நேற்றைய வாசிப்பு அனுபவமும் நாங்கள் வாசித்த பகுதி அப்படியே கீழே தர்ப்பட்டுள்ளது...
அரசும் புரட்சியும் நூலில் லெனின் சொன்னதையே ஏற்க மறுப்பவன் எப்படி மார்க்சியவாதியாக இருக்க முடியும்...
அரசும் புரட்சியும் நூலின் பக்கம் 49-50 களில் தோழர் லெனின் பல்வேறு விதமான சந்தர்ப்பவாதம் திருத்தல்வாதம் சீர்திருத்தவாதம் இவை எல்லாம் புரட்சிக்கு விரோதமானவை என்பதனை தெள்ளத் தெளிவாக பேசி இருப்பார்... நாங்கள் நூலை வாசித்து விளக்கம் சொன்னாலே நீங்கள் எதற்காக நூல் வாசிக்கிறீர் எனும் முதலாளித்துவ கைகூலிகளே... மார்க்சியத்தை மறுத்து முதலாளித்துவ கைபாவைகளாக மாறிவிட்ட உங்களுக்கு மார்க்சியம் கசக்கிறது முதலாளித்துவம் இனிக்கிறது உங்கள் பிழைப்புவாததிற்கு ஆனால் கோடான கோடி உழைக்கும் மக்களின் விரோத இந்த ஆட்சி அதிகாரத்தை ஒழித்துக் கட்ட சொன்ன லெனினும் உங்களுக்கு விரோதியாக தெரியலாம் ஆனால் மார்க்சியம் மட்டுமே விடுதலைக்கான தத்துவம் அவை வெற்றி பெற்றே தீரும் உங்களை போன்ற துரோக கூட்டம் மண்ணோடு மண்ணாக மூடப்பட்டு இல்லாதொழிக்கப்படுவீர்.
அரசும் புரட்சியும் நூல் வாசித்த வாசித்து விவாதிக்க அழைக்கிறேன் தோழர்களே...
3. 1852ல் மார்க்ஸ் பிரச்சினையை முன்வைத்தல்
1907 இல், மெஹ்ரிங், Neue Zeit[4] இதழில் (தொகுதி XXV, 2, p.164), மார்ச் 5, 1852 தேதியிட்ட வெய்டெமேயருக்கு மார்க்ஸ் எழுதிய கடிதத்திலிருந்து சில பகுதிகளை வெளியிட்டார். இந்தக் கடிதத்தில், மற்றவற்றுடன், பின்வரும் குறிப்பிடத்தக்க அவதானிப்பும் உள்ளது:
"இப்போது என்னைப் பொறுத்தவரை, நவீன சமூகத்தில் வர்க்கங்களின் இருப்பையோ அல்லது அவற்றுக்கிடையிலான போராட்டத்தையோ கண்டுபிடித்ததற்காக எந்தப் பெருமையும் என்னுடையவையில்லை. எனக்கு வெகு காலத்திற்கு முன்பே முதலாளித்துவ வரலாற்றாசிரியர்கள் இந்த வர்க்கப் போராட்டத்தின் வரலாற்று வளர்ச்சியையும், முதலாளித்துவப் பொருளாதார அறிஞர்கள் வர்க்கங்களின் பொருளாதார பற்றிய தகவல்களையும் விவரித்திருந்தனர். நான் செய்தது புதியதாக: (1) வர்க்கங்களின் இருப்பு உற்பத்தியின் அபிவிருத்தியின் குறிப்பான, வரலாற்றுக் கட்டங்களுடன் மட்டுமே பிணைந்துள்ளது (historische Entwicklungsphasen der Produktion), (2) வர்க்கப் போராட்டம் தவிர்க்கவியலாமல் பாட்டாளி வர்க்க சர்வாதிகாரத்திற்கு இட்டுச் செல்கிறது, (3) இந்த சர்வாதிகாரமே கூட அனைத்து வர்க்கங்களையும் ஒழிப்பதற்கும் ஒரு வர்க்கமற்ற சமூகத்திற்கும் இடைப்பட்ட காலத்தை மட்டுமே உள்ளடக்கியுள்ளது." [5]
இந்த வார்த்தைகளில், மார்க்ஸ் முதலாவதாக, தனது தத்துவத்திற்கும் முதலாளித்துவ வர்க்கத்தின் முன்னணியான, மிகவும் ஆழமான சிந்தனையாளர்களின் தத்துவத்திற்கும் இடையிலான முதன்மையான மற்றும் அடிப்படையான வேறுபாட்டை தெள்ளத் தெளிவுடன் வெளிப்படுத்துவதில் வெற்றி பெற்றார்; இரண்டாவதாக, அரசு பற்றிய அவரது தத்துவத்தின் சாராம்சமாகும்.
