குரிமையால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அதிகாரிகள் மூலம் முழுமையான சுயாட்சி. அரசால் நியமிக்கப்பட்ட அனைத்து உள்ளூர் மற்றும் மாகாண அதிகாரிகளும் ஒழிக்கப்பட வேண்டும்."
கெரென்ஸ்கி மற்றும் பிற "சோஷலிஸ்ட்" அமைச்சர்களின் அரசாங்கத்தால் நசுக்கப்பட்ட பிராவ்தாவில் (இதழ் 68, மே 28, 1917) இந்த அம்சத்தில் (நிச்சயமாக, இந்த விஷயத்தில் மட்டுமே எந்த மனிதர்களாலும் அல்ல) போலி - புரட்சிகர போலி ஜனநாயகத்தின் நமது போலி சோசலிச பிரதிநிதிகள் எவ்வாறு ஜனநாயகத்திலிருந்து அப்பட்டமான விலகல்களைச் செய்துள்ளனர் என்பதை நான் ஏற்கனவே சுட்டிக்காட்ட சந்தர்ப்பம் கிடைத்தது. இயல்பாகவே, ஏகாதிபத்திய முதலாளி வர்க்கத்துடன் ஒரு "கூட்டணி" மூலம் தங்களைக் கட்டுப்படுத்திக் கொண்டவர்கள் இந்த விமர்சனத்திற்கு செவிடர்களாகவே இருந்து வந்துள்ளனர்.
எங்கெல்ஸ், உண்மைகளைக் கொண்டு ஆயுதபாணியாகி, மிகவும் துல்லியமான உதாரணத்தின் மூலம், குறிப்பாக குட்டி முதலாளித்துவ ஜனநாயகவாதிகளிடையே, கூட்டாட்சிக் குடியரசு என்பது ஒரு மையப்படுத்தப்பட்ட குடியரசைக் காட்டிலும் அதிக அளவு சுதந்திரத்தைக் குறிக்கிறது என்று மிகவும் பரவலாக நிலவும் தப்பெண்ணத்தை நிரூபித்தார் என்பதைக் கவனிப்பது மிகவும் முக்கியமானது. இது தவறு. 1792-98 மத்தியத்துவப்படுத்தப்பட்ட பிரெஞ்சுக் குடியரசு குறித்தும், ஸ்விஸ் கூட்டாட்சிக் குடியரசு குறித்தும் எங்கெல்ஸ் மேற்கோள் காட்டிய உண்மைகளால் இது பொய்யாகிறது. உண்மையான ஜனநாயக மையப்படுத்தப்பட்ட குடியரசு கூட்டாட்சி குடியரசை விட அதிக சுதந்திரத்தை வழங்கியது. வேறு சொற்களில் கூறுவதானால், வரலாற்றில் அறியப்பட்ட உள்ளூர், பிராந்திய மற்றும் பிற சுதந்திரங்கள் ஒரு கூட்டாட்சிக் குடியரசால் அல்லாமல் ஒரு மத்தியத்துவப்படுத்தப்பட்ட குடியரசால் வழங்கப்பட்டன.
நமது கட்சிப் பிரச்சாரத்திலும் கிளர்ச்சியிலும் இந்த உண்மை குறித்தும், உண்மையில் கூட்டாட்சி, மத்தியத்துவக் குடியரசு, ஸ்தல சுயாட்சி ஆகிய பிரச்சினைகள் அனைத்தின் மீதும் போதிய கவனம் செலுத்தப்படவில்லை, தற்போதும் செலுத்தப்படவில்லை.(அரசும் புரட்சியும் நூல் பக்கம் - 95-105)
No comments:
Post a Comment