மார்க்சின் தத்துவத்தில் பிரதான அம்சம் வர்க்கப் போராட்டம் என்று அடிக்கடி சொல்லப்பட்டும் எழுதப்பட்டும் வருகிறது. ஆனால் இது தவறு. இந்தத் தவறான கருத்து அடிக்கடி மார்க்சியத்தைச் சந்தர்ப்பவாதத் திரிப்பிலும் முதலாளித்துவ வர்க்கத்துக்கு ஏற்புடைய மனப்பான்மையில் அதனைப் பொய்மைப் படுத்துவதிலும் போய் முடிகிறது. ஏனெனில், வர்க்கப் போராட்டத் தத்துவம் மார்க்சால் தோற்றுவிக்கப்பட்டதல்ல, மார்க்சுக்கு முன்னரே முதலாளித்துவ வர்க்கத்தால் தோற்றுவிக்கப்பட்டதாகும். பொதுவாகக் கூறுமிடத்து, அது முதலாளித்துவ வர்க்கத்துக்கு ஏற்புடையதாய் இருக்கிறது. வர்க்கப் போராட்டத்தை மட்டும் அங்கீகரிப்பவர்கள் மார்க்சியவாதிகளாகவில்லை; அவர்கள் இன்னும் முதலாளித்துவ சிந்தனை மற்றும் முதலாளித்துவ அரசியலின் எல்லைகளுக்குள் இருப்பதைக் காணலாம்..மார்க்சியத்தை வர்க்கப் போராட்டத் தத்துவத்தோடு நிறுத்திக் கொள்வதென்பது மார்க்சியத்தைக் குறுக்குவதாகும், திரித்துப் புரட்டுவதாகும், முதலாளித்துவ வர்க்கத்துக்கு ஏற்புடையதாய்க் குறுக்குவதாகும். வர்க்கப் போராட்டத்தை அங்கீகரிப்பதை, பாட்டாளி வர்க்கச் சர்வாதிகாரத்தை அங்கீகரிப்பதாக விரிவுபடுத்துபவன் மட்டுமே மார்க்சியவாதியாவான்.
இதுதான் மார்க்சியவாதிக்கும் சாதாரண குட்டி (அதே போல் பெரு) முதலாளிதுவவாதிகளுக்கும் இடையிலான மிக ஆழமான மலைக்கும் மடுவுக்குமான வேறுபாட்டை உள்ளடக்குகிறது. இந்த உரைகல்லில்தான் மார்க்சியத்தின் உண்மையான புரிதலும் அங்கீகாரமும் சோதிக்கப்பட வேண்டும். ஐரோப்பிய வரலாறு இந்தப் பிரச்சினையை ஒரு நடைமுறைப் பிரச்சினையாக தொழிலாளி வர்க்கத்தை நேருக்கு நேர் எதிர்கொள்ளச் செய்தபோது, அனைத்து சந்தர்ப்பவாதிகளும் சீர்திருத்தவாதிகளும் மட்டுமல்ல, அனைத்து காவுத்ஸ்கிவாதிகளும் (சீர்திருத்தவாதத்திற்கும் மார்க்சியத்திற்கும் இடையில் ஊசலாடுபவர்கள்) பாட்டாளி வர்க்க சர்வாதிகாரத்தை மறுதலிக்கிற பரிதாபகரமான அற்பவாதிகளாகவும் குட்டி முதலாளித்துவ ஜனநாயகவாதிகளாகவும் நிரூபித்ததில் ஆச்சரியமில்லை. பாட்டாளி வர்க்க சர்வாதிகாரம் என்ற காவுட்ஸ்கியின் பிரசுரம், 1918 ஆகஸ்டில் வெளியிடப்பட்டது, ....இந்த நூலின் முதல் பதிப்பு வெளிவந்து வெகு காலத்திற்குப் பின்னர், மார்க்சிசத்தை குட்டி முதலாளித்துவ திரித்தலுக்கும், வார்த்தைகளில் பாசாங்குத்தனமாக அதை அங்கீகரித்துக் கொண்டே, அதேவேளையில் செயல்களில் அதை கீழ்த்தரமாக கைவிடுவதற்கும் இது ஒரு சரியான உதாரணம் (எனது பிரசுரமான பாட்டாளி வர்க்கப் புரட்சியும் ஓடுகாலி காவுட்ஸ்கி, பெட்ரோகிராட்டும் மாஸ்கோவும், 1918 ஐப் பார்க்கவும்).
இன்றைய சந்தர்ப்பவாதம், அதன் பிரதான பிரதிநிதியான முன்னாள் மார்க்சிசவாதியான கார்ல் காவுட்ஸ்கியால் பிரதிநிதித்துவம் செய்யப்பட்டவாறு, மேலே மேற்கோள் காட்டப்பட்ட முதலாளித்துவ நிலைப்பாடு குறித்த மார்க்சின் குணாம்சப்படுத்தலுடன் முழுமையாக பொருந்துகிறது, ஏனென்றால் இந்த சந்தர்ப்பவாதமானது வர்க்கப் போராட்டத்தை அங்கீகரிப்பதை முதலாளித்துவ உறவுகளின் வட்டத்திற்குள் மட்டுப்படுத்துகிறது. (இந்த வட்டத்திற்குள், அதன் கட்டமைப்பிற்குள், ஒரு படித்த தாராளவாதி கூட வர்க்கப் போராட்டத்தை "கோட்பாட்டளவில்" அங்கீகரிக்க மறுக்க மாட்டார்!) சந்தர்ப்பவாதம் வர்க்கப் போராட்டத்தை அங்கீகரிப்பதை முதன்மையான கட்டத்துக்கு, முதலாளித்துவத்திலிருந்து கம்யூனிசத்துக்கு மாறிச் செல்லும் காலகட்டத்துக்கு, முதலாளித்துவ வர்க்கத்தை வீழ்த்தி அறவே ஒழிக்கும் காலகட்டத்துக்கு விரிவுபடுத்துவதில்லை.யதார்த்தத்தில், இந்தக் காலகட்டம் தவிர்க்கவியலாமல் முன்னெப்போதும் இல்லாத அளவுக்கு கூர்மையான வடிவங்களில் முன்னெப்போதும் இல்லாத அளவுக்கு மூர்க்கமான வர்க்கப் போராட்டம் நடைபெறும் காலகட்டமாகும்; ஆகவே, இந்தக் காலகட்டத்தில் அரசு தவிர்க்க முடியாதபடி ஒரு புதிய வழியில் (பாட்டாளி வர்க்கத்துக்கும் பொதுவாக உடைமையற்றவர்களுக்கும்) ஒரு புதிய வழியில் ஜனநாயகமாகவும் (முதலாளித்துவ வர்க்கத்துக்கு எதிராக) சர்வாதிகாரமாகவும் இருந்தாக வேண்டும்.
மேலும். தனியொரு வர்க்கத்தின் சர்வாதிகாரம் பொதுவாக ஒவ்வொரு வர்க்க சமுதாயத்திற்கும் மட்டுமின்றி, முதலாளித்துவ வர்க்கத்தை தூக்கியெறிந்த பாட்டாளி வர்க்கத்திற்கு மட்டுமின்றி, முதலாளித்துவத்தை "வர்க்கமற்ற சமுதாயத்திலிருந்து" பிரிக்கும் ஒட்டுமொத்த வரலாற்றுக் காலகட்டத்திற்கும் கூட அவசியமானது என்பதை உணர்ந்தவர்களால் மட்டுமே மார்க்சின் அரசு பற்றிய தத்துவத்தின் சாராம்சத்தில் தேர்ச்சி பெற்றிருக்க முடியும். கம்யூனிசத்தில் இருந்து. முதலாளித்துவ அரசுகள் வடிவத்தில் மிகவும் வேறுபட்டவை, ஆனால் அவற்றின் சாராம்சம் ஒன்றே: இந்த அரசுகள் யாவும், அவற்றின் வடிவம் எதுவாயினும், இறுதிப் பகுப்பாய்வில், தவிர்க்க முடியாதபடி முதலாளித்துவ வர்க்க சர்வாதிகாரங்களே. முதலாளித்துவத்திலிருந்து கம்யூனிசத்திற்கு மாறிச் செல்வது நிச்சயமாக பிரம்மாண்டமான அபரிமிதமான மற்றும் பல்வகைப்பட்ட அரசியல் வடிவங்களை விளைவிக்கும், ஆனால் சாராம்சம் தவிர்க்கவியலாமல் ஒன்றாகவே இருக்கும்: பாட்டாளி வர்க்க சர்வாதிகாரம்.
பின் குறிப்பு
Die Neue Zeit (New Times) - ஜெர்மன் சமூக-ஜனநாயகக் கட்சியின் தத்துவார்த்த இதழ், 1883 முதல் 1923 வரை ஸ்ருட்கார்ட்டில் வெளியிடப்பட்டது. 1917 அக்டோபர் வரை கார்ல் காவுட்ஸ்கி என்பவராலும், அடுத்தடுத்த காலகட்டத்தில் ஹென்ரிச் குனோவாலும் அது பதிப்பாசிரியராக இருந்தது. மார்க்ஸ் மற்றும் ஏங்கெல்சின் எழுத்துக்கள் சிலவற்றை அது முதன்முறையாக வெளியிட்டது. எங்கெல்ஸ் அதன் ஆசிரியர்களுக்கு அறிவுரை வழங்கினார், மார்க்சியத்திலிருந்து விலகிச் செல்வதற்காக அடிக்கடி அவர்களை விமர்சித்தார்.
தொண்ணூறுகளின் பிற்பகுதியில், ஏங்கெல்ஸின் மரணத்திற்குப் பின்னர், "சோசலிசத்தின் பிரச்சினைகள்" என்ற தலைப்பில் பேர்ன்ஸ்டைன் எழுதிய ஒரு தொடர் உட்பட, திருத்தல்வாத கட்டுரைகளை இந்த இதழ் திட்டமிட்டு வெளியிடத் தொடங்கியது. அது மார்க்சிசத்திற்கு எதிரான ஒரு திருத்தல்வாத பிரச்சாரத்தை தொடக்கி வைத்தது. முதலாம் உலகப் போரின் போது இந்த இதழ் ஒரு மையவாத நிலைப்பாட்டைக் கடைப்பிடித்தது, மேலும் சமூக-பேரினவாதிகளை கிட்டத்தட்ட ஹேக் செய்தது.
அடுத்த அத்தியாயம் 3 அதன் முதல் தலைப்பிலிருந்து
1871 பாரிஸ் கம்யூன் படிபினைகளிலிருந்து
1. கம்யூனார்டுகளின் முயற்சியை வீரம் செறிந்ததாக ஆக்கியது எது?
1870 இலையுதிர் காலத்தில், கம்யூனுக்குச் சில மாதங்களுக்கு முன்பு, அரசாங்கத்தைத் தூக்கியெறிவதற்கான எந்த முயற்சியும் விரக்தியின் முட்டாள்தனமாக இருக்கும் என்று மார்க்ஸ் பாரிஸ் தொழிலாளர்களை எச்சரித்தார் என்பது நன்கறியப்பட்டதே. ஆனல் 1871 மார்ச்சில் தீர்மானகரமான போராட்டம் தொழிலாளர்கள் மீது திணிக்கப்பட்டு, அவர்கள் அதை ஏற்றுக் கொண்ட போது, எழுச்சி உண்மையாகிவிட்ட போது, சாதகமற்ற சகுனங்கள் இருந்தபோதிலும், மார்க்ஸ் பாட்டாளி வர்க்கப் புரட்சியை மாபெரும் உற்சாகத்தோடு வரவேற்றார். 1905 நவம்பரில் தொழிலாளர்கள் மற்றும் விவசாயிகளின் போராட்டம் குறித்து உற்சாகமூட்டும் வகையில் எழுதிய பிளெக்ஹானோவ், ஆனால் 1905 டிசம்பருக்குப் பின்னர், "அவர்கள் ஆயுதமேந்தியிருக்கக் கூடாது" என்று தாராளவாத பாணியில் கூச்சலிட்ட மார்க்சிசத்தில் இருந்து இழிபுகழ்பெற்ற ரஷ்ய ஓடுகாலியான பிளெக்ஹானோவ் செய்ததைப் போல, ஒரு "காலத்திற்கு ஒவ்வாத" இயக்கத்தைக் கண்டனம் செய்யும் பண்டிதத்தனமான அணுகுமுறையில் மார்க்ஸ் விடாப்பிடியாக இருக்கவில்லை.
ஆயினும், மார்க்ஸ் கம்யூனார்டுகளின் வீரம் குறித்து மட்டும் உற்சாகமாக இருக்கவில்லை, அவர் அதை வெளிப்படுத்தியவாறு, அவர்கள் "விண்ணை சாடியவர்கள்". வெகுஜனப் புரட்சி இயக்கம் அதன் குறிக்கோளை அடையாவிட்டாலும், அதை மகத்தான முக்கியத்துவம் வாய்ந்த ஒரு வரலாற்று அனுபவமாக, உலகப் பாட்டாளி வர்க்கப் புரட்சியின் குறிப்பிட்ட முன்னேற்றமாக, நூற்றுக்கணக்கான வேலைத்திட்டங்களையும் வாதங்களையும் விட அதிக முக்கியத்துவம் வாய்ந்த ஒரு நடைமுறைப் படியாக அவர் கருதினார். மார்க்ஸ் இந்த பரிசோதனையைப் பகுப்பாய்வு செய்யவும், அதிலிருந்து போர்த்தந்திர படிப்பினைகளைப் பெறவும், அதன் வெளிச்சத்தில் தனது தத்துவத்தை மறுபரிசீலனை செய்யவும் முயன்றார்.
பாரிஸ் கம்யூனின் புரட்சிகர அனுபவத்தின் அடிப்படையில் கம்யூனிஸ்ட் அறிக்கையில் மார்க்ஸ் செய்த ஒரே "திருத்தம்" அவசியம் என்று கருதினார்.
கம்யூனிஸ்ட் அறிக்கையின் புதிய ஜெர்மன் பதிப்பிற்கு அதன் இரு ஆசிரியர்களும் கையெழுத்திட்ட கடைசி முன்னுரை 1872 ஜூன் 24 என்று தேதியிடப்பட்டுள்ளது. இந்த முன்னுரையில் ஆசிரியர்களான கார்ல் மார்க்ஸ் மற்றும் பிரெடெரிக் எங்கெல்ஸ் ஆகியோர் கம்யூனிஸ்ட் அறிக்கையின் வேலைத்திட்டம் "சில விவரங்களில் காலாவதியாகிவிட்டது" என்று கூறுகின்றனர், மேலும் அவர்கள் கூறுகிறார்கள்:
"... குறிப்பாக ஒரு விடயம் கம்யூனால் நிரூபிக்கப்பட்டது, அதாவது, "தொழிலாள வர்க்கம் வெறுமனே தயாராக இருக்கும் அரசு எந்திரத்தை வெறுமனே கைப்பற்றி அதன் சொந்த நோக்கங்களுக்காக பயன்படுத்த முடியாது"...."[1]
"எனது பதினெட்டாவது புரூமேரின் கடைசி அத்தியாயத்தை நீங்கள் பார்த்தால், பிரெஞ்சுப் புரட்சியின் அடுத்த முயற்சி இனியும் முன்பு போல, அதிகாரத்துவ-இராணுவ எந்திரத்தை ஒரு கையிலிருந்து மற்றொரு கைக்கு மாற்றுவதாக இருக்காது, மாறாக அதை நொறுக்குவதாக இருக்கும் [மார்க்சின் சாய்வெழுத்துக்கள் - மூலப்பிரதி ஜெர்பிரெச்சென்], இது கண்டத்தில் ஒவ்வொரு உண்மையான மக்கள் புரட்சிக்கும் முன்நிபந்தனையாக இருக்கும் என்று நான் அறிவிப்பதை நீங்கள் காண்பீர்கள். இதைத்தான் பாரிசில் உள்ள நமது வீரம் செறிந்த கட்சித் தோழர்கள் முயன்று கொண்டிருக்கிறார்கள்." (Neue Zeit, Vol.XX, 1, 1901-02, p. 709.)[2]
